Balinese handlezer Ketut Liyer is niet meer

Bekende Balinese handlezer Ketut Liyer is niet meer
17-06-2016 | NIEUWS


De bekende handlezer Ketut Liyer is niet meer. De Balinees, die bekend is geworden door het boek 'Eat, Pray, Love' en de gelijknamige film met in de hoofdrol Julia Roberts, is op 8 juni 2016 in het ziekenhuis overleden.
Niemand weet precies hoe oud de Balinese handlezer precies is geworden. In een interview met een Indonesische krant zegt zoon I Nyoman Latra dat zijn vader, na een ziekbed, op 100-jarige leeftijd is overleden in het Surya Husada ziekenhuis in Denpasar.

De verfilming van het boek van Elizabeth Gilbert heeft Ketut Liyer veel bekendheid bezorgd. Van over de hele wereld klopten mensen bij hem aan voor wijze raad.


Op zoek naar geluk

In 'Eat, Pray, Love' gaat Elizabeth Gilbert op zoek naar geluk. Ze bezoekt daarbij drie landen, waaronder Indonesië. Op het Indonesische eiland Bali komt ze in contact met de Ketut Liyer, een handlezer uit Ubud, die haar leven heeft veranderd.

'In de vroege ochtend na zijn dood, werd Bali opgeschrikt door een aardbeving. De aarde zegt vaarwel tegen een van haar grootste meesterwerken. Hij komt niet meer terug naar deze wereld. Zijn werk is af.'

Ook al wist Gilbert dat ze Ketut Liyer's voorspellingen vaak met een korreltje zout moest nemen, toch geloofde ze stellig dat de Balinees diep in haar ziel keek. Ketut Liyer vertelde haar dat zij voorbestemd was om terug te keren naar Bali om daar enkele maanden te wonen. 'Hij zei mij terug te keren; Ik kwam terug. Hij had geen flauw idee wie ik was (hoevaak ik ooit terugkwam), maar het maakte niet uit. Het werkte. Alles veranderde omdat hij sprak en ik daarop reageerde.'

Op de foto houdt Elizabeth Gilbert een bord vast met de tekst 'Ketut Liyer Painter and Wood Carvings'. Het bord hing buiten zijn woning toen Gilbert daar voor het eerst kwam.


Jaren later - na Eat, Pray, Love en de film, en nadat Ketut een 'toeristische attractie' werd, bracht Gilbert de Balinees weer een bezoek: 'Hij herkende mij niet. Ik zag het bord op een stapel vuilnis, klaar om verbrand te worden. Ik vroeg hem of ik het bord mocht hebben. Hij zei nee. Maar hij zei mij dat ik het mocht kopen. Dus ik gaf hem er 50 dollar voor. Ik zal je missen oude man. Ik zal je missen.'

indonesienu.nl