Harmonie, lef, liefde en passie

vrijdag 06 februari 2009

Harmonie, lef, liefde en passie

DEN HAAG - ‘Als ik dingen te lang doe, wil ik iets anders. Een nieuwe uitdaging. Het is cliché, maar waar. Ik ben nogal onrustig. Daarom hou ik ook zo van reizen. Wat ik allemaal heb meegemaakt en waar ik heb gewoond, is voor mensen moeilijk te bevatten. Van de soberheid van een kampong in Jakarta tot Hotel Oekraïne in Moskou met kaviaar en champagne. Het komt op mijn pad. Ik kan me overal aanpassen. Dat heb ik uit mijn opvoeding meegekregen: twee aparte werelden.’’



Monique Kampschuur in haar antiekwinkel Serendipity in de Piet Heinstraat. FOTO FRANK JANSEN

„Als oudste in een gezin met vijf kinderen - ik ben de oudste van een tweeling - heb ik al vroeg veel verantwoordelijkheid moeten dragen. Als 10-jarige paste ik op mijn jongste zusje. Ik had als oudste eigenlijk een jongen moeten zijn, denk ik. Mijn vader, die werktuigbouwkundige was, maakte een blaaspijp voor me en ik zat op judo. Ik doe nog steeds zulke dingen. Ik ben sportschutter en rij Harley. Ik ben er pas achter dat mijn grootouders in Indië hier ook een passie voor hadden.’’

„Mijn vader is 87 en heeft lang gezwegen over zijn leven in Indië. De laatste jaren komen zijn verhalen los en geeft hij mij ter illustratie foto’s van zijn mooie herinneringen uit die tijd. Ook is hij, net als velen, krijgsgevangene geweest in Japanse kampen in de Tweede Wereldoorlog. Sinds een aantal jaren vergezel ik hem en zijn kameraden als zij demonstreren voor het gebouw van de Japanse ambassade in Den Haag. De mensen van die generatie die deze hel hebben overleefd, zijn verbitterd; ze willen échte excuses. Waarom krijgen ze die niet?!’’

„Mijn vader is geboren op Borneo en in 1950 naar Nederland gekomen. Mijn moeder is een Haagse. Ze zijn nog steeds verliefd op elkaar. Ik heb ook relaties gehad, maar nooit zo langdurig als zij. Mijn grootvader is van gemengde afkomst. Hij was keel-, neus- en oorarts en had later een eigen kliniek op Java. Mijn overgrootvader was een echte Hollander. Hij ging naar Indië als medeoprichter van de hbs in Bandung. Onze familie heeft veel gedaan voor de Indonesische bevolking.’’

„Dat is ook mijn leven: altijd voor beide partijen een win-winsituatie creëren, zodat iedereen er beter van wordt. Zowel financieel als gewoon uit vriendschap; er voor elkaar zijn. Maar ook naast mijn werk als P&O-deskundige en als eigenaresse van een reclamebureau heb ik ’s<TH>nachts voor gehandicapte kinderen gezorgd. Dat delen komt uit mijn opvoeding. Mijn vader zegt altijd dat hij en anderen het kamp hebben overleefd, omdat ze harmonieus waren. Het weinige dat ze hadden deelde ze met elkaar.’’

„Ik ben nu ruim twintig jaar antiquair in de Piet Heinstraat. Dat kwam ook op mijn pad, toen ik met praktisch niets uit Frankfurt in Den Haag terugkwam. Ik wilde altijd al iets met antiek. Het verhaal dat er achter zit, boeit me. Ik keek naar een art-nouveaupandje in de Piet Heinstraat, toen het bordje ‘Te huur’ werd opgehangen. Toen wist ik het zeker: deze winkel was voor mij, het moest zo zijn.’’

„Ik ben nu een concept aan het ontwikkelen voor een kooklokaal met hierin verweven de cultuur uit het voormalige Nederlands-Indië. Aangevuld met workshops over deze veelzeggende periode. Ik ben hierover alles aan het verzamelen. Gelukkig heb ik een groot netwerk van mensen die meedenken en willen meewerken, enthousiast worden als ik dat ben. In dat kooklokaal kunnen mensen leren hoe ze boemboes en sambal moeten maken - er zijn zoveel soorten, zelfs witte sambal. Ik wil met die workshops ook iets terugdoen. De ogen openen van latere generaties voor die cultuur. Wat in Indië bestond op cultureel gebied is van invloed op anderen geweest, zoals op schilders als Bonnet en Israëls. Het is belangrijk dit naar voren te brengen, want bijna niemand weet dat. Een Couperushuis bijvoorbeeld, met zoveel cultureel erfgoed, zou zich uitstekend lenen om deze workshops te huisvesten.’’

„Ik voel mezelf meer Indisch dan Nederlands. Mijn vader was anders, hij kookte vaak, uiteraard Indisch, dan kon iedereen mee-eten. Bij vriendinnetjes moest je voor het eten wegwezen. Indische gezinnen zijn gastvrij, zorgen voor iedereen.’’

„De trefwoorden van mijn leven zijn liefde, passie, lef en harmonie. Bij liefde moet ik denken aan een citaat van de Libanees Kahlil Gibran: ‘Het leven lief te hebben door werk is het diepste geheim van het leven. Alle werk is niets, tenzij er liefde is, want werk is zichtbaar geworden liefde’. Goethe citeer ik voor het trefwoord passie. ‘Wat je ook kunt of droomt wat je kunt, begin er aan - doortastendheid geeft kracht, genialiteit en magie’.’’

„Voor lef haal ik schrijver James S. Byrnes aan: ‘Veel mensen denken aan zekerheid in plaats van aan mogelijkheid. Ze lijken banger voor het leven dan voor de dood’. Harmonie staat voor wat mijn vader altijd noemt ‘één groep blijven’. En zoals Nietzsche zei: ‘Goed is wat de kudde samenhoudt. Slecht wat haar ontbindt’. Met deze citaten is mijn leven eigenlijk het beste gezegd.’’

m.kraaijeveld@ad.nl

Monique Kampschuur
Geboren: 20 september 1956 in Den Haag
Werk: antiquair, voorheen P&O-deskundige, eigenaresse van een reclamebureau
Privé: ’vrijgezellig’

AD