za 18 sep 2010, 07:00
Op reis met Patty Brard - 'Back to basic'
AMSTERDAM - Of ik negen dagen naar Papua Nieuw Guinea wil voor het programma Waar is de Mol? Negen dagen back to my roots, maar ook negen dagen op reis met Johnny de Mol. Dat is natuurlijk een opgave van een heel ander kaliber!
De reis zit er inmiddels op en ik kan niet anders concluderen dan dat het een onvergetelijke ervaring is geweest die ik nooit meer zal vergeten.
Toegegeven, Johnny en de crew hebben hier ook een enorm grote rol ingespeeld. Wie had gedacht dat je het ook zonder televisie gezellig kunt hebben met z’n zessen? Nog nooit was back to basic zo letterlijk doorgevoerd als op deze reis.
Niet snel na mijn aankomst op het vliegveld in Jakarta, Indonesië, lig ik op de massagebank en word ik getrakteerd op een hardhandige Indonesische pidjit sessie. De laatste Nederlandse stress verlaat mijn lichaam.
Ik word direct geconfronteerd met dat Indische wegcijfergevoel. Zo lekker rustig. Waar komt die onrustige kant van mij toch vandaan? Zouden dat echt alleen maar die Westerse invloeden zijn? Of zou er toch ook iets van die kant van mij aan de basis van mijn afkomst liggen?
Met Waar is de Mol gaan we op zoek naar het antwoord op dit mysterie en terug naar de basis van de eerste zeven jaar van mijn bestaan.
Die periode in mijn leven ken ik alleen van verhalen, er bestaan geen foto’s of films uit mijn jeugdperiode. Mijn eerste levensjaren zijn in mijn hoofd dan ook niets meer dan een vage, door elkaar gehusselde milkshake van herinneringen.
We beginnen onze reis in Biak, waar het duidelijk wordt waarom ik geen smetvrees heb; overal ligt vuilnis op straat. Tijdens onze wandeltocht wonen we een oefensessie van een plaatselijke band bij. Mannen en vrouwen in traditionele kleding die geweldige muziek maken.
Wie weet, als wij als gezin nooit naar Nederland verhuisd waren, stond ik daar nu ook tussen. Niet veel later sta ik middenin de rimboe, waar de tijd letterlijk stil heeft gestaan. Mijn wens voor deze reis was om een traditionele papoeastam te bezoeken.
En als Johnny iets doet, dan doet hij het goed. Het volgende moment werden we aangevallen met pijlen en speren, waardoor ik me bijna af begon te vragen waarom ik dit ook alweer wilde.
De reis wordt vervolgd richting Manokwari, waar we op zoek gaan naar mijn ouderlijk huis. Het wordt een hele zoektocht, maar uiteindelijk vinden we hem.
Ook brengen we een bezoek aan mijn oude basisschool. En we vieren een klein feestje op het eiland Jayapura, waar ik vroeger feestjes vierde met mijn familie.
Na een emotioneel bezoek aan de kerk zit de reis er weer op. Een trip down memory lane, die Johnny mij na 48 jaar bezorgd heeft.
De cirkel is rond wat mij betreft. Ik begrijp waar ik vandaan kom en ik kan met een gerust hart aan de volgende reis in mijn leven beginnen.
Telegraaf
do 16 sep 2010 - 15:39
