De massamoord van ‘65/’66

maandag 1 februari 2010 door Elske Schouten

De massamoord van '65/'66

Soeharto (links) in 1965

De nieuwste editie van Inside Indonesia, die afgelopen week online kwam te staan, gaat over de massamoord op een half miljoen communisten en wat daarvoor moest doorgaan, in 1965/66. Het begin van het drie decennia durende regime van Soeharto. Zoals in het inleidende artikel staat: nu Soeharto weg is, kan men eindelijk onderzoek doen naar de precieze toedracht. Al blijft dat ook in het huidige Indonesië moeilijk.

De artikelen zijn zeer de moeite waard. Zoals dit verhaal over hoe buitenlandse regeringen de moorden steunden. Het beschrijft hoe Amerika al jaren daarvoor zinde op een manier om te zorgen dat het leger Soekarno zou verwijderen en de communisten zou aanpakken. Toen het moorden eenmaal begon, zouden de Amerikaanse functionarissen alleen maar bang zijn geweest dat het leger de huis-tuin-en-keuken-communisten niet ook over de kling zou jagen.

Ook andere landen moedigden de moorden volgens het artikel aan, of waren in elk geval niet van plan het te stoppen. Zoals Groot-Brittannië, Thailand en Rusland, dat de invloed van China wilde beperken.

Een ander interessant stuk gaat over de betrokkenheid van moslimorganisatie Nahdlatul Ulama, die van alle burgerorganisaties de meeste moorden op zijn geweten heeft. Een religieuze haat tegen communisten en de angst om de eigen privileges te verliezen, speelden daarbij een rol.

Zoals de auteur schrijft: One killing squad member told me: ‘I didn’t worry about being involved in the [killing] units after I heard my religious teacher say killing communists would protect Islam. I never had trouble sleeping because of what I was doing, because I knew it was right.’

Dat deze periode uit de Indonesische geschiedenis nog steeds uiterst gevoelig ligt, blijkt uit dit verhaal over het openen van massagraven uit die tijd. Toen dat in een geval was gelukt, en de botten zouden worden herbegraven, werd de begrafenisstoet overvallen door een anti-communistische organisatie. De botten vielen op straat. En niemand die hiervoor werd gestraft.

De massamoord uit ‘65/’66 komt ook nog terug in deze column in The Economist, over het verbieden van boeken in Indonesië. Want een flink deel van de boeken die recentelijk werden verboden, gaat daarover. Zoals het blad schrijft: Few horrors have been so unexamined.

NRC

Er zijn schattingen van 1 miljoen doden...

Zie onder andere dit:

Raadsels rond Nederlandse betrokkenheid bij holocaust in Indonesië?
In Kleintje Muurkrant nummer 312 (11 juli) reageerde Peter Edel op mijn reactie op Willem Oltmans' geschrift 'Haagse bedriegers'. Peter Edel heeft het opgenomen voor Oltmans en voor het nodige tegenwicht gezorgd. Daarbij vraagt Peter Edel zich af waarom ik de naam Werner Verrips niet heb genoemd. Peter noemt de zaak Verrips als aanwijzing voor CIA-betrokkenheid bij de staatsgreep van Suharto. Wat dat betreft had ik Verrips echter niet hoeven noemen want ik schreef over NEDERLANDSE betrokkenheid. (Ik ben geen Amerikaan.) Maar inderdaad, ook in dat verband had ik hem zeker moeten noemen. Voordat ik mijn verzuim uitleg, wil ik eerst de zaak Verrips nog even samenvatten, op basis van Oltmans' boek 'Den Vaderland getrouwe'.

de zaak Verrips
De Nederlander Werner Verrips, die een tweelingbroer zou hebben, was vanuit het Nederlandse verzet naar een spionnenschool in Moskou gegaan, daarna als Nederlands soldaat naar Indonesië vertrokken ......

