Indonesië
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Indonesië

Informatie- en nieuwsforum over Indonesië en Nederlands-Indië
 
IndexLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

 

 Hond in de pot

Ga naar beneden 
AuteurBericht
wu

wu


Aantal berichten : 6613
Registratiedatum : 08-12-08

Hond in de pot Empty
BerichtOnderwerp: Hond in de pot   Hond in de pot Icon_minitimedo 19 mei 2016 - 8:10


Marvin, de pitbull die niet in de soep belandde
16 maart 2016 door Femke den Haas


Sinds twee maanden woon ik permanent op Bali om aan een project te werken tegen de uitbuiting van dolfijnen hier. Bali wordt het eiland van de goden genoemd, en het paradijs voor honden. De Bali-hond wordt omschreven als ‘s werelds oudste hond met een sterke genetische variatie, maar vandaag de dag worden de honden aan alle kanten bedreigd.

Hondenrassen zoals Huskies, die totaal niet in de tropen horen te leven, worden steeds populairder. Omdat de eigenaren vaak geen kant met ze op kunnen uit onervarenheid, kwijnen de Huskies weg in kooien en aan kettingen. Waarom de Internationale Huskie-vereniging geen actie neemt tegen het houden van dit ras in de tropen blijft voor mij een raadsel.

Andere rashondjes stijgen ook enorm in populariteit onder de rijkere mensen. De rashondjes worden vaak gestolen door georganiseerde bendes die de hondjes voor een som losgeld weer terug verkopen aan de eigenaren. In Bali lopen de honden op deze ‘exclusieve’ rashonden na eigenlijk overal los. Wanneer je de honden ziet, lijken ze een prachtig leven te hebben. Maar omdat rabiës nog altijd een enorm probleem is in Bali, organiseert de overheid jaarlijks ‘opruimacties’. Honden op straat worden gevangen en vergiftigd, om de straatpopulatie terug te dringen. Behalve de Bali honden zijn ook ongewenste pitbulls nu een groot probleem op het eiland. Pitbulls die gedumpt worden als zij in gevechten falen, bijvoorbeeld.

Steriliseren is nog steeds voor veel mensen een vaag begrip of wordt te duur gevonden om bij een locale dierenarts te doen. Mensen gooien puppies vaak letterlijk weg. Om die reden heb ik al vijf hondjes binnen korte tijd letterlijk uit de afvalbak gered, De dierenorganisaties werkzaam op Bali zitten overvol met ‘Bali-hondjes’.  De organisatie Bali Pet Crusaders verricht gratis sterilisaties over het hele eiland, een zeer belangrijk initiatief.

En al snel kwam ik erachter dat er in Bali nòg ergere bedreigingen te loer liggen voor de honden: ‘s nachts gaan er hondenvangers op pad. Honden worden gepikt van het erf, uit de tuin, van de straten, op brute wijze achter motoren aangetrokken, geknuppeld, in zakken gesmeten om te eindigen in de soep. Hondenvlees is nu op veel plekken op Bali te koop. Balinezen eten binnen hun cultuur geen hondenvlees, maar migranten uit het oosten van Indonesië wel en de Balinese regering heeft nooit ingegrepen.

Terwijl ik onderzoek deed naar verkooppunten van hondenvlees, zag ik een hond vastgebonden met een aantal mensen eromheen. Met mijn hart bonsde in mijn keel. Bang om iets verschrikkelijks aan te treffen, reed ik op de situatie af. Ik had al honden in zakken vervoerd zien worden, hun pootjes en snuit vastgebonden met plastic draad.

Het was een Pitbull! Zo mager als een lat! De vrouw die bij de pitbull stond zei dat de man van de hondenvlees ‘warung’ al een tijd ziek was en niet ter plekke. De pitbull stond in de regen vastgebonden aan een ketting. De vrouw keek hoe ik de ketting verwijderde en knikte toen ik met het slecht ruikende scharminkel op mijn schoot met de motor weg reed.

We noemden hem ‘starving Marvin’. Marvin woog slechts 9 kilo en was nog erg jong maar duidelijk misbruikt in hondengevechten. Marvin reageerde op elke andere hond alsof zijn eigen leven er vanaf hing en het was een grote uitdaging voor hem te zorgen toen hij sterker werd. Toch is hij nu beste vriendjes met de andere honden.

De hondenvlees verkooppunten staan nu op de prioriteits-agenda van JAAN. Dit leed moet gestopt worden. Marvin is het er helemaal mee eens.

