Een vrouw en een handeltje dankzij Indonesië

Een vrouw en een handeltje dankzij Indonesië
maandag 15 augustus 2011 | 08:57 | Laatst bijgewerkt op: maandag 15 augustus 2011 | 08:59



Dennis en Anne van Dongen met hun dochtertje Kimberly. Dennis woonde een paar jaar in Jakarta, maar kon niet wennen aan de drukke stad. 'We klagen hier over files, maar daar deed ik twee uur over zes kilometer.' foto Jan van Zuilen

FIJNAART - Hoe dingen kunnen lopen? Dennis van Dongen uit Fijnaart ging in 2006 op vakantie naar zijn vader in Indonesië die daar in Jakarta een handel in steenkool drijft.
Niet voor de kachel; die hebben ze in Indonesië niet nodig, wel voor elektriciteitscentrales.

Op de voorlaatste dag van die vakantie was Dennis bij zijn vader op kantoor te gast en ontmoette daar een Indonesisch meisje, Anne, die de administratie deed. "Ik vond haar meteen leuk en heb heb haar nog diezelfde avond mee uit eten gevraagd. Toen ik weer terug was in Nederland, heb ik contact met haar gehouden en in 2008 ben ik zelf naar Indonesië geëmigreerd. Vooral om te ontdekken of het echt iets zou kunnen worden tussen Anne en mij."

Dat werd het. Ze trouwden en Dennis kreeg een baan bij het bedrijf van zijn vader. "Ik was aanvankelijk van plan om net als mijn vader me definitief in Indonesië te vestigen, maar daar ben ik al gauw van terug gekomen. De drukte, de hitte, de stank van zo'n grote stad als Jakarta is niks voor mij. We klagen hier in Nederland over files, maar daar deed ik twee uur over een afstand van zes kilometer om van mijn huis op mijn werk te komen." Alleen had hij wel zijn huis in Fijnaart verkocht, zijn baan opgezegd en zich laten uitschrijven bij de burgerlijke stand. "Dat was een extra complicatie om Anne mee te mogen nemen naar Nederland. Dat mocht alleen als ik kon laten zien dat ik een huis en een baan in Nederland had. Ik heb toen weer gauw een huis gekocht in Fijnaart en mijn oude baas gebeld of hij me weer terug wilde hebben. Dat wilde hij gelukkig. Daarop mocht Anne meekomen, maar ze moet natuurlijk wel het inburgeringstraject doorlopen." Dat doet Anne enthousiast. Ze spreekt al behoorlijk goed Nederlands en is al aardig gewend in Nederland. Ook aan ons klimaat. "Al vond ik het van de winter wel koud. Vooral in december toen ons dochtertje Kimberly is geboren. Toen lag er een dik pak sneeuw. Dat had ik nog nooit gezien."

Behalve zijn vrouw heeft Dennis aan zijn Indonesische avontuur nog een handel in souvenirs overgehouden. "Dat idee is eigenlijk niet van mezelf, maar van een maat. Ze zijn in Indonesië verzot op handgemaakte miniatuurtjes van fietsen en van die driewielers, tuktuks, die daar heel veel rijden. Daar had ik er een paar van meegenomen als souvenir. Die vriend van me vond ze zo mooi dat hij vroeg waar je die kon kopen."

Dennis heeft nu een hele partij van die dingen en nog wat andere typische Oosterse producten ingekocht die hij op jaarmarkten en via het internet wil zien te verkopen. Hij heeft er zelfs een speciale webwinkel op het internet voor geopend. En als ze er mee naar een jaarmarkt gaan, gaat Anne natuurlijk mee: voor het Oosterse tintje.

www.thesunshop.nl.


bndestem