En lees het hele artikel via deze link: http://www.stelling.nl/kleintje/313/OLTMANS.htm

en nog veel meer over de coup van de generaals, waaronder bijvoorbeeld:

Sukarno en Suharto: dag en nacht
OPINIE, WILLEM OLTMANS op 29 juli '95,

WANNEER ìemand smakelijk zou hebben gelachen om Frans Glissenaars pleidooi Sukarno, de eerste president van het onafhankelijke Indonesië, niet als heilige te gaan beschouwen, (Forum, 12 juli) zou het Sukarno zèlf zijn geweest. De hele natie zag hem als man van vlees en bloed, die er prat op ging van mooie dames te houden. Sukarno was de eerste om te erkennen dat hij niet zonder fouten of zonden was. Er was ook inderdaad een handjevol gevangenen die tijdens zijn bewind huisarrest kreeg....

en voor de rest, zie link: http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/article647736.ece/Sukarno_en_Suharto_dag_en_nacht

En behalve de miljoen doden, waren er ook nog de tig-duizenden, die in de bak werden gesmeten.

En tevens de "onbekende" vermisten, waar geen haan ooit naar kraaide omdat ze niet geregistreerd waren in desa of woonstee.

Ik weet niet welke redenen Mevr.Elske Schouten heeft om oude koek verhalen bi lkaar te schrappen
Wat mij opvalt is de eenzijdige bronnen , vaak westers en ook iets nieuws werd toegevoegd over de zogenaamde "rol"van Nederland.
Dat de Amerikanen(CIA) betrokken waren geweest is min of meer te bewijzen.
Men "vergeet" (?) hier de achtergronden van de hoofdrolspelers , van Soekarno , de coupplegers Let Kol Untung van Resimen Tjakarabirawa , Kol Latief , en Soeharto en de rol van de PKI . Er zijn inmiddels zoveel oude en nieuwe bronnen , ook Indonesische waar men de betrouwbaarheid kan nachecken .

Nogmaals , wat voor nut heeft dat om eenzijdig en verouderde / achterhaalde verhalen te voorschijn te halen ?

PS : Dat in die periode veel slachtoffers gevallen zijn en vaak onschuldige meelopers staat buiten discussie.
Indonesia was ontsnapt aan langdurige burgeroorlog , namelijk tussen de aanhangers van Soekarno en anderen .

De rol Banser (Barisan Serba Guna) was te verklaren omdat elke politieke partijen in Indonesia hadden toen hun eigen "stoottroepen.
Voordat er een orgie van geweld losbarst tegen al dan niet vermeende "komunisten" , was er jaren een niet voor iedereen zichtbare strijd in de platteland , in het bijzonder Midden en oost Java.
Aan de ene kant de BTI (Barisan Tani Indonesia ) , de Pemuda Rakyat ( Jeugd beweging) en andere massaorgansaties van de PKI (Partai Komunis Indonesia) tegen de "anderen " .
In het platteland kwam het meermalen tot geweldadige botsingen tussen de linkse massa tegen grondeigenaren (vaak rijke haji's met N.U of Moslim bindingen).
Dit als gevolg van een mislukte landhervormingsprogramma , waar rijke Moslim herenboeren , en andere landbezitters veel last kregen van de landbezettingen van de actievoerende proletariers (lees: linkse groepen , o.a BTI) .

Zelfs in Jakarta werd verschillende acties gevoerd ( als Jakartaan vraag ik me af waar de sawahs liggen ?) .
Ook werd vaak acties ondernomen tegen de mensen die onder de westerse culturele invloeden waren , m.a.w de jongeren, scholieren en studenten .

Na 4 of 5 oktober 1965 kwam het regelmatig tot straatgevechten in de centrum van jakarta , waar "PROGRESSIEVE GROEPEN" (de "linksen en "nationalisten" ) tekeer gingen tegen de anderen . Die schermutsewlingen vinden plaats rondom de Paleis , de Monas (monument national) , tegenover de US ambassade , Hoofdkwartier van de Kostrad (Soeharto was PangKostrad) .
Wij zaten toen als laatste jaar examen leerling van SMA.N VII Gambir(ex CAS) op de 1ste klas plaats .
Ook zagen we de groepen Javaanse Banser (komen uit Midden en Oost Java) langs marcheren of met de trucks langsrijden , om mee te doen in de strijd .
We zaten ook te babbelen met de soldaten van de Divisi Brawidjaja die toen stellingen hadden op onze schoolerf , hun taak was de paleis en omgeving te beveilgen.