Selamat Siang (goede middag) allemaal,
Ik ga even terug naar de "Pampasan Perang" ofwel Oorlogscompensatie van Japan aan Indonesia, die naar haar bewering, de 4e vrouw van Soekarno, Ratna Sari Dewi had geregeld voor de regering.
Dit werd besteed aan wegen en bruggen bouw, zoals o.a. de brug over de rivier de Musi in Palembang. V/h kon die brug nog open en dicht. Maar Indonesia kan nooit iets goed onderhouden. Nu kan het niets meer. Ik weet niet of het in de 21e eeuw weer is vernieuwd. Toen ik daar in 1997 even was, bleek het nog precies hetzelfde te zijn. Hopeloos.
Er werd ook textiel geleverd door Japan, die wij, Indonesiërs, moesten kopen. Verder zijn denk ik ook nog auto's en andere dure artikelen. Ik kan mij niet meer goed herinneren. Het is al zo lang geleden. Gebeurde in de jaren '60 meen ik.
Dewi Soekarno moest door de interim regering Indonesia verlaten. Ze werd beschouwd als een gevaar voor de regering. Ik denk dat ze haar te gewiekst vinden. Maar in de jaren '70 of '80 mocht ze het land weer in. Toen zat Soeharto al stevig in het zadel.
Dewi Soekarno heeft ook de jongste zoon van Soekarno bekostigd, die was een goede kunstenaar. De kinderen van Soekarno mogen haar wel en de 2e vrouw : Hartini, ging ook goed met haar om. De anderen niet. Misschien jaloezie, ik weet het niet.
Mijn kumpulan voor 50+ heet "Selamat Datang" Ja, ik moest wel een naam verzinnen. De Coördinator van Welzijn Oud en Jong (WOeJ) raakte overspannen. De gemeente wou krachten hebben die hoog opgeleid zijn, maar goedkoop. Daarom heeft de WOeJ gevraagd of ik het wou overnemen, maar als vrijwilligster met nog anderen die mij hielpen. De voorzitter van de WOeJ en een wethouder kwamen soms kijken. Eens had een wethouder aangegeven via iemand om weer de Hawaiian Band in te huren, dat vond hij mooi. Ik antwoordde dat ik het zal doen als hij betaald. Wij kregen een bepaald budget voor de Indische Soos en die Hawaiian band was voor mijn doen te duur als ik het nog een keer ga inhuren. Laat de wethouder zich bemoeien met de subsidies voor de Stichting WOeJ en niet met de Indische Soos. Dat had ik ook aan de medewerkers gezegd. (op z'n Indonesisch zou je zeggen "Pala lu botak" = jou kale kop ja.)
Ik werk op de Pasar Malam als gastvrouw om de mensen op te vangen die de bussen ophalen van ergens in Nederland. Als ik klaar ben dan ga ik pas naar de stand van Pelita. Deze is dit keer nr. 1211. Ik dacht dat het in de Cultuurpaviljoen is. Ik weet niet of ik jullie al eens heb verteld. De St. Tong Tong gaat dit keer met een andere tentenbouwer in zee. Dus niet meer van de Boer Tenten, de blauwe tenten. Dit keer (50 jaar) zijn het witte tenten en wat groter. Hoop dat het goed gaat. De Boer Tenten heeft een certificaat van Duitsland. De tenten zijn bestand tegen windkracht 10. Ik hoop niet dat wij weg waaien naar elders in dit land met windkracht 8.
Maar volgens Ellen Derksen, de directeur, wordt het groter. Aan de voorkant komt zelfs een verdieping, zodat je daar een kopje koffie/thee kunt drinken en naar buiten kunt kijken. Ja, wat voor uitzicht? Dat de mensen in de rij staan en naar de files.
Maar in ieder geval de afd. Indonesia is groter geworden. Wij zullen wel zien wat het gaat worden. Misschien is het de laatste keer op het Malieveld, want de gemeente wil de grond voor andere doeleinden gebruiken.
Uit: memoires van Aurora
do 4 jun 2009 - 15:11