Aangrijpende verhalen over de Molukkers in Vught

Aangrijpende verhalen over de Molukkers in Vught

Geplaatst op: 16 april 2015



Ben Vrieling geeft bevlogen uitleg op Kamp Vught ©Marc Bolsius


Tijdens een ontspannen en goed verzorgde middag meer horen over boeiende, relatief onbekende regionale historie. Dit was voor 25 abonnees uit onder meer Berlicum, Oss, ‘s-Hertogenbosch en Drunen de belangrijkste reden om deel te nemen aan het bijzondere arrangement, vorige week vrijdag in Nationaal Monument Kamp Vught.

“Op Kamp Vught vond een rondleiding plaats met indrukwekkende verhalen over de komst van Molukkers na”


Dat er in Vught tijdens de oorlogsjaren een concentratiekamp gevestigd was, weten velen. Minder bekend is dat er kort na de bevrijding ‘foute’ Nederlanders en Duitse evacués ondergebracht werden én dat er vanaf 1951 Molukkers - KNIL-militairen en hun gezinnen - leefden en nog altijd leven.
„Dit is een plek van uiteenlopende emoties”, aldus Toby Brekelmans uit Oirschot, al 42 jaar abonnee. „Ik ben geïnteresseerd in geschiedenis, zeker in lokale verhalen. Sommige mensen weten nauwelijks wat er in hun eigen achtertuin gebeurd is. Ik vind het mooi dat Brabants Dagblad dit heeft
georganiseerd.” Na een heerlijk welkom in de vorm van een zelfgemaakte Molukse lunch door gastvrouw Louise Parihala, volgt een rondleiding over het voormalige kampterrein. Rondleider Ben Vrieling geeft bij een grote maquette bevlogen uitleg. „Hier leefden de gevangenen; daar zaten de bewakers.” In de nagebouwde barak vertelt hij verder: „Je kreeg een nummer en daarmee werd je een nummer.” Tijdens de koffiestop wordt spekkoek en knalgroene sponscake genuttigd, waarna Parihala vertelt over haar leven in woonoord Lunetten, gelegen op een deel van het voormalige kampterrein.
„In 1951 ben ik samen met vele anderen aangekomen. Ik woon hier nu al 64 jaar. De plek is een stukje van mijzelf geworden.” Ze laat indrukwekkende foto’s zien van de overtocht vanuit de Molukken. „Vlak voor aankomst kregen alle militairen ontslag. Dat was een schok. In de barakken werden kleine kamertjes voor ons getimmerd. Daar zaten we dan.” In 1968 werd besloten dat de Molukkers definitief mochten blijven. „Tot die tijd was er bewaking. We leefden achter prikkeldraad.” Er wonen nog altijd driehonderd Molukkers in woonoord Lunetten. Ze nemen volop deel aan de Nederlandse maatschappij en zijn tegelijkertijd trouw aan hun eigen gebruiken en feestdagen. Abonnee Ad Kuijpers uit Drunen groeide op in Cromvoirt. „Ik had meerdere Molukse klasgenoten en mijn opa bracht maïs en aardappelen naar het kamp. Mooi om hier nu deze verhalen te horen.”

bd.nl

Griselda Molemans herontdekte dat voordat Molukkers in Kamp Vught werden neergezet er Indische gezinnen daar waren. Ook ex-knil. Die werden afgevoerd ,,, ik dacht in 1951 al. Ik geloof dat sommigen kwamen van woonoord Oirschot (militair terrein buiten Oirschot) waar mijn ouders ook waren.
Mijn ouders moesten enkele maanden naar een burgerpension . ( niks leger zorg voor zijn soldaten) , maar na 5 maanden kregen ze een nieuwbouwhuis in Breda.