I.M. Louise Boekema

Louise Boekema © wtg

Moeder der veteranen

VAN WIEG TOT GRAF Moeder van de Haagse veteranen, dat was Louise Boekema. Haar mening was doorslaggevend, erkenden ook de generaal en de admiraal die zaken met haar deden.

Nicolette van der Werff 23-08-17, 19:19

,,Louise Boekema (17 mei 1936-19 juli 2017) was klein van stuk en oogde fragiel, maar wie dacht haar te kunnen passeren, maakte een ernstige inschattingsfout'', speechte een generaal-majoor op haar uitvaart. Hij was niet de enige hoogwaardigheidsbekleder die de moeite had genomen naar Ockenburg te komen. Er waren onder meer delegaties van de Indonesische en Japanse ambassade aanwezig om de laatste eer aan Louise te bewijzen.

Louise had een heerlijke jeugd in Indië, waar haar Groningse vader een KNIL-militair was. Haar moeder stamde uit een bevoorrechte Indische familie. De Japanse bezetting maakte aan haar onbezorgde jeugd een einde. Ze was als meisje getuige van wreedheden in het jappenkamp. Ze verloor haar moeder en bijna ook haar vader, die in Birma aan de spoorlijn te werk was gesteld. Al het familiebezit ging in de oorlog verloren. De Japanse bezetting en de Bersiap-periode daarna hadden grote gevolgen voor haar leven.

Ingenieur
Na de oorlog kwam ze met haar vader naar Nederland. Ze vonden een huis in Den Haag en Louise ging naar de hbs. Daarna trouwde ze met een ingenieur en werd moeder van een druk gezin. Toen, nadat de kinderen het huis uit waren, haar huwelijk strandde, probeerde ze er monter wat van te maken. Pas toen ze haar soulmate, een oud-marinier werkzaam bij KPN, ontmoette raakte Louise betrokken bij het werk voor de veteranen. Dat werk deed ze met hart en ziel. Ze stond pal voor de veteranen omdat ze, zonder zelf een uniform te hebben gedragen, wist wat het was om oorlog en ellende mee te maken en vervolgens weer in een gewone burgermaatschappij te moeten functioneren.

Als gastvrouw bij de Haagse Veteranen Sociëteit zorgde ze ervoor dat nieuwkomers zich niet verloren voelden. Voor de Vereniging van Oud Militairen Indië en Nieuw Guinea Gangers was ze de spil van de organisatie bij defilés en bevrijdingsfestivals. Haar mening was meestal doorslaggevend. Dat erkenden zelfs de generaal en de admiraal, die zaken met haar deden. Toen Habibie, de ambassadeur van Indonesië, zestig jaar na de oorlog de Hollandse veteranen wilde uitnodigen voor het vieren van de Indonesische onafhankelijkheid, richtte hij deze verzoenende uitnodiging aan Louise, die hier eerst een nachtje over slapen moest.

Tijd voor verzoening
Samen met haar man besloot ze de uitnodiging in dankbaarheid te aanvaarden. Het was tijd voor verzoening, vond ze en hoewel niet helemaal zonder slag of stoot, volgden alle veteranen haar in deze gedachte. Louise sloeg een brug tussen de Indië-veteranen en de ambassade van Indonesië. De ambassadeur bewonderde Louise die haar invloed zo positief gebruikte en werd een persoonlijke vriend van haar. Alle ambassadeurs na hem zouden hun opwachting maken bij Louise thuis aan de Zuidwal waar ze, in een interieur vol Indische herinneringen, hen hartelijk ontving.

Louise Boekema was de moeder van alle Haagse veteranen. Zelfs toen ze ernstig ziek was vocht ze voor 'haar' mannen. Na een periode van afnemende gezondheid overleed ze op 81-jarige leeftijd.

AD