Femke den Haas is doktersassistente en medeoprichtster van stichting Jakarta Animal Aid Network (JAAN). JAAN heeft verschillende doorlopende projecten zoals het roofvogel-rehabilitatiecentrum, de opvang van ex-dansaapjes, verzorging van werkpaarden, een campagne voor de vrijheid van dolfijnen in samenwerking met Ric ‘O Barry en een plastic-recycle project.


PiepVandaag.nl
Terug naar boven Ga naar beneden
https://indonesie.actieforum.com
wu

wu


Aantal berichten : 6613
Registratiedatum : 08-12-08

Hond in de pot Empty
BerichtOnderwerp: Re: Hond in de pot   Hond in de pot Icon_minitimedo 19 mei 2016 - 10:11



Onze trouwe viervoeter… met uitjes en sambal

Foodlog | Wout Eijkelkamp |
17-05-2016

Hondenvlees eten staat voor ons vrijwel gelijk aan kannibalisme. In Zuid-Oost Azië staat de trouwe viervoeter regelmatig op het menu. Wout Eijkelkamp heeft een oplossing die hond en traditie spaart maar een einde kan maken aan de wreedheden die worden begaan tijdens het transporteren en slachten van de dieren. Immers, wreedheid valt niet te legitimeren met een beroep op traditie.


De meeste Nederlanders gruwelen ervan en ook in andere westerse landen is men afkerig van het eten van hondenvlees. Een afkeer die is gebaseerd op de sterke band tussen mens en hond. In onze contreien worden ze vaak gezien als deel van de familie. In Arabische landen zal je ook niet snel iemand hond zien eten. Dat heeft te maken met de weerzin die het dier bij veel mensen oproept omdat honden in de Islam als haram (onrein) worden gezien. Compassie aan de ene en weerzin aan de andere kant zorgen ervoor dat noch in de Westerse noch in de Arabische eetcultuur hondenvlees als ‘voedsel’ wordt gezien. Dat is niet altijd zo geweest. Archeologen hebben aangetoond dat honden niet alleen zijn gedomesticeerd om als jachthond of lastdier te gebruiken, maar ook om ze op te eten. Honden werden vetgemest om ze in tijden van schaarste als voedsel te benutten.

Archeologen hebben aangetoond dat honden niet alleen zijn gedomesticeerd om als jachthond of lastdier te gebruiken, maar ook om ze op te eten. Ook nu nog staat de hond op het menu in onder meer Nigeria, Indonesië, Zuid-Korea, China, Vietnam, Thailand en de Filipijnen. Uit deze opsomming blijkt al dat honden vooral worden geconsumeerd in (Zuid-Oost) Azië. Ieder jaar zijn dat er naar schatting 13 tot 16 miljoen.

Onomstreden is het eten van hondenvlees ook daar niet. Ook in die landen keren steeds meer mensen zich tegen de handel in en de consumptie van honden. Ze botsen met de voorstanders, die zich beroepen op culturele diversiteit en de lokale tegenstanders ervan betichten dat ze zich laten beïnvloeden door westerse ideeën. De tegenstanders voeren daartegen aan dat ze vanuit hun eigen ervaring en emotie handelen en dat hun strijd is gebaseerd op de band die ze met dieren voelen.

Straathonden
Voor mijn MA-thesis heb ik in de winter van 2015 drie maanden veldwerk gedaan in Indonesië. Het eten van hondenvlees wordt daar vooral geassocieerd met christelijke etnische groepen, zoals de Batak Toba en Batak Karo uit Noord Sumatra en de Minahasa uit Sulawesi. Het fenomeen beperkt zich echter niet tot deze gebieden, maar komt voor in de hele archipel. Mijn onderzoek richtte zich vooral op Yogyakarta in centraal Java.

Straathonden komen veelvuldig voor in Indonesië, maar dat geldt niet voor Yogyakarta, waar ze al decennia lang worden bejaagd voor hun vlees. Omdat ze schaars zijn geworden in de stad, worden de honden nu uit andere gebieden gehaald, met name uit de westelijke en oostelijke flanken van het eiland Java. Omdat er in die gebieden nog altijd hondsdolheid voorkomt, geldt er een verbod op het transport van dieren die de ziekte kunnen overdragen.

