Voor een dierbare ver weg vriend oom in OZ

Bobby zat zonder centen en broerlief Lurah in de bak,
dus moest er werk komen, anders was er geen prak.

Solliciteerde bij de gemeente afdeling vuilophalen,
want dat baantje scheen redelijk te betalen.

Zijn eerste taak was de illegale stortplaats schoon te maken,
want deze plek was overvol ondanks het verbods-baken.


Er staat: Jangan buang sampah disini / Hier geen vuil storten. Only in Indonesia.



Voor dit karweitje kreeg Bobby een oud vullis busje
en dacht meteen erbij: Dit wordt een rotklusje.

Zeg baas, waar mot het zooitje naar toe als ik geladen ben?
Zoek het maar uit, zei de baas. Voor mijn part in buurman's kippenren.

Maar zover kwam het gelukkig niet voor de buurman zijn kippenhok,
want eer Bobby de straat uit was, stond de wagen al op zijn kop.



En zo is het gekomen dat Bobby deze week van de bedeling at
bij vrienden gezeten op een schamel bankie op zijn magere gat.





MIND: Het is natuurlijk een hele trieste zaak, dat veel zaken in mijn geliefd land op een dergelijke manier plaats vinden en dat er geen einde aan schijnt te komen...De tijden zijn veranderd zegt men, maar dat is pertinent niet waar, want 50 jaar geleden was het ook zo.

Bobby kreeg behoorlijk trek in een goede Indonesische maaltijd
en herinnerde zich zijn kookkunst zowat wijd en zijd verbreid.

Zag een lichtflits voor ogen en dat bleek een idee te zijn,
echter pas na het naar binnen werken van een liter rijstwijn.

Hij zocht de kranten af naar advertenties over leegstaande panden,
die hij wel tot restaurant zou kunnen verbouwen, met zijn eigen handen.



Na veel gezoek vond ie wat ie zocht en dat was ergens in een durp in des middens land;
hij zag het wel zitten: lekker gekruid eten en bediening door een vaste hondenhand.




Voor de vetgevroten gasten was er ook nog een slaapplaatsje beschikbaar
zelfs voorzien van een massage dame bij het schijnsel van een kandelaar.




Hij legde zijn plannetjes voor aan de durpsoudsten en de gemeenteraad,
de een was voor, de ander tegen en had tegen kruiden een grote haat.
Deze kreeg last van allergiën en moest aan de zuurstofkap
elke keer dat ie rook aan zo'n lekkere Indische hap.



En door al dat durpsgedoe is het nu zover gekomen,
dat Bobby nog steeds van zijn warung zit te dromen.

Bobby's broer Lurah zat nog steeds in de bak
Had het daar prima naar de zin met zijn dagelijkse groente van Hak.

Zeer tot ongerief en ongemak van Bobby die immer teerde op zijn broer's zak
en van nijd een schop gaf tegen een leeg pakje tabak.

Bobby verveelde zich dermate en kreeg een idee om maar te telen,
makkelijke gezegd dan gedaan, want dan had je vergunning nodig van de burelen.

Maar de smeerlap was voor geen gat te vangen en dacht:
Ik plant de plantjes op een plek die niemand verwacht.
Riep de hulp in van een bereidwillige geuniformeerde ambtenaar
en ziedaar, al snel was het graafwerk keurig klaar.



Geduld werd nu Bobby's schone zaak
die zich trouw kweet van zijn verzorgingstaak.

Al snel boekte Bobby resultaten en brak het eerste plantje door
het asfalt heen en schreeuwden Bobby's klantjes om "More ! More!"



En zo is het gekomen dat alom op Indonesia's wegen
Bobby's plantjes goed gedijen in de tropenwarmte en de moessonregen.

Toch erg handig om een gat in de weg te markeren met takken, die zie je tenminste op tijd!

