Sinds de oorlog is vaders teddybeer alles voor Elske

Sinds de oorlog is vaders teddybeer alles voor Elske

Door: Stijn Hustinx
30-4-14 - 13:02  bron: Algemeen Dagblad  


Elske met de teddybeer van vader Dirk. Inzetje: Dirk van Beusekom voor de oorlog, trots op zijn Harley Davidson. © AD/Pim Ras, Oorlogsgravenstichting.


Elske's vader Dirk van Beusekom overleed in de oorlog in de VS. Hij heeft zijn kind nooit gezien en is begraven op de beroemde Amerikaanse begraafplaats Arlington die vandaag wordt bezocht door minister Timmermans van Buitenlandse Zaken. Voor zijn dood stuurde hij een teddybeer naar huis. 'En die staat nog altijd bij mijn bed', vertelt de nu 73-jarige Elske.

Arlington is een majestueuze begraafplaats, nabij Washington D.C. Een laatste rustplaats van 400.000 beroemde en bekende Amerikanen. En van vier Nederlanders, wier graven minister Timmermans van Buitenlandse Zaken vandaag bezoekt.

De Nederlandse graven zijn terug te vinden in sectie 15 van de 253 hectare grote begraafplaats. De Nederlandse Oorlogsgravenstichting (OGS) zorgt dat de graven in Arlington er decennia later nog altijd keurig bij staan. Dat doet de stichting in bijna vijftig landen, zegt woordvoerder Johan Teeuwisse.

Bijzonder levensverhaal Dirk van Beusekom
Het was ook zijn organisatie die in de geschiedenis dook van de Nederlanders die in Arlington liggen begraven. Het leverde het bijzondere levensverhaal van Dirk van Beusekom op.



==================



Op een foto, genomen voor de oorlog uitbrak, staat Dirk van Beusekom er prachtig bij. De locatie is Nederlands-Indië. Hij zal een jaar of 30 zijn geweest. Van Beusekom zit op een Harley Davidson van het type Single Cylinder Pup. Eén voet op de grond, de andere leunt losjes op de zijkant van de motorfiets. Hij lacht vriendelijk naar de fotograaf, zijn blikt verraadt enige bravoure.

En waarom zou Van Beusekom ook niet lachen? Per slot van rekening lacht hem het leven op dat moment toe. De Oorlogsgravenstichting beschrijft het leven van Van Beusekom als een 'Indische idylle'. Hij heeft een prachtige vrouw, met mooi, donker haar. Ze heet Dagmar. Hij heeft haar ontmoet in Nederlands-Indië, waar hij is geboren en later als marineofficier terugkeerde. Het geluk spat er vanaf.


Oorlog scheidt Dirk van vrouw en dochter
Dirk en Dagmar gaan aan het eind van de jaren '30 in Hoek van Holland wonen, maar al snel breekt de oorlog uit. Zodra Nederland zich gewonnen geeft aan Duitsland, weet Dirk samen met andere mariniers per torpedoboot te vluchten naar Engeland. Gescheiden van zijn geliefde, bereikt hem daar het bericht dat hij vader is geworden. Zijn dochter heet Elske. Het is ultiem geluk. Maar hij zal haar nooit te zien krijgen.

De Nederlander vaart tijdens de oorlogsjaren praktisch de hele wereld rond. Hij is bezeten van onderzeeërs. Zijn laatste reis per onderzeeër voert van Indië naar het plaatsje New London in de Noord-Amerikaanse staat Connecticut. Dan slaat het noodlot toe. Ene George A. Keys legt later een getuigenverklaring af over wat hij daar op Pier 12 zag gebeuren:

'Ze waren torpedo's aan het laden. De matroos had de torpedo vastgesnoerd en gaf de kraanmachinist, Smitty, een seintje de torpedo omhoog en over hem heen te hijsen, de onderzeeër in. De hijskabel knapte, juist toen die boven de matroos hing, de torpedo verpletterde de matroos.' Dirk van Beusekom werd 35 jaar oud.


'Moeder was ontroostbaar'
Door de oorlog duurt het jaren alvorens Dirks lief Dagmar het tragische nieuws hoort. 'Ze was ontroostbaar', zegt de nu 73-jarige dochter Elske Van der Hoeden-Van Beusekom. 'Eigenlijk is ze het verdriet nooit te boven gekomen. We hebben er nooit over gepraat. Het was te pijnlijk', vertelt ze over haar moeder, die later hertrouwde en 30 jaar geleden is overleden.

Ook Elske zelf heeft het moeilijk gehad met de dood van de vader die ze nooit heeft gekend. Een dagboek dat haar vader bijhield en foto's van hem hebben haar geholpen toch een beeld van hem te krijgen. 'Een aimabele man, zeer sportief en bezeten van de zee.'


'Mogelijk bezig met geheime missie'
Twintig jaar geleden reisde Elske met haar man naar Arlington om het graf van haar vader op te zoeken. 'Dat was een zeer emotioneel moment. Het klinkt misschien gek, maar daar werd ik pas voor het eerst echt met zijn dood geconfronteerd.'

Ook is ze toen vragen gaan stellen over de dood van haar vader. Want waarom werd hij 3 dagen na zijn dood al begraven in Arlington? Vanwaar die haast? 'Er is iets geheimzinnigs aan de hand. Toen we in Amerika gingen doorvragen, kregen we op een gegeven moment te horen dat ze ons niet alles konden of wilden vertellen. Ik heb wel een vermoeden van wat er aan de hand is. Ik denk dat hij aan een geheime missie bezig was, mogelijk iets met een nucleaire lading. Maar wat er precies is gebeurd, daar zal ik wel nooit antwoord op krijgen. Andere mensen zeggen tegen me dat ik het beter maar kan laten rusten.'


Teddybeer en afscheidsbrief
De meest tastbare herinnering die Elske van haar vader heeft is een teddybeer die hij liet opsturen. Dat had hij al eerder geregeld, in het geval hij zou overlijden. 'Die teddybeer heb ik nog steeds, hij staat bij mijn bed', zegt Elske.

Ook schreef Dirk indertijd uit voorzorg een afscheidsbrief aan Dagmar:

'Wat er ook moge gebeuren, ik ben tot 't einde alleen van jou en voor jou. Vind in ons Elske wat van mij terug en moge dit meiske groote steun voor je zijn en je helpen gelukkig te zijn.'


AD.nl