Aan de naaste familie heb ik beloofd niets mede te delen op de Social Media, maar hij heeft het wel verdiend om iets over hem te zeggen, want op diverse SocMed groepen was hij aanwezig met zijn kommentaren en informaties.
Hij was een Indo; bij sommigen viel hij in de smaak en bij anderen weer niet. Persoonlijk zat ik halverwege deze twee smaken in wat hem betreft.
Maar mede omdat hij een mens was, is hij waardig om gedacht te worden en mijn respect te verkrijgen.
Voor een Indo in Surabaya geboren.
Moge jij je rust verdienen in de paradijselijke tuinen van jouw Heer.
Moge jouw ziel de plaats verkrijgen onder de zon in dat Indie van weleer.
Er zijn reeds 41 dagen voorbij gegaan sinds jij gedag zei
tegen jouw familie, jouw plek op het internet en alle andere allerlei.
Waarschijnlijk voorvoelde jij afgelopen zomer 2014 dat het afscheid zou komen
en heb jij voor de laatste keer in dat verre land het er flink van genomen.
Je fotografeerde zowat bijna alles wat je tegenkwam op je dagelijkse wandeltocht
en stapte in bussen en treinen om misschien dan eindelijk te zien wat je al zo lang zocht.
En nu heb je gevonden datgene wat je miste en er diep in je hart altijd om kreet,
want van bovenaf onder de zon kijk je nu naar beneden en is het voor jou een weet:
Ik ben thuis waar ik vandaan kwam.
Het ga je goed en wie weet zien we elkaar dan ooit eens ergens daar waar de moessonwinden en bloedhete luchten vele mensen doen verzuchten.
Dag Indo.
za 7 maa 2015 - 16:46
