dinsdag 14 juli 2009
Herinnering herleeft na telefoontjeDoor PETER VAN EIJK
NIEUWERBRUG - Jarenlang zocht hij tevergeefs naar oud-studiegenoten en leraren van hem uit het begin van de jaren vijftig.
Renirus Beijk met de oude foto waarop hij met ir. Pieplenbosch staat. FOTO RIANNE DEN BALVERT ''Geen spoor, niets. Zelfs het schoolgebouw van mijn oude hts in Dordrecht staat er niet meer,’’ zegt Renirus Beijk (76) uit Nieuwerbrug.
Vooral aan zijn leraar wis- en natuurkunde, met de ongebruikelijke naam Pieplenbosch, bewaarde hij goede herinneringen. ''Ik heb zoveel van die man geleerd. We hadden een enorm goede band. Ik heb me altijd afgevraagd hoe het hem is vergaan,'' zegt hij. Bij stom toeval kwam hij daar uitgerekend in Nieuwerbrug achter, doordat hij de naam Pieplenbosch hoorde noemen in een telefoongesprek.
Na zijn studie werkte Beijk enige tijd in Indonesië, waar hij zijn vrouw leerde kennen. Omdat het daar in 1957 onrustig werd, keerden hij en zijn echtgenote terug naar Nederland. Eerst werkte hij enige tijd bij Shell in Rotterdam en in 1965 kwam bij de chemietak van Andrélon in Bodegraven werken. ''Totdat we in 1980 werden verkocht aan DSM dat me vroeg een nieuwe fabriek in Duitsland op te zetten. Daarna hebben we 27 jaar in Duitsland gewoond.''
Tot hij twee jaar geleden bedacht dat het tijd werd om terug te keren naar Nederland, naar kinderen en kleinkinderen. Dus in de buurt van Bodegraven. ''Op internet vond ik een mooi appartement dat in Nieuwerbrug te koop stond. En daar wonen we met veel plezier.''
Beijk mag graag eten bij restaurant De Bruggemeester en zo leerde hij eigenaar Harry van Wijk kennen.
''Harry reed een keer langs en ik vroeg hem binnen om wat te drinken. Binnen ging zijn mobiele telefoon af. Ik luisterde natuurlijk niet mee, maar ik hoorde wel de naam Roy Pieplenbosch noemen. Dat bleek een musicus te zijn die regelmatig bij hem in de zaak op bruiloften en partijen speelt. Ik zei tegen Harry: Ik heb vroeger in Dordrecht een leraar gehad die zo heette. Dat kan kloppen, zei hij, Roy komt uit Dordrecht en zijn vader heeft op de hts les gegeven. Ik dacht eerst dat hij me voor de gek hield, maar het bleek waar te zijn.''
Van Wijk beloofde hem met de musicus in contact te brengen en deze bleek het leuk te vinden een oud-leerling van zijn vader te ontmoeten. ''We hebben een uur met elkaar zitten praten, aan een tafeltje op het terras, een glaasje korenwijn erbij.'' Het bleek dat zijn geliefde oud-leraar al lang geleden was overleden.
''Op zijn 62ste gestorven aan Alzheimer.'' Het was een emotionele ontmoeting. ''Roy wist nog veel te vertellen over de school. Al op zijn tiende jaar mocht hij af en toe met zijn vader mee. Hij wist zich zelfs nog namen van leraren en van de congierge te herinneren,'' zegt Beijk.
Nog toevalliger is dat Harry van Wijk de musicus al sinds zijn vijftiende bleek te kennen. ''Ik ken Roy uit Dordrecht, waar hij bedrijfsleider is geweest in een restaurant van mij,'' zegt hij. ''Hij is van jongs af aan actief geweest in de muziek, en nu speelt hij met een duo. Leuke muziek uit de tijd van de Everley Brothers en de Blue Diamonds.''
Na afloop van het gesprek met Renirus Beijk beloofde Roy - zelf inmiddels 60 jaar - te zullen zoeken naar foto’s van zijn vader. ''Uiteindelijk vond hij er drie waarvan hij afdrukken opstuurde. Ik wist niet wat ik zag, want op één van die foto’s stond ikzelf met ir. Pieplenbosch. Het mooie was dat Roy helemaal niet wist dat ik het was.''
Met iets van vertedering kijkt hij naar de voor hem kostbare foto. ''Je kunt aan de uitdrukkingen op onze gezichten zien dat we een heel goede band hadden. Op en top een heer was het. Het was natuurlijk ook wel bijzonder dat je op een hts les kreeg van een academisch gevormde ingenieur.'' De musicus heeft beloofd in het stadsarchief van Dordrecht te zullen zoeken naar nog meer foto’s van zijn overleden vader.
Renirus Beijk, intussen, koestert zijn foto. ''Ik ben er dolblij mee. En dat door één telefoontje. Ik kan er nog niet over uit.''
AD
do 16 jul 2009 - 10:31
