Opening tentoonstelling Met Stille Trom, F. Springer en het einde van Nieuw-Guinea

OPENING TENTOONSTELLING
Met Stille Trom
F. Springer en het einde van Nieuw-Guinea

Vrijdag 3 oktober 2014
van 15.30 uur tot 17.30 uur
Indische zaal Museum Bronbeek

De tentoonstelling is een initiatief van het Indisch Herinneringscentrum in samenwerking met Museum Bronbeek, Arnhem, en samengesteld door Liesbeth Dolk, de biografe van F. Springer.

Stichting Tong Tong presenteerde deze eigen productie op de 54ste Tong Tong Fair in 2012. Speciaal voor het Indisch Herinneringscentrum is de tentoonstelling in Museum Bronbeek op maat gemaakt en aangevuld met unieke artefacten uit de Baliem, afkomstig uit de eigen collectie van het museum en Springers privécollectie.

Uiteraard was er ontvangst met koffie en thee, gevolgd door een welkomstwoord van Yvonne van Genugten, directeur van het Indisch Herinneringscentrum. In eerste instantie was het de bedoeling dat de toespraken in de Indische zaal Museum Bronbeek werden gehouden, maar door de vele aanmeldingen is het verplaatst naar de hal. In de Indische zaal mogen, op last van de brandweer, 50 personen en er waren wel 3x zoveel mensen aanwezig! Vervolgens hield Liesbeth Dolk, samenstelster van de tentoonstelling, een korte inleiding op de tentoonstelling. Ook de zoon van F. Springer, JanTom Schneider, verhaalde over 'vroeger'.  Door samen met Yvonne van Genugten op de trom te slaan openden zij officieel de tentoonstelling en was er, onder het genot van een hapje en een drankje, gelegenheid om de tentoonstelling te bekijken.

         

En meer foto's zijn hier te zien.




OP de site van het IHC staat:

Het Indisch Herinneringscentrum en Museum Bronbeek presenteren van 4 oktober 2014 t/m 15 januari 2015 de tentoonstelling ‘Met stille trom. F. Springer en het einde van Nieuw Guinea’.

In 1962 nam Nederland noodgedwongen afscheid van Nieuw-Guinea. De tentoonstelling ‘Met stille trom. F. Springer en het einde van Nieuw-Guinea’ gaat over Carel Jan Schneider (1932-2011), die als Controleur bij het Binnenlands Bestuur met de Papoea’s werkte in dit ‘laatste stukje tropisch Nederland in de Pacific’. Onder het pseudoniem F. Springer schreef Schneider verhalen die sterk geïnspireerd zijn door zijn ervaringen op dit immense eiland.
In de expositie zijn (bewegende) beelden, voorwerpen en documenten uit Schneiders privécollectie te zien. De tentoonstelling neemt de bezoeker mee naar de Baliemvallei, een geïsoleerd gebied in het centrale bergland van Nieuw-Guinea, waar Schneider twee jaar met zijn gezin woonde. Centraal staan het leven en werk van bestuursambtenaar Schneider en zijn contacten met de plaatselijke Papoea’s, de Dani, in de laatste jaren van het Nederlands bestuur in de vallei. Samensteller van de tentoonstelling is Liesbeth Dolk, de biografe van F. Springer.
Carel Jan Schneider moest in 1962 terugkeren naar Nederland, maar de Papoea’s en hun land bleven in zijn hart. Kort na zijn thuiskomst schreef hij binnen enkele weken Met stille trom, een neerslag van zijn  ervaringen als Controleur Baliem. Op zijn verzoek werd deze roman toen niet uitgegeven. Vlak voor zijn dood bewerkte Schneider de proeven met nieuw enthousiasme. In 2012 werd Met Stille Trom, een journaal door Querido uitgebracht. Waarom het boek in 1962 niet verscheen, en in 2012 wèl, onthult Schneider zelf in zijn Voorwoord bij deze postuum gepubliceerde roman. Samen met zijn andere verhalen over Nieuw-Guinea vormt dit boek een leidraad bij de tentoonstelling.
In 2012, vijftig jaar na het afscheid van Nieuw-Guinea, presenteerde Stichting Tong Tong deze eigen productie in het Cultuurpaviljoen van de 54e Tong Tong Fair. Speciaal voor een reprise in Museum Bronbeek door het Indisch Herinneringscentrum wordt de tentoonstelling op maat gemaakt door vormgeefster Monique Kreefft en aangevuld met enkele vitrines. De tentoonstelling geeft verdieping bij de vaste tentoonstelling ‘Het Verhaal van Indië’ in Museum Bronbeek.

