woensdag 19 oktober 2016
Politionele acties - Over grenzen in de koloniale geschiedschrijving
Gordelroos van smaragd
Het koloniale verleden hoort nog steeds niet bij de Nederlandse geschiedenis. Terwijl de koloniale oorlog de grootste Nederlandse militaire operatie ooit was. We houden graag de politiek profijtelijke fabel van de ongevaarlijke en goedwillende Nederlandse soldaat in stand.
door Lizzy van Leeuwen
HET SEIN STAAT al een tijdje weer op groen. Nederland is klaar voor de volgende fase in het proces van postkoloniale duiding en verwerking. Voorlopig hoogtepunt was de langverwachte presentatie, drie weken geleden, van de publieksuitgave van historicus Remy Limpachs proefschrift De brandende kampongs van Generaal Spoor, waarin hij aantoont dat Nederlandse militairen structureel geweld toepasten in de dekolonisatieoorlog. Eerder al – eind 2014 – beaamde historicus Bart Luttikhuis op de radio in de Nieuwsshow de suggestie dat de oorlog in Indonesië met ‘een tweede Vietnam’ te vergelijken was.
Een reeks van publicaties volgde: Soldaat in Indonesië 1945-1950 van kitlv-directeur Gert Oostindie, Op klompen door de dessa van Hylke Speerstra, De terugtocht van J.J.P. de Jong en Thuis gelooft niemand mij, van Maarten Hidskes. ‘Nieuwe foto’s gruweldaden Nederlands-Indië opgedoken’, kopte opiniesite Joop ondertussen. En in de nacht van 13 augustus van dit jaar werd het pas gerestaureerde Indië-monument in Leeuwarden onherstelbaar vernield. Het beeld van de kloeke jonge soldaat was neergehaald en lag in scherven op de grond. ‘Extra pijnlijk is dat eind augustus de jaarlijkse Indië-bedenking in het Rengerspark is’, verschreef Omrop Fryslân zich treffend op de website.
In september leek zich in de media een afrekening te voltrekken met eerdere generaties historici, die de ‘jonkies’ willens en wetens zouden hebben weggehouden van Nederlands koloniaal oorlogsgeweld. Emeritus hoogleraar vaderlandse geschiedenis Jan Bank voelde zich geroepen om in NRC Handelsblad (28-9) de reputatie van de in maart overleden Cees Fasseur, opsteller van de Excessennota, de rapportage over Nederlandse oorlogsmisdaden in Nederlands-Indië uit 1969, te beschermen tegen aantijgingen als ‘wegkijker van oorlogsmisdaden’. Andere historici gaven eerder al de schuld aan een onwillige, dwarsliggende overheid.
De Groene Amsterdammer
Om verder te kunnen lezen moet je abonnee zijn. Heb het niet kunnen vinden via pressreader (maar Boeroeng lukt het misschien wel)
wo 19 okt 2016 - 16:43
