Hoe zit dat? Melk in… Indonesië

Hoe zit dat? Melk in… Indonesië

door Redactie

8 april 2013

The Milk Story is erg benieuwd naar de consumptie en plaats van melk in verschillende culturen. Dit, naar aanleiding van verschillende reacties op het filmpje "Melk is bijzonder", waarin lactose intolerantie in Azië en Afrika steeds aangehaald wordt. Toch lijkt de vraag naar melk vanuit landen in Azië en Afrika te stijgen. Wij vragen ons af: hoe zit dat dan? Wat voor plek heeft melk in deze culturen en hoe wordt melk daar geconsumeerd? José Levelink van Agriterra doet voor ons verslag vanuit Indonesië.

Producten in Indonesië worden lokaal geproduceerd, zoals: poedermelk, langhoudbare drinkmelk en gezoete, gecondenseerde melk. 97% van de melkproductie in Indonesië vindt plaats op Java. Dit is niets nieuws in Indonesië. Op de website van RFC is te lezen dat ze er al 90 jaar aanwezig zijn.

"FrieslandCampina Indonesia verwerkt jaarlijks 600 miljoen liter melk. Een gedeelte daarvan wordt geleverd door lokale melkveehouders. Gemiddeld hebben de veehouders drie tot vijf koeien. Dagelijks rijden ze met hun melkbus naar één van de honderden kleine opvangstations. Van hieruit gaat de melk naar de coöperaties. Na keuring gaat de melk in grote tankwagens naar de fabrieken. Ruim de helft van de Indonesische bevolking is jonger dan 35 jaar. Er zijn veel gezinnen met jonge kinderen en de afzetmarkt is dan ook groot. Baby- en kindervoeding neemt hier een belangrijke plaats in en is een gezonde en veilige voeding voor de jongste Indonesiërs."

Lees bij Milkstory verder.

Ik ben in de 70-er en 80-er jaren bestuurslid geweest van een interlandelijke adoptievereniging.
Zodoende ervaring opgedaan over lactose intolerantie en/of lactosemalabsorptie.
Globaal kan je zeggen:
volkeren die gezien hun levenswijze een nomaden bestaan hebben en niet in de tropen wonen hebben geen last van lactose problemen, immers zij zijn al eeuwen lang gewend aan melk (producten).
In de tropische landen met name Azië en Afrika kent men geen traditie van melk consumptie.
In Zuid Amerika valt het mee met de lactose intolerantie, waarschijnlijk door de enorme import van Spanjaarden en Portugezen en anderen uit de gematigde klimaatzones.

Zelf heb ik jarenlang maag en darm klachten gehad, die onverklaarbaar waren (vele onderzoeken gehad, maar geen resultaat).
Totdat ik op mijn 50ste een H2 (waterstof) onderzoek kreeg en die wees duidelijk op de lactose intolerantie: dus geen melk en melk producten meer gebruiken en de klachten waren over !!!

Bij jonge kinderen, die geadopteerd werden uit de genoemde tropische landen hadden dit probleem ook, maar binnen enkele jaren zeer matige melk consumptie verdween de intolerantie.
Vreemd genoeg wist ik dit, maar nooit erbij nagedacht dat ik het ook kon hebben.
Ik adviseerde de adoptief ouders hierover.
Achteraf blijkt dat het waarschijnlijk komt door het Indonesische voorouderlijke bloed wat in mijn lijf zit.
Mogelijk hebben meer Indo's dit probleem.
Kijk maar naar de Indische/Indonesische gerechten: er wordt alleen klappermelk gebruikt, dat komt echt niet van een koe of geit.
Het alternatief was gewoon melk en melk producten gebruiken die gebaseerd zijn op soja.
Overigens voordat de melkproducenten hun slag sloegen was het in Indonesië al lang bekend: melk op basis van rijst of soja werd goed verdragen door zuigelingen bij gebrek aan moedermelk!