..dank voor het openbaar maken..kunnen zij ook meegenieten van de mooie foto's..  : https://www.facebook.com/groups/onsleveninNieuwGuinea/

en wederom een

ik tjoppet item en foto ya?
kdenk , doe maar niet met stille trom deze
veel dank hoor !

EvN was ook bij de opening, hij schreef onderstaand verslag:

Opening tentoonstelling “Met stille trom” in museum Bronbeek op 3 oktober 2014

Met stille trom is de titel van de eerste en de laatst uitgegeven roman van F. Springer, pseudoniem van Carel Schneider, van 1959-1962 bestuursambtenaar in Nieuw-Guinea. Hij schreef de roman snel na de “overdracht” van Nieuw-Guinea aan Indonesië, maar pas in 2011 besloot hij tot publicatie. Destijds vond hij –onder meer- dat zijn roman teveel ging over de Nederlanders aldaar en niet over de Papoea’s die door hen in de steek werden gelaten en het maar zelf moesten uitzoeken.
In 2012 was op de TongTong Fair een foto-expositie ingericht over het laatste jaar van HPB (Hoofd Plaatselijk Bestuur) Schneider in de Baliem-vallei. Deze expositie, aangevuld met artefacten uit de collectie van de familie Schneider en van het Museum Bronbeek, is door het Indisch Herinneringscentrum (IHC) als ‘wisseltentoonstelling’ naar Bronbeek gehaald.
De expositie werd ingericht door Liesbeth Dolk, biografe van F. Springer, en Monique Kreefft.
Meer dan honderd belangstellenden waren op de opening afgekomen, ook betrokkenen van destijds en Bronbeek bewoners waren er prominent.

Yvonne van Genugten, directeur van het IHC, ging in haar welkomstwoord op deze voorgeschiedenis in. Het IHC wil met wisseltentoonstellingen als deze verdieping geven aan het Verhaal van Indië, de vaste expositie.

Liesbeth Dolk zag de opening van de expositie ook als een mooi statement in die week van de Koloniale Geschiedenis  in de maand van de Vaderlandse Geschiedenis.
Zij wees op de film die Frits Veltman gemaakt had van het opzetten van het bivak, de bestuurspost. De HPB, gesteund door 30 Papua agenten en één Nederlandse inspecteur, had als hoofdtaak de situatie te midden van de  voortdurende stammenoorlogen te consolideren. Met het tegengeluid van een aantal antropologen dat ervoor pleitte de Dani’s hun leven en trots te laten. Daar hoorden roof van vrouwen en varkens en ook moed in de strijd bij.
Ondanks alles beschouwden Schneider en zijn vrouw de 4 jaar in Nieuw-Guinea als de mooiste tijd van hun leven. In 1990 gingen zij terug naar Wamena. Een hartelijk weerzien en men bezwoer hem dat hij zich niet schuldig hoefde te voelen over het feit dat de Nederlanders hen in de steek zouden hebben gelaten. Men wist dat hogere (politieke) machten de doorslag hadden gegeven.

Jan Tom Schneider, de in Nieuw-Guinea geboren zoon, bracht de aanwezigen van de politiek en het bestuur terug naar de mensen, waarom het eigenlijk zou moeten gaan. Hij vertelde inlevend over de ontvangst die hem een paar jaar later ten deel viel. Dagenlang hadden de vroegere vrienden en kennissen hem opgewacht bij elk vliegtuig dat landde. Ook hem hadden ze in hun hart gesloten en dat was duidelijk wederzijds.

Jan Tom en Yvonne verrichtten de openingshandeling: met luide trom!