....in 2005 voor het eerst als volwassene de geur van de melati in Indoland geroken...
Op de Jl Kacapiring was er ook zo'n struik. De melati Gambir (dubbele) Dat ding zat eeuwig te geuren als ie in bloei stond en vooral als de nachtdauw erover heen wasa geweest.
Ik ken iemand die ook daar op die Kacapiring heeft gezeten.... Op ongeveer 3 meter ernaast stond die melati struik daar, geflankeerd door een kamboja (geliefde rustplaats van ronddolende kwaadbrengers die zich onzichtbaar houden... Men noemt zoiets tempat anker en daarnaast weer geflankeerd door een pacar cina. (Deze laatste doet een beetje aan de mimosa bloemen denken.)
Nu nog steeds wordt melati gekweekt om het als parfum ingredient te gebruiken in bijvoorbeeld de bedak (gezichtpoeder).
Het was begin jaren '50 en we zaten daar op dat terras en de melati stond NIET te bloeien. Ineens kwam er een vlaag van de melati geur voorbij.
Mijn pleegpa Thom Phefferkorn raakte spontaan in een soort trance en even later was ie weer bij zijn positieven. (Mijn pleegpa was een dukun/helderziende.)
"Wat is er Thom?" vroeg mijn pleegma.
"Maatje heeft afscheid genomen van haar kinderen in Holland." antwoordde Thom.
Ik dacht: Zal wel. Hoe kan oma nu zomaar ineens uit haar ziekbed op bezoek in dat verre jasmijnland met die seringenbomen en appel- en perenbloesem.
Ik ging naar bed en mijn pleegouders bleven samen achter op het terras, druk aan het smoezelen.
De volgende dag kregen we bezoek uit Pasuruan: een ijlbode. Voor de tweede keer. De eerste keer dat er een ijlbode kwam, was eveneens om slecht nieuws te brengen over opa en oma, maar dat heeft niets met de melati te maken.
Als een speer werd ik bevolen om me aan te kleden en samen met mijn pleegouders naar Pasuruan te gaan naar opa en oma. De ijlbode ging terug met de trein en wij met de motorfiets met zijspan.
Het was inmiddels 's middags geworden en de familie was in een aangrenzende kamer de late lunch aan het nuttigen en ik at niet mee, maar wachtte naast oma's slaapkamerdeur op de koele vloer en hoorde oma's doods rochels en ik riep de familie. Ik hoorde oma doodgaan maar mocht haar niet eerder zien als toen zij werd bijgelegd in het grote familie graf te Pasuruan, een grote grijsdonkere soort kamerkelder, waar andere familieleden ook al lagen.
Mijn oma, zij hield ook van melati, zij hield van het lied Stille Nacht die ik voor haar telkensweer op mijn harmonika moest spelen, zij hield van mij want mijn moeder was haar lievelingsdochter waar ze trots op was. Mijn oma, zij hield ook altijd van tempe goreng en als ik naast haar zat op het grote veren bed, rook ik altijd die onbestendige gemengde geur van gebakken tempe in de klapperolie gebakken en de weeïge geur van de melati dat op een schoteltje met water was gedrapeerd op het smalle tafeltje met een marmeren bovenblad.
Dag mijn oma, afstammelinge van en verstoten uit de kraton en toch boordevol met de Madurese adat en gode zij dank dat ik van haar afstam.
http://imexbo.nl/sadeli-en-mina.html
Teringat selalu padamu.
ma 18 feb 2013 - 23:43
Joh! Wat goed! 