Lactose zit in de waterige melk producten,alle vormen van melk en dus ook in Fristi e.d. , maar niet in de vet gerelateerde melkproducten zoals kaas en boter.
Dat komt omdat lactose een suiker is die graag in de waterfase zit en niet in de vetfase.

PS.
Eind 70-er jaren ontdekte het ziekenhuis in Nijmegen de lactose intolerantie bij de adoptief kinderen uit Azië en Afrika.


DK

.....Mogelijk hebben meer Indo's dit probleem......

1) In begin jaren '80 vorige eeuw kreeg ik de eerste onderzoeken op lactose intolerantie en de uitslag was: 3x raden: Klopt! U heeft lactose intolerantie.
Kreeg daaropvolgend een speciaal dieet lactose vrij.

Goede resultaten bleven uit.

2) Aansluitend testen op vetten en olieën.
Kreeg daaropvolgend dieet vet en olie vrij.

3) Aansluitend testen op kruiden uit de tropen.
Kreeg daarop volgend kruidig vrij dieet... geen sambel, geen nasi goreng e.d.

En dat allemaal samen met vet en olie vrij dieet en lactose vrij dieet.

Bleef echter ondanks dit alles constant last hebben van de spijsvertering tot tranen aan toe van de pijn.


Eind jaren 90 kwam ik in handen van een "tropische" dokter die de hele reutemeteut (die me voorheen getest hadden) de boom injoeg en zei, dat ze er geen bal van snapten, omdat ze niet naar mijn verleden gekeken hadden.

Mijn verleden: Geboren en gevoed in een burgerkamp zonder noemenswaardig goed eten en of vitaminen. (Beetje erg weinig, rijst beetje veel pisang en beetje erg weinig bajem(spinazie) gedurende 3 jaren en voor de rest niente aan eten en assistentie gehad van malaria dysenterie.... Gevolg: Mijn spijsvertering is zwaar onderontwikkeld en kan nergens tegen, want sinds overgang van kampvoedsel naar normaal voedsel is het darmstelsel constant ontstoken.
(Historische documentatie geeft aan, dat de kampen in Surabaya inderdaad erbarmelijk voorzien waren van genoeg en goed voedsel. Zie hieronder een stuk van het proces destijds tegen de Wasbaas van Surabay de heer Japse naam en nog wat.)

Dokter's advies: Eet tegen de klippen op wat je lust en als je de gevolgen ervan kan en wilt aanvaarden, dan is het toch goed, want beter worden zal je nooit en te nimmer.

Ik volgde haar advies op (nog steeds): vreet alles wat er groeit en bloeit en aanvaard dan de gevolgen en ik weet waar ik aan toe ben. Soms wel lastig die gevolgen voor mijn spijsvertering, maar I am happy omdat ik niet in een nodeloos keurslijf gedwongen ben te leven. Ik zie wel waar ooit het schip definitief op de klippen loopt.

(Gelukkig hebben ze tegenwoordig - reclame voor Campina en Appie - lactose vrije melk, naast de bestaande alpro (die ik niet te drinken vind)

"cadeautje"van de jappen, daar kan je toch niet blij om worden, bro Henri.
Ik had het geluk dat ik niet in een jappenkamp kwam, omdat mijn moeder (en haar Indische) familie buiten de jappen concentratie kamp mocht blijven vanwege het Indonesische bloed.
Van vaderskant: hij en zijn ouders, broer en zussen: allemaal het jappenkamp in. Opa vermoord, vermoedelijk wegens verzet, niemand weet het, maar zijn lijk is gevonden in een verzamelgraf in Bojonegoro.
Mijn vader als rasechte totok kon niet tegen sambal, maar toen hij uit het kamp kwam, waar bij alleen stijfsel te eten kreeg, at hij handenvol lomboks en rawit. Volgens hem kwam dat door ernstig vitaminegebrek.......
Bro Henri veel sterkte en ik hoop dat je er mee kan leven: lekker eten en helaas de pijnlijke gevolgen ervan.

DK