A place in the sun.

Je hebt jouw jeugd in de tropen doorgebracht.

Je hebt daar een bestaan opgebouwd.

Het mocht niet zo zijn dat je er ook voor altijd zou blijven.

Je hebt je gegeven voor het “vaderland”al was dat in feite het land dat aan iemand anders toebehoort.

Jouw moeders en vaders waren van verschillende afkomst.

Beide zijn vreemdelingen en zo divers, dat jij die diversiteit in jouw genen meedraagt.

Het was niet makkelijk, en vaak schommel je tussen het ene en het ander.

Wanneer moeders kant en wanneer vaders kant?

Je houdt van beide maar kiest uiteindelijk toch maar vaders kant.

Jouw halfzusters en broeders hield je in bedwang in naam van een vorstin die half de jouwe was.

Toen het vaderland werd bedreigd door een vreemde mogendheid, gaf je je met volle inzet voor de verdediging.

Je verloor de strijd en als je het overleefd hebt eisen jouw halfbroeders en zusters hun vrijheid.

Vertwijfeld ga je weer de strijd aan ditmaal met jouw halfbroeders en zusters.

In naam van een vorstin die half de jouwe was onderga je de vernedering.

Uiteindelijk kies je voor de vrede met jouw halfbroeders en zusters omdat je het land zo lief had.

Het mocht niet baten, de wonden zijn nimmer geheeld en uiteindelijk ga je gedwongen terug naar het land van jouw vader.

Je hebt niets meer en hoopt op de liefde in het land van jouw vaders kant, tevergeefs helaas.

Er was geen welkom, eerder afwijzing, er was geen band, geen enkele herkenning.

Je bent zwaar teleurgesteld maar besluit de schouders eronder te zetten en door te gaan.

Het lukt, je kunt jouw kroost grootbrengen en je gaat de ouwe dag tegemoet.

Heimwee en verlangens naar het land van weleer houden je bezig nu al de kinderen uit huis zijn.

Eenzaam ga je de herfst van jouw leven beleven in een of ander ouderenhuis waar niemand jouw verleden kent

En derhalve blijf je eenzaam omdat niemand jouw verhalen aan wil horen en begrijpt.

Dan herinner je je de oude tijd weer en de Zon, die mooie schijnende zon.

Wat heb je hem gemist in de vele koude dagen, als de winters je teisterden.

Met verlangen kijk je terug, terug naar de tijd in dat verre land.

Waar de sawa’s groen zijn en de pisangboom in jouw tuin de volle zon opvangt met zijn bladeren.

Waar je van vroeg tot laat de vogels hoorde fluiten het hele jaar door.

Waar je de warmte voelde van die zon, die heerlijke warme zon die soms zo heet was.

Dat je voor hem wegkroop in de schaduw van het huis van toen.

Nu verlang je er zo intens naar, zoals vroeger, eens in het verleden, a place in the sun.

ALBERT VAN PREHN.(ICM MODERATOR) 24 Oktober 2010