Ik heb een vriend, maar nooit ontmoet.
Toch is hij dichtbij, want hij leeft in mijn hart.
Heeft in zijn leven veel meegemaakt
en dat heeft me geraakt.
Woont nu in het land van Abo met ogen groot en zwart;
ik neem daarom voor hem af mijn hoed.
Soms spookt ie door mijn kop als het hier is zo stil,
want dan weet ik dat ie zich verbijt van pijn.
Hij kan dan amper iets doen en ik voel me machteloos,
hulpeloos en boos.
Pak dan een oude toerenplaat, die ooit was van zijn.
Ik draai de klanken van de wuivende palmen en weet "Het is Allah's wil".
Dat is alles wat ik voor hem kan betekenen:
denken aan Hij Daar en Ik Hier.
Weet één ding: Ik zal je altijd zien staan,
ook al is het ver weg daar op die lange pier.
En uit mijn gedachten en hart zal je nooit gaan......
di 2 aug 2016 - 5:48
