Indië-herdenking Zwolle laatste keer voor ‘gezicht’ van Zwolse veteranen Ted Hielckert

Indië-herdenking Zwolle laatste keer voor ‘gezicht’ van Zwolse veteranen

Geplaatst op 17 augustus 2015



  De Zwolse veteraan Ted Hielckert tijdens de Indië-herdenking in Park Eekhout zaterdag. In oktober neemt hij afscheid van zijn bestuursfunctie. „Ik ben de kok in huis, dus ga ik graag weer aan het koken.” foto Frans Paalman



ZWOLLE. Nog een keer nam Zwol­lenaar Ted Hielckert zaterdag deel aan de herdenking bij het Indië­monument in het Zwolse Park Eekhout. Het gezicht van de Zwol­se veteranen doet in oktober een stapje terug. „Ik denk dat de ken­nis over Nederlands-Indië gaat ver­vagen.”  

Na 25 jaar gaat u stoppen als voorzit­ter van Stichting Oud-Militairen en Veteranen Zwolle en van de vereni­ging Contact Oud-Mariniers regio Zwolle. Maar u heeft aangegeven wel door te gaan met het lesgeven aan scholieren. Bent u ergens bang dat nieuwe generaties geen kennis meer zullen opdoen over de situatie in Oost-Indië tijdens en na de Twee­de Wereldoorlog?

„Ja, ik denk dat de kennis over Ne­derlands- Indië gaat vervagen om­dat er in het onderwijs weinig in­formatie wordt gegeven over deze periode van kolonisatie door Ne­derland. Ik merk ook tijdens het geven van die lessen dat het onder­wijzend personeel daar erg weinig van weet. Dus zolang als ik die ver­halen nog kan vertellen als oor­logsbetrokkene, blijf ik dat doen. Dat is een stukje geschiedenis dat ik moet blijven overdragen.”

Dat moet naar zijn geweest. Dat een wezenlijk deel van uw geschiedenis in ons land minder leeft dan bij u. Hoe hebt u dat ervaren?

„Het Nederlandse volk had weinig weet van ons Indo’s. Dus we wa­ren vreemden toen we hier aan­kwamen. Nederland moest ook heropgebouwd worden na de oor­log, er heerste een sentiment van: we hoeven jullie niet. Uiteindelijk ging ik gewoon naar school hier en voelde ik me prima op mijn plek. Toch was het vreemd dat wij alles hadden geleerd over Neder­land. Hoe de trein van Rotterdam naar Groningen rijdt bij wijze van spreken. Maar in Nederland wist men weinig af van Nederlands-In­dië en dus ook van de roerige ja­ren. Dat was wel eens lastig.”

Is daar in 25 jaar voorzitterschap ver­andering in gekomen?

„In de afgelopen jaren is er wel meer belangstelling gekomen van­uit de Nederlandse overheid. Er gebeurt meer. Dat zie je terug in de herdenkingen. Maar hoe het ook zij, het blijft een ondergescho­ven kindje.”

de Stentor