De politie in Indonesië is niet je vriend

De politie in Indonesië is niet je vriend
30-08-2015
Door: Wilma van der Maten


Mag ik zeggen dat ik soms helemaal doodziek van de corruptie in dit land word? Niet alleen de klassenjustitie in Indonesië, maar vooral de manier waarop de politie zijn zakken probeert vullen door andere mensen uit te kleden, komt mijn keel uit.

"U reed door het rode licht!" In werkelijkheid stond het verkeerslicht op groen, is zo'n truc van de politie om geld te vangen. En sputter niet tegen of de agent gaat er met je rijbewijs van door. Die krijg je pas terug als je op het bureau een paar honderd dollar neertelt. Het is verstandig zo halverwege de maand niet te veel aan de linkerkant van de weg te rijden als er politie staat. Ze zijn dan al aardig door hun karige salaris heen. De ruif moet weer worden gevuld. Wat is gemakkelijker dan je macht te misbruiken?

Draag je gordel. Ook al rijden er auto's voorbij met honderden kinderen op het dak of in de achterbak die er ieder moment vanaf of eruit kunnen uit rollen. Aan deze arme sloebers valt geen geld te verdienen. Aan jou wel.

Het meest schandalige incident vond recent op Bali plaats. Het voormalige Australische fotomodel Mark Ipaviz die er met zijn vrienden op vakantie was, huurde voor de laatste avond een striptease in. Nog voordat er maar een kledingstuk uit was, stormde de politie het restaurant binnen. Met stroomstootwapens, alsof het hier om de grootste criminelen gingen, werd het gezelschap de politiewagen ingedreven. Ondertussen sloeg de politie er met flessen en geweren flink op los. Onderweg werd een stop gemaakt bij een geldautomaat. Waar de agenten – de politie is je beste vriend - de arrestanten dwongen de geldmachine leeg te halen. Nadat de compleet verbouwereerde toeristen ze 17.750 aan dollars overhandigden, kwamen ze op borgtocht vrij.

Wachten op hasj
Van een vriend op Bali begrijp ik dat de politie op toeristen, rijke Indonesiërs en buitenlanders uit is. 's Avonds op het strand liggen ze op de uitkijk. Te wachten tot er een paar hasj komen roken. Hasj valt onder de verboden verdovende middelen. Wie wordt gepakt met meer dan twee kilo op zak riskeert zelfs de doodstraf. Maar met geld koop je de politie af. Vrienden hebben een zoon die ooit met een stickie werd gepakt. Nadat zijn ouders 30.000 dollar aan de politie betaalden, kon hij weer naar huis.

Het vertrouwen in justitie en politie in Indonesië neemt steeds verder af. De willekeurige executies van buitenlandse drugskoeriers heeft er ook geen goed aan gedaan. De leiders van dit land, samen met justitie, wilden het buitenland wel eens even laten zien dat ze spierballen hadden. Na twee rondes waarbij jonge mensen in de bloei van hun leven of geestelijk gestoorde mensen, waaronder de Nederlander Ang Kiem Soei, bij nacht en ontij in het de jungle werden afgeknald, lijkt president Joko Widodo verzadigd te zijn. Niemand rept meer over een derde ronde.


Beiden deden er goed werk. Nu zijn ze dood. Wat heeft het opgeleverd?

Ik denk nog vaak aan Ang Kim Soei. Ik interviewde hem ooit. Hij was allesbehalve een crimineel. Hij was een dromer, lichtelijk gestoord die er was ingeluisd door foute vrienden. Ik denk nog vaak aan die twee Australische jongeren Andrew Chan en Myuran Sumurakan. Wereldleiders tot aan de Paus toe smeekten Joko Widodo de levens van deze twee te sparen. In de gevangenis waren ze tot inkeer gekomen. Beiden deden er goed werk. Ze hielpen jongens van de drugs af te blijven. Ze zetten er een knutselhoek op en leerden hun medegevangenen zich op een studie te richten. Nu zijn ze dood. Wat heeft het opgeleverd? "We moet onze Indonesiche jongeren beschermen tegen drugskoeriers. Elke dag sterven er veertig kinderen aan een overdosis. Door deze criminelen te executeren hebben we de levens van heel wat jongeren gespaard", aldus de president. Maar op welke cijfers hij zich baseert is nog steeds voor niemand duidelijk.