Toch vindt er een levendige handel plaats. De vraag in centraal Java is hoog en controle is afwezig. Elke week worden er minimaal 360 honden naar Yogyakarta vervoerd. In de stad zelf worden op verscheidene plekken honden gefokt met als doel ze op te eten. Ook lopen hondeneigenaren het risico dat hun huisdieren gestolen worden om te worden doorverkocht of in de pan te belanden. Overigens worden alleen honden van gemengd ras gegeten vanaf ongeveer een maand of acht oud. Rashonden worden niet geslacht, omdat ze meer opbrengen als ze als huisdier worden verkocht. Ook wordt er beweerd dat rashonden niet smaken.

Codes
Het vergt weinig moeite om in Yogyakarta een plek te vinden waar hondenvlees geserveerd wordt. Je moet alleen weten waar je op moet letten, want er wordt gebruik gemaakt van codes. B1 bijvoorbeeld is afgeleid van het Batak woord voor hond; biang en als je dat ziet staan betekent het daar hondenvlees wordt verkocht. Deze ‘B1’ wordt vaak samen vermeld met ‘B2’, dat staat voor babi (varken). Andere manieren om aan te geven dat er ergens hond te eten valt, is het gebruik van woorden als sengsu, een samenvoeging van het Javaanse tongseng (curry) en asu (hond), en het wat eufemistische scoobeedoo.

Deze en andere codes worden gebruikt omdat de handel in en consumptie van honden- en varkensvlees voor een groot deel van de Indonesiërs taboe is. Tachtig procent van de bevolking heeft een islamitische achtergrond. Toch zijn het niet enkel niet-Moslims die een lapo bezoeken, een typisch Batak-restaurant waar hond en varken worden geserveerd. Ook een enkele Moslim waagt een bezoekje voor het eten van een pittige sengsu, met als argument dat hij met het eten van hond de soort bestrijdt.

Het wordt gegeten als wondermiddel tegen depressies en andere psychische problemen, tegen huidproblemen en om open wonden sneller te laten genezen. Ook bestaat het idee dat het eten van hondenvlees de mannelijke seksuele potentie verhoogd.

Sterk vlees
De redenen waarom mensen hond eten, lopen uiteen. Uit interviews met consumenten komt naar voren dat voor velen de specifieke smaak belangrijk is. Hond wordt gezien als ‘sterk’ vlees, gebaseerd op de taaiheid en krachtige smaak van het product. Het woord ‘sterk’ heeft hier echter een dubbele connotatie; het houdt ook verband met het geloof dat hondenvlees magische, medicinale krachten bevat. Het wordt gegeten als wondermiddel tegen depressies en andere psychische problemen, tegen huidproblemen en om open wonden sneller te laten genezen. Ook bestaat het idee dat het eten van hondenvlees de mannelijke seksuele potentie verhoogt. Voor al deze claims bestaat overigens geen enkel wetenschappelijk bewijs.

Daarnaast is voor veel mensen, voornamelijk Bataks, hondenvlees onlosmakelijk verbonden met hun tradities. De wijze van bereiding is vaak van generatie op generatie doorgegeven. Het eten van hond geeft de consumenten een gevoel van verbintenis met hun familie en gebied van afkomst. Voorstanders beschouwen het eten van hondenvlees daarom als een wezenlijk onderdeel van hun cultuur.

Een laatste reden waarom mensen hond eten, is dat het vlees goedkoop is. Omdat de honden van de straat worden geplukt en in provisorische slagerijen worden geslacht, zijn er weinig productiekosten en dit drukt de prijs behoorlijk. Alleen kip is goedkoper, maar dit wordt veelal niet echt als vlees gezien. Hondenvlees daarentegen heeft veel weg van het duurdere rundvlees.

Volgens experts is het slechts een kwestie van tijd voor er een grote uitbraak van hondsdolheid plaatsvindt

Dierenleed
Tijdens transport en de opslag tot het moment van de slacht worden de honden in zakken gehouden om ze handelbaarder te maken. Dit heeft als gevolg dat honden tot wel een week in een zak kunnen zitten. Voor de slacht wordt de hond eerst enkele malen met een knuppel op de snuit geslagen. Volgens de slagers is dit nodig om de hond te laten schrikken en zorgt deze slachtmethode zo voor het krachtige karakter van hondenvlees. Bovendien raakt de hond na enkele harde tikken versuft, wat het eenvoudiger maakt om de keel door te snijden.