DK

DK, die takken zijn een initiatief van de lokale en plaatselijke bevolking zelf, omdat de Publieke Werken aldaar nog werken met een kalender jaar nul of een gratis boterklokje en men hanteert ook graag de "jam karet" tijden.

Het duurt maanden aleer Publieke Werken reageert op klachten over gaten in de weg.

In afgelegen desa's doet men soms maar zelf de gaten opvullen/dichten en hebben ze het verleerd om PW in te lichten.

Overigens: takken gebruikt men ook om gestrande trucks op de weg te markeren.

Het blijft leuk om die plaatjes over het dagelijkse leven in mijn geboorteland te bekijken, en hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet.
Die gaten in de weg die worden gevuld met planten/boompjes/takken... meesterlijk bedacht!

Die hond, met al dat lekkers op z'n kop.... zielig! en gemeen ook....
Leeft hondje echt in Indonesia of is hij een huisgenootje van ehh....

en dat slaapplaatsje met massagedame:
je ziet een bed met 2 matrassen met een kleine tussenruimte daartussen. Op de bovenste zie ik nog iets van een guling en sapulidi. En dat intrigeert! Zijn dat 2 op elkaar gestapelde bedden waarbij de bovenste straks op de grond wordt geplaatst of is dat een los matras die op de grond wordt geplaatst?
(ikke udik)


En die sampah.... 50 jaar geleden had je geen plastic..

Dank je wel voor je plaatjes!

Ach udik toch...

OK, 50 jaar geleden Geen pelestik, maar de stijl was het zelfde. Wegens armoei gebruikte men of blik (verknipt van die blikken vaten, of daun kelapa of daun pisang of karton (ex dozen) of gewoon kranten. Het doel: onderdak en beschutting.

Naast ons huis Jl Kacapiring was een brandgang : sloot in het midden en grenzend aan de woningrij links en rechts een grasveld/ annex looppad. Het diende indertijd als afscheiding zodat een eventuele brand niet over kon slaan.
Deze brandgang werd al snel de woon/slaap/leefplaats van de bambung (tegenwoordig orang gelandangan) = daklozen, joblozen, verdrevenen uit de desa door de drang naar levensonderhoud in de grote stad. Of omdat de oogst was mislukt of omdat men de grond had verkocht tegen woekerprijzen of gewoon omdat men niets had en dacht een iets meer dan niets te kunnen vinden in big city.
Het was niet enkel de brandgang naast onze woningen, maar alom natuurlijk. Oevers van de kali Mas en de Bratas waren ook geliefdkoosd, wegens aanwezigheid van water en... eventuele ikan lele.(Geen lele kuning, want die looste men juist).

Anno 2015 is die brandgang er nog steeds, alleen van straatzijde afgedekt zodat men niet de gang in kan kijken. De bambungs zijn verdwenen naar ????.

Zie deze pagina http://www.imexbo.nl/de-dood-van-een-huis.html . Ongeveer bijna bovenaan zwart wit foto van 2 dames die naar binnen lopen voor de garage langs. Links naast de garage de lage witte muurtjes... ----> Brandgang.

Zelfde pagina ongeveer bijna midden: Kleurenfoto van huis met man op bankje rood tshirt. Links blauwe panelen. Dat is de afscherming van de brandgang.(De hoge afscherming links achter de brommert)

Ook een geliefd plekkie in de Ketabang buurt was de spoorbaan Station Gubeng, maar niet omdat er passagiers waren, maar omdat er soms wagons parkeerden en dat waren uitstekende slaapgelegenheden.

Het plaatje van de massage dame is.... rumah gelandangan oftewel huisje van een zwerfster. De matrassen worden 's avonds naast elkaar gedenderd en slapen maar. Luiken dicht zodat de tafel niet gejat wordt en 's morgens weer alles op en in elkaar en proberen iets zelf gemaakts te verkopen en hopen maar.... dat de dag niet al te lang mag duren, want soms knort de pens omdat er geen RPH's binnen zijn gekomen.

Creativiteit in Indonesia, zoals gaten dekken met takken/struik delen. In armoe wordt men vindingrijk, dat was altijd al zo in Indonesia. Alles wordt gebruikt en niets wordt weggedenderd/weggeplonkt (!! Mooi woord, nog steeds.) Men leert denken aleer de knip open te trekken. (Ik merk het verschil tussen mijn kids en ikke: Kid heeft spijker nodig en gaat naar Gamma en koopt een kilo doos - Ik struin op straat altijd de grond af want er ligt altijd wel iets bruikbaars op straat wat ik gebruiken kan en spaar mijn dompet. Niet uit gierigheid, maar dat werd me geleerd in vroegere tijden.)

Die hond.... Is niet zielig. Alles wat ie draagt mag ie hebben Vroeger was ie huisgenoot en .... at het bord met restanten van ayam pedis of ikan pedis schoon leeg.(Vis haalde ik de graten eerst weg natuurlijk en botjes van de kip ook, want die zijn gemeen...kan een beestje van stikken.). Als het bord schoon was ging er makkelijk een kom met koud bier doorheen... Een hele rollade ging ook net zo makkelijk richting maag, als die de kans kreeg. Geen straf natuurlijk, want het was mijn eigen stomme fout als ie een rollade had gejat. Had ik maar beter op moeten bergen toch.
Scott kon wel een uur lang blijven liggen met een stuk vlees op zijn poten en kwijl kwijl kwijl, maar hij luisterde want zijn baas beloonde hem ruimschoots, ook voor die momenten dat ie niets hoefde te doen als enkel maffen en vervelend doen.

Voor udik, extraatje.

Massage vrouw (zoals door mij betiteld ten onrechte).

Op de bewuste foto zie je enkel het interieur.

Op de foto hierbij gevoegd zie je een voorbeeld van een eendere situatie, maar dan de buitenkant.

's Avonds laat gaan de luiken dicht en slaapt men achter de toonbank op ene matrasje op de grond. Ik ken deze bewuste situatie héél goed en ik weet wat er achter de toonbank zich bevindt: een rioolput deksel, dus alles bij de hand toch zou je zeggen. En water dan? Water wordt getapt van een kraan om de hoek achter de muur van het huis.

Hoe weet je dat is je vraag? Ach, heb er ontiegelijk veel jaren gespendeerd in dat huis en bij die bedekte rioolput en op dat bankje gezeten van die "warung/annex huis/ annex weet ik veel wat nog meer". Alleen de generaties losten elkaar af. En koste wat koste ter Lering ende Vermaeck van het evenzo arme koperspubliek is er 's avonds een kleine draagbare TV. Stroom dan? Iyalah: beetje kawat en koppelen aan de stroomkabel en klaar toch. Antenne? Stukje kawat. Op de foto zie je de TV links van de toonbank, onder de linkerhoek van de witte banier.

Mijn mangga boom is de middelste op de foto. Die magere slanke den. En toch nog vruchten geven. Meer dan 55 jaar oud alweer. "Old Indo's en old Mangga trees never die. They only fade away in eternity".

De nok van het dak is ook nog net te zien....die muur en dat witgrijze houtwerk is ooit lang geleden door mij geverfd en uiteraard mocht ik het na die ene keer nooit nooit meer doen, want... de ladder ging schuiven. Gelukkig was toendertijd daar nog zachte aarde bedekt door tomaten- en blewaplanten (meloen) van me, dus viel achteraf wel mee, maar ma vond van niet en ik kreeg als beloning weer jitaks voor m'n harses. ( ik denk vanwege de schrik en niet omdat ze boos was.)

Oh en dat stomme hek en die gesloten deur is tegenwoordig de hoofdingang van een ... nou ja, breek me de bek maar niet open.... Dirty ol'man is de titel van een bekend soullied ooit vertolkt door The Three Degrees.



