Cursus voor nederigheid en stofzuigen

maandag 22 juni 2009 door Elske Schouten

Cursus voor nederigheid en stofzuigen

Toekomstige arbeidsmigrantes leren stofzuigen bij Kallian Jaya

Een groep vrouwen van midden-twintig zat vrijdag te kijken naar de lerares, die een bloesje strijkt. Ze laat zien hoe je zo min mogelijk vouwen in de kleding krijgt en hoe je het bloesje aan de hanger moet ophangen. ''Want je baas gaat zich niet schamen als het fout gaat'' zegt ze. ''Wie gaat zich schamen?'' ''Ik'', antwoordt de groep. De lerares: ''Want wat wordt de baas?'' De groep: ''Boos.''

Dit hoorde bij de cursus voor vrouwen die naar het buitenland worden uitgezonden als hulp, in trainingscentrum Kallian Jaya dat ik vrijdag bezocht. Ik interviewde daar een 18-jarig meisje dat binnenkort afreist naar Taiwan, voor een verhaal in NRC Handelsblad. De meeste vrouwen in dit centrum gaan naar Taiwan en Singapore, vertelde Emmy Rahmawati die het centrum leidt. Vandaar dat de vrouwen ook druk bezig waren met het leren van mandarijn.

Uitzendbureaus die vrouwen naar Taiwan en Singapore sturen, willen wel betalen voor een cursus van drie maanden in Kallian Jaya, vertelde Emmy. Vrouwen die afreizen naar Maleisië of Saoedie-Arabië gaan na twee weken al op het vliegtuig. In Taiwan krijgen ze vaak de zorg voor oude mensen of baby’s. Ze verdienen 400 tot 500 US dollar per maand.

Baby's verzorgen hoort ook bij het curriculum

Behalve de taal leren de vrouwen hoe ze het huishouden moeten doen. In het centrum zijn bedden, badkamers, eettafels en wasmachines, om mee te oefenen. Een hele groep vrouwen leerde vrijdag voor het eerst stofzuigen - hier wordt meestal geveegd. Ook leren ze de bloeddruk meten en andere simpele medische handelingen, want ''in Taiwan meet men elke dag de bloeddruk''.

Verder leren de vrouwen ook vooral hoe ze altijd nederig moeten zijn, zich onopvallend moeten opstellen. Zich altijd moeten voegen naar de baas. Het meisje dat ik interviewde was aanvankelijk nauwelijks hoorbaar, zo zachtjes sprak ze. In het trainingscentrum moeten ze alvast wennen aan weinig slaap en weinig eten, want dat krijgen ze straks ook.

Ik was wel benieuwd of de vrouwen ook leren hoe ze voor hun rechten moeten opkomen als ze eenmaal in het buitenland zitten. Indonesië wordt regelmatig opgeschrikt door verhalen zoals dat van Siti Hajar, die door haar Maleisische bazin werd mishandeld. Toen ik zelf in Maleisië was, hoorde ik talloze verhalen van vrouwen die hun salaris niet kregen, geslagen werden of seksueel misbruikt.

Maar Emmy zei hierover dat vrouwen meestal worden geslagen als ze hun werk niet goed doen of oneerlijk zijn, dus dat ze de vrouwen vooral leert om goed te werken. Pas op de tweede plaats kwam het hebben van de juiste telefoonnummers om te klagen als het mis gaat.

Vandaar dat ook het meisje dat ik interviewde zei dat ze eerst bij zichzelf te rade zal gaan, als haar bazen haar slaan. ''Als dat gebeurt, denk ik dat ik een fout heb gemaakt en dat ik moet veranderen. Bijvoorbeeld de manier waarop ik praat.'' Ze had ook nog geen idee welk deel van haar salaris zal worden ingehouden als ze straks werkt. En een mobieltje mag ze straks van het uitzendbureau niet hebben, want dat leidt maar af van het werk.

Taiwan heeft gelukkig een betere reputatie dan Maleisië of Saoedie-Arabië. Maar toch. Als dat maar goed gaat.


NRC