Films gaan in tegen taboes Indonesië

Geplaatst 2010-12-07 om 10:21

Films gaan in tegen taboes Indonesië
• Indonesische filmmaakster maakt onderwerpen als vrouwenbesnijdenis en homoseksualiteit bespreekbaar • Lokale organisatie Kalyana Shira kan gevoelige onderwerpen beter aan de orde stellen dan buitenlandse organisaties


Meisjes in Indonesië worden door Sharia politie aangesproken op hun te strakke kleding.
Foto: Ed Wray/NYT/Hollandse Hoogte

In het grotendeels islamitische Indonesië zijn onderwerpen als vrouwenbesnijdenis, hiv, polygamie, seksualiteit en gelijke rechten voor vrouwen lastig bespreekbaar. De bekende Indonesische filmregisseuse Nia Dinata doorbreekt taboes en trotseert de Indonesische censuur met bekroonde feministische films als Arisan! (De Bijeenkomst). Om gelijke rechten voor vrouwen via cinema te promoten, heeft Dinata de Kalyana Shira Foundation opgericht. Deze stichting organiseert masterclasses voor Indonesische documentairemakers. Een resultaat daarvan is At Stake, een documentaire die onder andere vrouwenbesnijdenis aankaart. At Stake is de eerste Indonesische film die geselecteerd werd voor het filmfestival van Berlijn. Omdat de stichting niet genoeg geld had, kon het de film alleen uitbrengen op een formaat dat maar voor een paar bioscopen geschikt is. Dankzij de steun van HIVOS is de film ook op een ander formaat uitgebracht en kon er een tournee worden georganiseerd langs kleine plattelandssteden. Inmiddels hebben al ruim honderdduizend mensen de documentaire gezien. “De discussies die na afloop van de filmvertoning volgen, zijn altijd geweldig”, weet Dinata. “In Indonesië is het niet gebruikelijk om over onderwerpen als vrouwenrechten en minderheden te praten. Maar films kunnen een gedragsverandering teweegbrengen. Film kan de ogen openen voor heikele kwesties uit het dagelijks leven en een stem geven aan mensen die normaal niet gehoord worden.” Tini van Goor, hoofd democratisering, aids en gender bij Hivos beaamt dat. “Een lokale organisatie als de Kalyana Shira Foundation kan gevoelige onderwerpen als geweld tegen vrouwen, abortus en seksualiteit bo-vendien beter aan de orde stellen dan buitenlandse organisaties. Lokale organisaties zijn verbonden met de lokale cultuur en zijn deel van het bestaande normen-en-waardenpatroon. Van daaruit kunnen gevoelige onderwerpen geloofwaardig en overtuigend aan de orde worden gesteld.”