Beelden van na de Lebaran.Beelden van E100 en door diverse fotografen opgestuurd.
Velen trokken een dagje weg en zelfs een paar dagen. Logeren bij de familie, ouwehoeren met elkaar, de pens vullen tot ie barst en dan vechten wie er het eerst op de pot om al dat overdadig eten weg te werken.
Kortom, de 30ste trokken velen dus weer naar huis toe en dacht menigeen: "Lebaran zij dank. Er wacht een nieuw lang jaar voor de boeg en we kunnen volop sparen om het dan weer over de balk te smijten toch. De supermarkten moeten volgend jaar weer een record breken...."
Enfin, en de kindertjes achterin en misschien ook nog ooms en tantes die mee zuchten en steunen en kreunen, als ze Darmo binnenrijden en .... stil staan, want oh oh oh wat is die rij lang en we zijn al doodop.
En onderweg kwam men collega Lebaran vierders tegen, die helaas om één of andere reden ineens opgezadeld zaten met een vervoermiddel, dat wegens de verhitte discussies er maar de brui aan had gegeven.
Wisten de inzittenden van de passerende auto veel. Zij dachten slechts: Jammer voor hem, als wij maar gauw thuis zijn en van deze ellende verlost.
Hoe groot was hun verbazing toen zij eindelijk thuis kwamen en de restanten zagen van wat eens hun huis was en nu slechts nog een smeulende puinhoop.
De buurman was gelukkig thuis toen het huis afbrandde, maar kon hen niet tijdig waarschuwen. Hij probeerde nog wel iets, maar alas.... vergeefse moeite.
wo 30 jul 2014 - 18:53