That was part of my life story Lil' Udik. En ik zou het zo weer over doen.

Net door google laten vertalen: Udik: clownachtig / Dusun is dorp.
Mijn kamus kantong indonesia-belanda zegt: bovenloop, 't binnenland, 't platteland
Ik hoor mijn moeder nóg udik zeggen als ze bedoelde: dom, niks gewend, weet niet beter..
pff... ik kom uit een heel andere tijd

Ik heb nooit in een dusun gewoond, wij hebben altijd in een huis van de BI gewoond, met een muur om de tuin met prikkeldraad en glasscherven er boven. Van Bandung kan ik me herinneren dat er achter die muur een brandgang was maar ik ben er nooit in geweest. Ik kan me herinneren dat in mei 1963 die brandgang extra in de gaten werd gehouden i.v.m. die rellen tegen de Chinezen.
Van Ambon kan ik me herinneren dat achter de tuinmuur de kampung begon: allemaal kleine houten huisjes tussen de vele bomen. Schoon. Achterin de tuin hadden we een aggregaat voor als de elektriciteit weer eens uitviel (gebeurde regelmatig daar) en dan mocht mijn broer weer aan het wiel gaan draaien. We hadden ook een kippenhok in de tuin maar we hadden geen kippen. Het hok werd gebruikt voor oude meubels, matrassen en andere zooi. Soms kocht mijn moeder een kip, en die kip mocht ik plukken...
Zus en ik zijn wel eens op het dak geklommen van dat (aggregaat)huisje. Trots riepen we mijn moeder, en heel rustig zei ze dat we naar beneden moesten, voorzichtig. Pas toen we beneden waren werd ze kwaad..

50 jaar geleden....

Op Ambon gingen we weleens op zondag naar een mooi strand, Natsepa. Picknicken. Wit zandstrand, bomen voor als je uit de zon wilde, kilometers lang, helemaal voor onszelf.
Ik heb foto's gezien hoe het er nu uitziet. Je herkent het niet terug.
Heb heimwee naar een tijd die voorgoed voorbij is


Arme Scott.... alles voor een lekker hapje! zie je die tong? en die ogen?

Indonesia:

Mama, breng je me alsjeblieft naar school?
Wat eten we vandaag? U heeft niets anders dan kool?

Ik kom onderweg naar huis toch wel langs Mina haar kampung.
Geeft u maar geld mee, dan haal ik wat kangkung.

Mama, ik was gister haast in de kali gevallen omdat de kabel zo glad was.
Nee mama, ik kan toch niet waden door die grote kali plas.

Ach sorry mama, ik was vergeten dat je geen auto hebt om me te brengen.
Ik loop wel mee met mijn vriendinnen, maar sommigen zijn echte krengen.

Ze hebben me wel eens geprobeerd in de kali te laten vallen,
maar ik ben een echt kind uit Indonesia en heb tenminste ballen.

En op een dag werd er op de deur geklopt,
Ibu had net de keukenvloer gesopt.
Bu, uw kind is onderweg naar school ergens in de diepte gevonden,
bracht op een dag de buurman het nieuws: We hebben gedaan wat we konden.

Nederland:

Mam, ik heb geen zin om te fietsen naar school.
Breng me maar even en vanavond mot ik geen boerenkool.

Ik ga wel langs de Jumbo, geef me even wat geld,
M'n beltegoed is op, geef me geld, want anders kan ik niet worden gebeld.

enzovoorts enzovoorts enzovoorts

klopt! kindertjes hier zijn verwend!

Daar moeten ze echt letterlijk allerlei toeren uithalen om naar school te mogen.
Maar over zulke bruggen?? Voor geen prijs! Ik heb hoogtevrees....

Ze verkopen daar ook goedkope tweedehands parachutes....
Weliswaar sommige met gaten, maar het vertraagt toch wel je val....