Diamanten paar Pietersz

Diamanten paar trouwde in Jakarta
door Truus Goethals. vrijdag 24 september 2010 | 07:06


Zestig jaar gehuwd, ondanks het feit dat bij de inschrijving in Nederland, na terugkeer uit Indonesië, een jaar later vermeld is. Het echtpaar Pietersz maakt zich daar niet druk over. foto Ronny te Wechel

BRUMMEN - Zijn ze nu zestig jaar getrouwd of pas negenenvijftig? Voor de 85-jarige John en zijn 76-jarige echtgenote Floor uit Brummen is dit heel duidelijk.

Op 21 september 1950 traden ze in Jakarta in het huwelijk. Helaas is er bij binnenkomst in Nederland in 1962 een fout gemaakt die nooit hersteld is. Het zij zo, ze maken zich er niet meer druk om.

Het verhaal van Floor en John Pietersz begint in Nederlands-Indië. In 1950 kan Indonesiër John een baan bij de Nederlandse mobiele politie krijgen, waarbij hij wordt gestationeerd in Nieuw-Guinea. Wil hij Floor meenemen, dan moeten ze snel trouwen. Samen verlaten ze Java, dat als onderdeel van Indonesië onafhankelijk is geworden. De van oorsprong Nederlandse Floor heeft al een heftige periode meegemaakt. Ze heeft 3,5 jaar in een jappenkamp gezeten. Nog elk jaar bij herdenkingen komt het leed en verdriet boven, maar omdat haar familie compleet is gebleven, heeft ze het een plaats kunnen geven.

Zes kinderen van John en Floor worden in Nieuw-Guinea geboren. Floor zorgt grotendeels voor haar gezin, omdat John vaak weg is. Hij is toegevoegd aan het Korps Mariniers. Dat moet voorkomen dat er gewapende Indonesische infiltranten binnenkomen.

Het zijn jaren van dreiging van een Indonesische invasie. John werkt aan acties mee, waarbij mensen sneuvelen. Gevangen genomen Indonesiërs moet hij verhoren, ze worden direct door de mariniers aan hem overgedragen.

Als de Nederlandse minister Kees de Jong komt kijken, heeft John Pietersz de gevangenen, bij gebrek aan handboeien, met een scheepstouw vastgebonden. Mogelijk niet het beste initiatief, maar 'als ze zouden gaan lopen', is hij verantwoordelijk.

In 1962 wordt Nieuw-Guinea onafhankelijk en moet Floor, in verband met dreigend gevaar, vertrekken naar Nederland. John volgt één jaar later. Via opvangpensions in Eijsden, Oosterbeek en Velp strijkt het gezin, dat intussen in Velp nog met een zevende telg is verrijkt, in 1964 neer in Brummen en betrekt een huis aan de Schaepmanstraat. Afgelopen zomer is het echtpaar Pietersz verkast naar de Egelantier. John werkt tot 1986 als administrateur - en niet meer in uniform- voor de politie Brummen. Floor werkt ondertussen naast haar drukke baan als moeder als controleur bij tricotagebedrijf (producent van machinaal gebreide kleding) Nöbel in Zutphen. Twee van de kinderen, Jesse en Gary, vertellen dat ze als kinderen niets tekort zijn gekomen. Ze hebben allemaal namen van filmsterren gekregen en wonen bewust in de buurt van hun ouders.

Het gezin Pietersz is heel hecht. "Wij zijn één en we zorgen voor elkaar", aldus Jesse. De kinderen hebben zich met medeneming van hun cultuur en Molukse afkomst volledig aangepast in Nederland. Ze zijn trots op hun ouders. Op hun moeder die er altijd voor hen was en die in die tijd ook zelf voor inkomsten wilde zorgen. En op hun vader die nog in Nieuw-Guinea is bevorderd tot inspecteur. John is bescheiden en praat er niet over, maar zijn zoons willen toch vermelden dat hij een herinneringskruis met gesp van de Nederlandse regering heeft gekregen voor al zijn verdiensten in Nederlands-Indië. In 1986 is John geridderd in de Orde van Oranje-Nassau.

Morgen viert het echtpaar met zijn (schoon)kinderen, dertien kleinkinderen en een achterkleinkind feest in Concordia in Brummen.


Stentor