Zelfrespect en het land van de windmolens
Posted on oktober 11, 2010
by lepeltak|
Het bezoek van president Yudhoyono was groots aangekondigd.
Het was het eerste bezoek van een Indonesisch staatshoofd aan Nederland in veertig jaar. Zijn entourage zat dinsdag vijf oktober al in het vliegtuig. Ook de koffers van de president en zijn First Lady waren al aan boord. En toen opeens rond twee uur s’middags Indonesische tijd ging het mis.
Het leek er vorige week op dat het besluit om het bezoek uit te stellen erg abrupt gemaakt werd. Alles stond al klaar in Nederland. Koningin Beatrix wachtte op de statige president van de derde democratie ter wereld. Het was een klein groepje Molukse activisten die roet in het eten gooide. Of was er meer aan de hand?
De Indonesische regering leek begin vorige week overvallen door het nieuws dat de zogenoemde RMS een kort geding had aangespannen. Het feit dat de rechtszaak plaatshad in Den Haag droeg ook bij aan de misverstanden: Ging het om een gewone rechtbank in Den Haag of het Internationaal Strafhof in de Hofstad? Diverse juridische experts moesten in Indonesische talkshows uitleggen dat het om een gewone rechtbank ging.
De grote vraag is nu of het werkelijk een ad-hoc beslissing was om het bezoek uit te stellen tot een zeer onzeker tijdstip in de toekomst. Was de Indonesische regering echt zo geschrokken door de plotse RMS-actie?
Diverse kranten publiceerden afgelopen week een chronologie van gebeurtenissen in het aanloop van het bezoek. De uitspraken van de Indonesische Ambassadeur Habibie op 23 september in het Financieele Dagblad over de angstpsychose van het Wilders-electoraat zet de boel al op scherp. Ikzelf begon toen al een beetje te twijfelen of het bezoek werkelijk doorging. In Nederland leken mensen echter heel erg zeker van het bezoek. Volgens mij had uiteindelijk de Indonesische president begin vorige week ook wel zin in het bezoek aan de ‘Negara kincir Angin,’ het land van de windmolens.
Het is een zware periode voor de oud-generaal. Het einde van september bracht etnische onrust in Tarakan, Kalimantan, een bloedige vechtpartij tussen gangsters in de Jakartaanse expat-wijk Kemang (drie doden), en rommelige benoemingen van de nieuwe politiecommandant en Attorney General.
Toen de president met zijn gehele entourage werkelijk op het Halim-vliegveld zat te wachten, was ik ook over stag. De president van het grootste moslimland zou werkelijk naar Nederland komen, waar hij een toespraak zou houden voor de Eerste en Tweede Kamer. ‘Wat zouden de eerste reacties van Wilders zijn na deze presidentiële toespraak?’ ging het door mijn hoofd? En wat zou vervolgens weer de reactie zijn van de Indonesische media en politiek?
Het zou een interessant politiek pingpong-gevecht opleveren, met waarschijnlijk de nodige demonstraties voor de Nederlandse ambassade in Jakarta.
De Indonesische president beschikt niet meer over diezelfde immense populariteit van enkele jaren geleden in zijn land. Toch zijn de woorden ‘Belanda’ en ‘Harga Diri’ (zelfrespect) genoeg om een massale steunbetuiging van het volk te krijgen voor het besluit om het staatsbezoek naar Nederland uit te stellen. Een Indonesische mensenrechtenorganisaties beargumenteerde dat het uitstellen als gevolg van de RMS-rechtszaak ook wel een soort schuldbekentenis leek. Indonesische rechtsgeleerden spraken van de precedent-vorming van de beslissing op basis van de rechtszaak in Den Haag. Straks kan de president geen land meer bezoek omdat separatisten daar een rechtszaak tegen de Indonesische regering aanspannen. En sommige Indonesische politici meenden dat een groot staatshoofd gewoon dapper naar alle landen moeten afreizen zoals Obama en Achmadinejad ook doen.
Het laatste bericht is dat het fenomeen Wilders een onderliggende reden was voor het besluit om de boel uit te stellen. Wilders en zijn partij zullen de komende jaren niet heel snel het politiek toneel verlaten. Wanneer zal de Indonesische president ‘Het Land van de Windmolens’ bezoeken? Geduld is een schone zaak.
Lepeltak
ma 11 okt 2010 - 17:37