Hebben we het over levens sparen?
De 24 jarige student Christopher Daniel Sjarief reed zwaar onder de invloed van drugs vorig jaar vier mensen in Jakarta dood. Afgelopen week was de uitspraak. Met een voorwaardelijke gevangenistraf van anderhalf jaar en 714 dollar aan boete staat hij weer op straat.

De zoon van de populaire zanger Ahmad Dani reed reed vorig jaar zes mensen dood. Het jaar daarvoor stierven er twee mensen op het asfalt nadat de zoon van minister Rasyid Amrullah zijn snelheid niet onder controle had. Beide jongens kwamen eveneens voorwaardelijk vrij.

Afriyani (29) had de pech geen rijke ouders achter zich te hebben. Na een bezoek aan de disco verloor ze 's nachts de controle over haar stuur. Negen mensen stierven. Ze heeft naast de 15 jaar celstraf nog eens vijf jaar er bovenop gekregen omdat ze onder invloed was.


Indonesië was onder president Soeharto veel beter, hoor ik steeds vaker

De zonen van de rijke ouders mochten gaan. "De uitspraak van de rechtbank mag niet worden gezien als een methode om wraak te nemen", zei de rechter deze week. "Ik ben er om de harmonie in de samenleving te behouden en er zorg voor te dragen dat mensen die fouten hebben gemaakt niet in de herhaling gaan."

Indonesië was onder president Soeharto veel beter, hoor ik steeds vaker. Er was corruptie. Die was rechtvaardig. Omdat die werd gecontroleerd door één man. Generaal Soeharto.

Leiders gedragen zich als dictators
Nu is er overal corruptie. Politie en justitie zijn steeds meer gebeten op buitenlanders. De democratische leiders gedragen zich als dictators. Buitenlanders krijgen steeds moeilijker een visum. Lees: buitenlanders moeten steeds meer aan steekpenningen betalen voor een verblijfsvergunning.

De jongste slachtoffers zijn de buitenlandse journalisten. Binnenkort moeten die tijdens iedere reis zich op het lokale politiebureau melden. Het is om de verslaggevers te beschermen. Daarnaast wil de regering weten wat ze gaan uitspoken. Ze zouden wel eens spionnen kunnen zijn. De politie geeft pas het papiertje in ruil voor betaling.

Als kanker vernietigt corruptie de democratie heel langzaam. Maar zolang de bestuurders hun zakken kunnen blijven vullen kraait er geen haan naar.

OneWorld.nl

hm...


Persvrijheid Indonesië versoepeld

28 augustus 2015

Buitenlandse journalisten en filmmakers hoeven vanaf nu geen toestemming meer te vragen aan de lokale autoriteiten in de provincie of stad waar zij hun werk willen uitoefenen. Wanneer regionale hoofden vraagtekens hebben over hun aanwezigheid, kunnen buitenlandse journalisten en filmcrews gewoon het journalistenvisum laten zien dat uitgegeven is door Buitenlandse Zaken.

Buitenlandse zaken verzekert dat buitenlandse journalisten hun werk vrij mogen uitoefenen in Indonesië. Wel dienen zij de procedure te volgen die is vastgesteld door het Indonesische ministerie van Buitenlandse Zaken. Diverse media melden dat buitenlandse journalisten en filmmakers die activiteiten in Indonesië willen uitvoeren voor obstakels kunnen komen te staan. Ze moesten niet alleen een vergunning hebben van het Indonesische ministerie van Buitenlandse Zaken en Binnenlandse Zaken maar ook teestemming van de lokale autoriteiten in de provincie of stad waar zij hun werk willen uitoefenen.

De nieuwe maatregel geldt voor buitenlandse journalisten en filmmakers die al in Indonesië verblijven. Ook lokale partners, zoals buitenlandse NGO’s met een lokale vertegenwoordiger in Indonesië, moeten hun activiteiten zo spoedig melden bij genoemde instanties.

Eerder dit jaar heeft president Joko Widodo het reisverbod opgeheven voor buitenlandse journalisten in Papua. Dat betekent dat buitenlandse journalisten weer welkom zijn in de meest oostelijke provincie van Indonesië. Niet veel later maakte Jokowi echter bekend dat journalisten wel aan bepaalde voorwaarden voldoen. Zo mogen verslagen onder meer geen laster en onfeitelijkheden bevatten, niet onevenwichtig zijn en de Indonesische regering niet in een kwaad daglicht stellen. Ook moet er eerst een selectie plaatsvinden om te bepalen wie er verslag mag doen in Papua.