De manier waarop de honden behandeld worden, is voor een aantal mensen in Yogyakarta moeilijk te accepteren. Verenigd in de organisatie Animal Friends Jogja proberen ze de handel in hondenvlees bij wet te laten verbieden. Het belangrijkste argument hiervoor is het leed dat de dieren wordt aangedaan. Een ander belangrijk argument van de dierenrechtenactivisten is de bedreiging die de handel in hondenvlees vormt voor de menselijke gezondheid. Volgens experts is het slechts een kwestie van tijd voor er een grote uitbraak van hondsdolheid plaatsvindt. Afgezien daarvan is de kwaliteit van het vlees van honden die op straat leven niet te garanderen en vormen de vaak onhygiënische slagerijen en de afwezigheid van toezicht een extra risico voor de volksgezondheid.

Aan de ene kant zijn er dus de activisten die honden als huisdieren beschouwen en niet als voedsel. Aan de andere kant zijn er de consumenten van hondenvlees, die niet willen dat er aan hun tradities getornd wordt.

Culturele gevoeligheid
Zelfs ondanks de dreiging voor de volksgezondheid onderneemt de overheid niets om het transport van en de handel in hondenvlees aan te pakken. Weliswaar is het eten van hondenvlees niet illegaal, maar veel onderdelen van de handel zijn dit wel. Zo worden de wetten voor het vervoer van dieren en de normen voor dierenwelzijn op grote schaal door de handel geschonden. Strenger toezicht op het naleven van de regels is volgens overheidsfunctionarissen geen optie, omdat honden niet als ‘vee’ geclassificeerd worden. Aanpassen van die classificering stuit op een gebrek aan politieke wil. Die terughoudende opstelling van de overheid heeft veel te maken met gevoeligheid voor het behoud van culturele diversiteit en het voorkomen van uitsluiting van bepaalde etnische groepen.

Pet vs plate
Aan de ene kant zijn er dus de activisten die honden als huisdieren beschouwen en niet als voedsel. Aan de andere kant zijn er de consumenten van hondenvlees, die niet willen dat er aan hun tradities getornd wordt. Een belangrijke vraag in dit ‘pet versus plate’-debat is of de traditie een legitieme basis vormt om wreedheden tegen mensen of dieren te laten voortbestaan, of het nu gaat over de besnijdenis van meisjes in Senegal, het Spaanse stierenvechten of het bruut slachten van honden in Indonesië.

De morele capaciteit van mensen om dit soort wreedheid te overstijgen, draagt de verplichting in zich om bestaande gebruiken aan te passen. Tel hierbij op het gevaar voor de volksgezondheid in centraal Java en het wordt duidelijk dat de overheid de handel in hondenvlees in en rondom Yogyakarta niet langer kan negeren. De overheid moet proberen om de handel te verminderen door het verspreiden van informatie over wreedheden en gezondheidsrisico’s en door controle op en aanpakken van overtredingen.

Dansende aapjes
Om effectief te zijn kan de aanpak echter niet alleen bestaan uit het tegengaan van wreedheden in de handel, maar moet die zich ook richten op de financiële zekerheid voor de mensen die van die handel afhankelijk zijn. Immers, als bekend wordt dat een bepaalde slager honden niet meer op hun snuit slaat voorafgaand aan de slacht, zal hij minder hondenvlees verkopen.

Om de handelaren in hondenvlees aan te moedigen over te stappen naar een andere inkomstenbron kan er een voorbeeld worden genomen aan de aanpak van de, inmiddels verboden, dansende aapjes in de Indonesische hoofdstad Jakarta. Voor de eigenaren van de aapjes werd een fonds opgericht om ze te steunen bij het starten van een nieuwe professie. Op die manier kun je ook proberen om de wrede en riskante handel in hondenvlees te beperken.

Wout Eijkelkamp studeerde afgelopen zomer af aan de opleiding Cultural Antropology & Development Sociology in Leiden. In het kader van zijn MA-thesis deed hij drie maanden etnografisch veldwerk in Yogyakarta naar de handel in hondenvlees en lokale verzet daartegen.

Dit artikel verscheen eerder in Vork.

MSN
Terug naar boven Ga naar beneden
https://indonesie.actieforum.com
 
Hond in de pot
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Man bijt hond
» Piloot schrikt van hond en schiet van baan
»  Gebeten door een hond: 'We moesten 3000 kilometer vliegen voor tegengif'

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Indonesië :: Diversen :: Recepten/Dapur-aangelegenheden-
Ga naar: