Column: Het billenbadje
Door: Floor Westerveld »
Gepubliceerd: gisteren 23:28
Update: gisteren 23:28
Plechtstatig hangt hij in de badkamer van mijn hotel. Direct naast de deur, links van de wastafel. Het normale toilet weggemoffeld in een hoekje. Elke zomer zie ik mezelf weer voor dezelfde discussie met mijn reisgenoten: waar dient in hemelsnaam dat ‘tweede’ kaboutertoilet voor in Zuid-Europese hotels?
Is het echt een klein toilet? Of is het bedoeld om je voeten in te wassen? Om de handwas in te laten weken, biertjes koud te houden? Mijn kleine neefjes konden er prachtig hun handen wassen zonder dat ik ze hoefde op te tillen. Zeeppompje op de rand en klaar is kees. Maar daar is deze lage wastafel niet voor bedoeld: het is een billenbadje.
Met mijn broek op de knieën liet ik mij op het bidet zakken. Een harde kraan duwde in mijn rug. Fout. Het woord bidet betekent in oud-Frans ‘pony’ en dat is blijkbaar ook de bedoeling: het berijden van het bidet als op een pony. Met je neus naar de muur welteverstaan.
De moderne bidetten blijken echter niet alleen een billenbadje. Volgens Villeroy en Boch kan het bidet ook prima dienen als voetenwasbak. Terwijl ik met mijn achterste in het lauwe water hang te soppen, zie ik de tenen van mijn vriend die terugkomt van een weekendje Lowlands voor me. Slecht idee.
Je hebt ook bidetten die niet vollopen, maar met sproeiertjes, met een harde stand voor de heren, een zachte voor de dames (of andersom). Met een föhn voor het drogen achteraf. Japanners schijnen dol te zijn op bidetten. 40 procent van de huishoudens in Japan hebben een modern elektronisch bidet. Er bestaan daar zelfs exemplaren die hartslag en bloeddruk meten, direct de urine analyseren en de gegevens automatisch naar uw huisarts zenden. Ideaal.
Mijn oma die in Indië opgroeide had naast het toilet altijd een fles water staan. Ik vond dat eerlijk gezegd altijd een beetje vies. Wij Nederlanders gebruiken massaal toiletpapier. Maar wel pas sinds een jaar of zestig. Een slimme Amerikaan bedacht destijds dat een alternatief voor het gebruik van hooi, mos, platte steentjes, schelpen, dennenappels, tot lappen gescheurde vodden en kranten hem wellicht steenrijk konden maken.
Ik trok de stop uit het bidet. De frisheid van het billenbadje droop langs mijn dijbenen richting mijn droge broek. En nu? Een minihanddoekje, waarvan ik altijd dacht dat het diende als badmat, ligt op pakafstand. Ik moet toegeven: het voelt behoorlijk fris. Had mijn oma uit Indië toch gelijk. Het is wat tijdrovend voor elke dag, maar wellicht krijg je er op termijn wel handigheid in.
Tot die tijd hou ik het maar gewoon bij vochtige doekjes.
* Floor Westerveld is auteur van de roman Vrouw met bloem zoekt man met baard.
De Pers
do 19 aug 2010 - 9:36
...en er dan uit zuipt?.... 