De Aziatische Tijger

Melindungi dan Melayani ( to protect & to Serve ).

O -o- o die tante Wilma h`e, heeft ze ooit iets goed te zeggen over over "ons Indie"? Of te veel terasi gehad in haar hapje eten die haar stelende onbetrouwbare huishelp aka baboe voor haar heeft gemaakt, voor dat deze huiswaards ging na tien uur slavernij, om voor haar familie te zorgen in kampung Whatever aan de andere kant van de Ciliwung.
Maar nee, wat hebben we hier, helden verering voor de ausie drug barons die in de "jungle" werden neer geknald?, Yup, ter dood veroordeeld wegens drug-smokkelarij, niet om dat ze wat "goed werk" gedaan hadden in Kerobokan!
Tjonge ja si Wilma h`e, ze geeft zelfs Pak 'Harto een laurel kransje op z'n kale kop om dat het zo veel beter was gedurende zijn tijd,
( 'k weet niet waar ze dat vandaan haalt!) Oh ja niet te vergeten dat een wiedje roken zou toch moeten kunnen, zonder de polisi te moeten af betalen, of is dat waar je dat spul (hasj) van kan kopen? Ja Wilma-tje's uitmunted stukje proza smekt naar sour grapes en na mijn didactisch vermogen te hebben in geschakeld ben ik tot de conclusie gekomen dat ze aan een een accuut sexuele onverzadigheid lijd, oftewel menopause to the max, 't spijt me voor haar, maar niet werkelijk, ze heeft dan wel wat jaartjes van dat te gemoet te kijken! Mischien komt ze in aanmerking voor een gratis reisje terug naar kikkerland op koste van de Indonesische regering aka deportatie voor belastering van bpk Jakowi! siK.



*

Alweer staat Wilmaatje van der Maten
op het dak van haar bambu huisje te blaten.

Immers daar ver weg in dat tropenland
heeft ze met de politie ook al geen band.

Waarschijnlijk werd zij op straat een halt toegeroepen,
snauwde zij de agent af want ze moest erg poepen,
had geen tijd om de agent aan te horen
die kwaad werd en haar de wind gaf van voren.

Haar dompet had ze ook al niet bij zich gestoken,
tja op zo'n manier werd het ijs tussen hen beiden niet gebroken.

Dus werd zij gesommeerd om naar het bureau te gaan
en dat lag op een oord ver van de plek des onheils vandaan.
Haar rijbewijs werd ingetrokken en dat moest ze duur bekopen
want ze mocht niet met haar toettoet en moest lopen.

Op het bureau merkte ze dat ze haar dompet niet bij zich had
en dat werd dus bellen naar een vriend en voorlopig brommen op d'r gat.

Gelukkig kwam haar kennis heel snel met zijn cikar op het bureau aan,
maar had ongelukkigerwijs zijn wietje nog in zijn bekkie staan.
Dus die mocht meteen ook maar wat neerlappen
en dat waren van die groen gekleurde US flappen.

Onze Om K. had gelijk wat betreft de terasi in haar eten,
haar toegediend door haar pembantu, die stiekem haar kaas had opgegeten
en ook nog wat had meegenomen naar haar familie in 't durp aan de Ciliwung,
alwaar men met blije gezichten nog dagen lang zat te knabbelen daar in de kampung.

Maar uiteindelijk was aldaar een ieder tevree,
behalve die journaliste uit dat landje aan de Noordzee,
die baalt als een stekker vanwege de klasse-justitie in dat tropenland
en.... ook vanwege haar auto die pincang is wegens een lekke band.

Nu schrijft ze heel boos naar de Oneworld.En El:
Wilmaatje, roepen ze me na,
als ik door de straten loop van Jakarta.
Je bent een echte nenek trembel uit En.El.

, and so say all of me! Saludos,

siK



*

Citaat :

Onderweg werd een stop gemaakt bij een geldautomaat. Waar de agenten – de politie is je beste vriend - de arrestanten dwongen de geldmachine leeg te halen. Nadat de compleet verbouwereerde toeristen ze 17.750 aan dollars overhandigden, kwamen ze op borgtocht vrij.

Net terug uit dat corrupte land en ik heb geen één automaat gezien, die dollars uitspuugde. En ook omgerekend in Rp is het onmogelijk om dat bedrag uit een flappentap te krijgen.