Nederlandse introduceert fietsplezier in Atjeh

Nederlandse introduceert fietsplezier in Atjeh
Gepubliceerd op : 16 april 2011 - 9:00 am | door Jan Kikkert (foto: Lieselotte Heederik)



Twee jaar lang fietste Wereldnetter Lieselotte Heederik elke zaterdag rond in de omgeving van Banda Atjeh (Indonesië) met de GPS in de aanslag. Ze stelde een paar mooie fietsroutes samen, kocht een stel fietsen, trainde gidsen en Aceh Adventure kon van start.

Atjeh, zes jaar na de tsunami; prachtig witte stranden, kleurrijk koraal, tropische bossen met oerangoetangs en tijgers, en een vriendelijke bevolking. Lieselotte begon aan haar fietsavontuur, omdat ze de schoonheid van Atjeh graag met anderen wilde delen.

'We zijn nog maar net begonnen, maar vorig jaar hadden we al 600 klanten en dat worden er dit jaar wel duizend denk ik. Het zijn vooral buitenlandse toeristen. Indonesiërs stappen niet graag op de fiets als ze ook op een motor kunnen rijden.'

Sportief
De meeste fietsers komen uit Europa, veel Nederlanders uiteraard, maar ook uit Austalië en Amerika. De meeste routes zijn zo'n 20 kilometer, maar 40 kilometer kan ook.

'Dat is in deze hitte ook al best zwaar!' Lieselotte richt zich vooral op de sportieve toerist en die kan kiezen uit bijvoorbeeld een Rice-field of Village Tour. Daar horen bezoekjes aan een baksteenfabriek, een rijstfabriek en koffie in een traditioneel Atjees koffiehuis bij.

Skiën
Fietsen rond Banda Atjeh kan soms lastig zijn, er zijn soms flinke heuvels te nemen, en het is even wennen aan het verkeer. 'Ze rijden hier op motoren alsof ze aan het skiën zijn en kijken alleen naar wat er voor hen gebeurt. Kwestie van op tijd remmen dus en hopen dat de mensen die achter je rijden je ook zien.!'

'Door onze fietstochten zien mensen een heel ander deel van het leven in Atjeh. Normaal kom je als toerist niet snel in de dorpen rond de stad en krijg je weinig mee van de lokale cultuur. In de koffiehuizen maken de lokale mensen ook graag een kletsje met onze fietsers.'

Geen Hollanders meer!
Het valt Lieselotte op dat vooral de Nederlanders vaak een goeie conditie hebben. Dat is soms lastig voor de gidsen die niet dagelijks op de fiets zitten. 'Zo had ik een keer een groep wat oudere Hollandse dames van in de zestig, die er zo de vaart in zetten, dat onze gids uitgeput terugkwam en vroeg of hij nooit meer met Hollanders hoefde te rijden...'

RNW