Drie Molukse mannen brengen in NM Kamp Vught een ode aan Molukse vrouwen

In NM Kamp Vught is tot en met 2 september de tentoonstelling 'Mahina - Een ode aan de vrouw' te zien. Roel van der Aa

Drie Molukse mannen brengen in NM Kamp Vught een ode aan Molukse vrouwen

VUGHT - Met de expositie 'Mahina' brengen drie Molukse mannen op indringende wijze een ode aan Molukse vrouwen. De expositie is te zien in Nationaal Monument Kamp Vught.

Miranda van Houtum 08-07-18, 07:00

Over de Molukse militairen, die ooit dienden in het Koninklijk Nederlands-Indisch leger (KNIL), is al veel geschreven. Over hun echtgenotes en dochters een stuk minder terwijl die juist worden gezien als de dragers van de Molukse cultuur. ,,Zij vingen de klap op toen de KNIL-militairen werden ontslagen en hun gezinnen naar Nederland kwamen", vertelt antropoloog Atêf Sitanala. ,,Zij gaven én geven ons de kracht om in Nederland een zelfstandig bestaan op te bouwen. Staan voor 'nasihat'. Vrij vertaald: ze geven ons advies en raad. Levenswijsheid."

Reizende tentoonstelling
Samen met twee vrienden, Jaïr Pattipeilohy en fotograaf Lesli Taihuttu, stelde Sitanala de expositie 'Mahina - Een ode aan de vrouw' samen. Een reizende tentoonstelling die een jaar lang op verschillende plaatsen te zien is. Tot en met 2 september in NM Kamp Vught.

De drie mannen vormen het collectief Teru (drie) en hebben allen nog familie in ‘Lunetten’, zoals het voormalig woonoord voor KNIL-militairen in Vught wordt genoemd. Daarnaast delen ze hun passie voor beeldverhalen, fotografie en de Molukse cultuur. ,,Met beelden en verhalen brengen we de cruciale rol van de vrouw binnen deze gemeenschap in beeld", aldus Sitanala.


Het themaportret 'Bescherming'. Twee vrouwen verwelkomen de bruid en maken een rituele wiegende beweging. Lesli Taihuttu, Collectief Teru/Mahina

Hij vindt het belangrijk dat er ook eens een keer iets moois en positiefs naar buiten komt over de Molukkers. ,,Onze gemeenschap wordt vaak in verband gebracht met KNIL, de treinkapingen en Satudarah maar we zijn zoveel meer dan dat", verklaart hij. ,,We zijn tijdens onze zoektocht op gebruiken gestuit die zelfs mijn moeder niet kende."

Het voor de foto's herbeleven van deze tradities leidde volgens hem tot intense emoties. Een Molukse tante kende bijvoorbeeld nog een ceremoniële dans, afkomstig van de Tanimbar-eilanden (West-Zuidoost Molukken) waarmee met de voorouders wordt gecommuniceerd. De dans wordt uitgevoerd tijdens officiële plechtigheden, zoals bij het beëdigen van een dorpshoofd. ,,Een nicht voerde de dans in klederdracht uit en werd erg emotioneel. Ze werd teruggeworpen in de tijd dat haar oma de liederen van deze dans zong. Zij had zoveel heimwee naar Tanimbar en naar haar daar twee achtergebleven dochters. Als ze bij haar thuis was, zat ze vaak boven te zingen en voelde ze haar verdriet."

Het creatieve collectief Teru wil met de expositie laten zien hoe mooi en bijzonder de Molukse cultuur is. ,,Wij zijn inmiddels de derde generatie Molukkers en raken steeds meer vernederlandst maar ons bijzonder erfgoed mág niet verdwijnen."

de Stentor