'Doelen van de consument duidelijk gestructureerd'

Doelen van de consument duidelijk gestructureerd

* Door Universiteit van Tilburg
* Gepubliceerd Vandaag, 01-09-2009
* Binnenland



Algemene doelen van consumenten, zoals sparen, gelukkig worden, bezuinigen of afvallen, zijn duidelijk gestructureerd. Dat ontdekte Rahmat Hidayat in zijn promotieonderzoek. Bovendien blijken er verschillen te bestaan tussen de doelen van mannen en vrouwen, en tussen die van optimistische en pessimistische consumenten.

Consumenten nemen dagelijks beslissingen over het besteden van geld, tijd en inspanning. Die beslissingen zijn volgens verschillende theorieën gebaseerd op doelen. Rahmat Hidayat onderzocht wat die doelen zijn en hoe ze zich tot elkaar verhouden. Daarvoor ontwikkelde hij een vragenlijst voor consumenten over hun mogelijke doelen en de houdingen ten opzichte van bijvoorbeeld geld uitgeven, sparen, bezuinigen en hun gedrag als consument. Hij legde ze de hypothetische situatie voor waarbij ze onverwacht geld te besteden krijgen en vroeg wat ze daarmee zouden doen, wat ze daarmee willen bereiken en waarom. Zijn respondenten waren Indonesische consumenten.

Hidayats onderzoek laat zien dat er een duidelijke structuur zit in de algemene doelen van consumenten. Er zijn bijvoorbeeld doelen die betrekking hebben op opvoeding, sociaal leven, harmonie in het gezin en sparen. Die doelen zijn onderling ook weer met elkaar verbonden. Doelen die met elkaar in tegenspraak zijn, zoals geld uitgeven en bezuinigen, dienen allebei een hoger doel zoals gelukkig worden.

Ook ontdekte Hidayat dat de doelen verschillen tussen mannen en vrouwen, en tussen optimistische en pessimistische consumenten. Vrouwen noemen vaker doelen als behulpzaamheid, gezondheid, sparen en financiële zelfstandigheid dan mannen. In het algemeen geldt dat mannen nut belangrijker vinden en vrouwen zelfbeloning. Pessimistische consumenten vinden sparen belangrijker dan optimistische, en de laatsten vinden uitgeven belangrijker. Het consumentenvertrouwen is dus vermoedelijk afhankelijk van het type persoonlijkheid.


Rahmat Hidayat (1968) studeerde psychologie (BA) aan de Gadjah Mada Universiteit in Indonesi en werkte daar als juniordocent. In 2002 rondde hij een master Economisch psychologie af aan de University of Exeter (GB). Vanaf 2003 voerde hij zijn promotieonderzoek uit aan de Universiteit van Tilburg. In die periode bracht hij op verzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie en de Indonesische regering de situatie in kaart na de tsunami van december 2004 die onder meer Atjeh trof. Na een aardbeving in mei 2006 leidde hij psychologisch hulpteam in Yogyakarta. Sinds augustus 2007 verricht hij aan de Gadjah Mada Universiteit onderzoek naar de bereidheid van mensen om te investeren in rampenbestrijding.



Rahmat Hidayat promoveert op woensdag 9 september om 10.15 uur in de aula van de Universiteit van Tilburg.


Univ.v.Tilburg

Zeer interessant dat structurele verband ondeling, tussen doelgroepen (mannen en vrouwen), zowel optimistisch alsmede pessimistisch, maar.......

WELKE doelgroep heeft echter meegewerkt aan het tot stand komen van zijn conclusies en aansluitend het promoveren???

In het artikel wordt geschreven, dat:...Zijn respondenten waren Indonesische consumenten.

Er is natuurlijk een verschil van hier tot ginter, oftewel van de kusten van de Noordzee tot de stranden van Bali zo ver weg en zo groot, want behoren de respondenten tot de groepen die inderdaad een paar korrels rijst en sayuran te consumeneren hebben en zo ja, hoeveel? En hoeveel van de respondenten behoren dan tot de groepen die van 's morgens vroeg tot 's avonds laat hun rug aan het krommen zijn op de sawa's of op de blote poten het vuilniskarretje voortsjouwen in de brandende zon en enkel een stuk ketella pohong op hun bordje vinden???

Dank je de koekoek, want het hele grote overgrote superovergrote deel van de Indonesische consument heeft nog niet eens een stukje gereh (zoute vis) op zijn bordje.

M.a.w.: Bestaat de doelgroep laten we zeggen uit 100 mannen en vrouwen waarvan er 90 wel te eten en een dak boven hun hoofd hebben of bestaat dezelfde groep uit 90 personen, die het asfalt als eettafel en de onderkant van een viaduct als dak hebben?


Ander vaag stukje:...onderzoek naar de bereidheid van mensen om te investeren in rampenbestrijding.
Hoe dan toch dese? Als je amper duit hebt om je bordje te vullen met een stukje gereh en sambal terancam, wat valt er dan nog te investeren door deze bevolkingsgroep.

M.i. heeft meneer Hidayat zijn pijlen - wat betreft bereidheid tot investeren - beter kunnen richten op de afdeling subsidies in Jakarta, met een kaartje aan elke pijl "Pak tolong Pak, waar is de subsidie voor de overstromings rampen? Waar is de subsidie voor de Lapindo ramp Sidoarjo? Waar is de subsidie voor de slachtoffers van de laatste vulkaan uitbarsting Yogya e.o.? "

Allemaal heel vaag dit promovendus gedoe, geschoeid op een westerse kijk op het leven.
( Althans: volgens het geschreven artikel van de UT.)