Indonesische film "Merah Putih"

dinsdag 18 augustus 2009 door Elske Schouten

De Nederlanders als moordlustige bad guys


Ik herinner me mijn verbazing nog op onafhankelijkheidsdag vorig jaar. Viert Indonesië de dag dat ze de Nederlanders eruit hebben gegooid (nouja, niet echt, maar dat was natuurlijk wel het idee), viert men dat met oud-Hollandse spelletjes! Zo deed ik in de straat mee met zaklopen, verloor ik jammerlijk met kroepoek happen en lieten de buren me winnen met de stoelendans. We woonden er net een week, dus het was een mooie manier om de buren te leren kennen.

Jammer genoeg had ik dit jaar geen tijd om mijn titel te verdedigen. Wel ben ik gisteravond naar Merah Putih (rood wit, naar de Indonesische vlag) geweest: een film in het genre ‘Indonesische helden verslaan het Nederlands tuig’. We gingen voornamelijk omdat een vriend een klein rolletje had. Hij was een van de weinige verstaanbare Nederlanders (de rest waren Australiërs, denk ik) en werd na enkele briljante zinnen (‘Op de weg geen geouwehoer!’) door zijn hoofd geschoten.

Het zou de duurste Indonesische film ooit zijn, en er zijn allerlei ervaren Amerikanen ingehuurd voor de special effects. De financiering van de film kwam uit politieke hoek: het is een co-productie van de broer van Prabowo Subianto en van een door Amerikanen geleid pr-bedrijf dat zijn campagne vormgaf. Dit Margate House heb ik nog platgebeld tijdens de campagne, maar ze bleven interviews weigeren. Later begon Prabowo te verkondigen dat zijn campagne helemaal ‘made in Indonesia was’ want waarom zou je buitenlanders inhuren als Indonesiërs het net zo goed konden?

De film was minder verschrikkelijk dan ik had verwacht. Natuurlijk wel de van Prabowo te verwachten legerromantiek en nationalistische propaganda. Maar de voornaamste boodschap die Prabowo wilde overbrengen, was die van eenheid van het Indonesische volk. En wie kan daar tegen zijn? Zo waren de vier hoofdpersonen een arrogante elitejongen, een heethoofdige christen uit Sulawesi, een filosofische Balinees en een twijfelende, maar uiteindelijk natuurlijk heldhaftige Javaan. In het eerste deel van de film sloegen ze vooral elkaar de hersens in, maar uiteindelijk streden ze eensgezind tegen de Nederlanders.

Die Nederlanders waren vooral bijfiguren die af en toe een dorp platbrandden of onschuldige dorpelingen neerknalden. Wel even wennen: ik realiseerde me gisteren dat je als westerse kijker toch gewend bent om Russen, Chinezen, Vietnamezen of desnoods Duitsers in de rol van moordlustige bad guys te zien.

Trailer:




NRC