Oog van de naald - Griselda Molemans

Oog van de naald Griselda Molemans

Fay Pizarro werkt als reporter in L.A. Via een serie artikelen over sterren met tatoeages komt ze op het spoor van een maniak die vrouwen ontvoert, drogeert en mythische figuren in hun gezicht tatoeeërt. Wanneer Fay bevriend raakt met Mike Flohr, de rechercheur die het onderzoek leidt, besluit ze haar expertise in te zetten om hem te helpen. Maar als de Tattoo-maniak zijn slachtoffers niet langer levend achterlaat, loopt ook Fay gevaar...

Griselda Molemans is journaliste en schreef diverse non-fictieboeken. Oog van de naald is haar fictiedebuut. Ze woont en werkt in Los Angeles.


Uitgeverij: Uitgeverij Mistral
Genre: thriller
Pagina's: 288
Uitgave: paperback
Prijs: € 16,95
Verschijnt: 01/05/2011
ISBN/ISBN13 9789049951979
Intern nummer 17907896


www.vanstockum.nl



http://oogvandenaald.nl/

Nog meer Griselda:

lees interview Griselda Molemans in Crimezone

==========================================

in de Volkskrant, 25-06-2011:

De plek van Griselda Molemans

Waar zit je het liefst?
Topanga, een deelgemeente van Los Angeles, midden in de Santa Monica Mountains. Ik heb er een half jaar gewoond om aan mijn nieuwe boek te werken. Rondom het stadje is een adembenemende natuur. En de sfeer is heel on-Amerikaans: bohemien-chique.

Hoe komt dat zo?
In de jaren twintig van de vorige eeuw zocht een aantal acteurs uit het nabijgelegen Hollywood rust en afstand van de pers. Topanga, toen nog tamelijk onbegaanbaar, werd de uitvalsbasis voor excentrieke acteurs als Mary Pickford en Douglas Fairbanks. In de jaren ’60 kwamen hippies en succesvolle regisseurs. Het wemelde van de zelfaangelegde moestuinen en anti-kapitalistische ideeën. Die geest waart nog steeds rond. De gemeenschap is onderling verbonden, er is een koffiehuis en buurtkrant en men loopt er met yogamatjes over straat.

Waar verbleef je al die tijd?
Op het terrein van The Will Geer Theatre, gebouwd in de seventies door familie van Will Geer, jaren terug een van communistisch gedachtegoed verdachte acteur die ooit naar Topanga was gevlucht. Er is, iets van mijn huisje vandaan, een prachtig amfitheater. Uit de rotsen gehakt, met uitzicht over de bossen. De acteurs van het toneelgezelschap oefenden en speelden vrijwel elke dag klassieke stukken van Shakespeare. Zo schrok ik op een dag van luid geschreeuw, alsof iemand dood ging. Bleek het de sterfscène uit Hamlet!

Artiestenkolonies, Hamlet.. Kwam je wel toe aan schrijven?
Ja, hoor. Ik schreef veel in de ochtend. Er heerst dan een serene rust. Ik werd wakker van het eerste zonlicht, hoorde krekels, speelde wat met de kat en begon te schrijven. Soms dronk ik een bak koffie en een van de macrobiotische cafés in het stadje. Als ik flink wat geschreven had, trakteerde ik mezelf in de nabijgelegen bioscoop. Die was wel erg Amerikaans trouwens. Achttien zalen rijk met tien uitgifte balies vol snoep, chips en frisdrank. En soms ging ik hiken door het omliggende, prachtige landschap.

Beren gezien?
Gelukkig niet. Wel een ratelslang. Je klimt over plateaus omhoog en ziet, naarmate je verder komt, steeds meer van het landschap. Valleien, rotsen heide. Kabbelende beekjes, bossen. Het lijkt prehistorisch. Helemaal boven aan de bergen, voorbij een paar villa’s, zie je de Stille Oceaan. Voor mij een symbool voor mijn roots in Indonesië en verre reizen. Heel magisch.

Waar zou je nooit meer naartoe willen?
Ik wil nooit meer naar Israël. Als studente archeologie nam ik deel aan een opgraving in Nahsholim, zo’n twintig jaar geleden. Omdat ik veel pigment heb en daar de zon erg scheen, was ik extra bruin waardoor ik, in de bus of op straat, vaak werd aangezien voor Palestijnse. Ik werd vaak zomaar ondervraagd. Ik had het gevoel niet welkom te zijn.



Griselda Molemans, (50), oud-verslaggeefster van Studio Sport en RTL Sport, woont in Los Angeles. Deze maand verscheen haar eerste thriller Oog van de naald

Griselda Molemans begint een thrillerserie

Zelfde hoofdpersoon, andere omgeving. Schrijfster Griselda Molemans is vastbesloten voor haar thrillerserie met Fay Pizarro steeds tenminste een half jaar in een andere stad te wonen.

Tekst: Gijs Korevaar Foto: Marco Okhuizen


‘Mijn tattoos zijn privé’


Een tatoeage laten zetten is tegenwoordig niet meer iets exotisch of buitenissig. De eerste de beste voetballer heeft op zijn minst een sleeve, een arm vol tierelantijntjes. Maat het gezicht blijft meestal vrij van vreemde smetten. De meeste tatoeëerders blijven doorgaans verre van deze wel heel drastische permanente lichaamsversiering.

In Oog van de naald, het thrillerdebuut van Griselda Molemans, zet een onbekende echter die ‘stap verder’ wel. ’s Nachts worden jonge vrouwen van de straten van Los Angeles geplukt en als ze later in een park wakker worden, ontdekken zij dat de ontvoerder op hun gezicht een tatoeage heeft aangebracht. Een journaliste van de plaatselijke krant, die een artikelenserie maakt over tatoeëren, besluit de rechercheur die het onderzoek leidt te voorzien van gespecialiseerde kennis, omdat ze heimelijk verliefd op hem is.

Journaliste Griselda Molemans – kijkers van sportprogramma’s kennen haar misschien nog als presentatrice Griselda Visser – woont al enkele jaren in Los Angeles en heeft haar eerste thriller dan ook in deze stad gesitueerd. Hoofdpersoon is de Amerikaanse journaliste Fay Pizarro, een vrouw van Indo-Afrikaanse afkomst, net als Molemans zelf.

Nogal een opmerkelijke dame, die Fay Pizarro.
“Ik wilde een aansprekende hoofdpersoon in mijn boek. En ik wilde mijn eigen afkomst er als detail in fietsen. Dat leek mij een leuk detail voor de lezer.”

Wat is die afkomst precies?
“Ik heb eerder boeken geschreven over de West-Afrikaanse mannen die voor het KNIL (Koninklijk Nederlands-Indisch Leger) zijn gerekruteerd. Een van die mannen is mijn betovergrootvader uit Burkina Faso geweest.
Toen ik daar twee boeken over had gepubliceerd was mijn hoofd leeg en kon ik aan fictie denken. Het was heel ontspannend om aan [Oog van de naald[/i] te schrijven, hoewel ik veel onderzoek heb moeten doen.”

Wat voor soort vrouw is Fay?
“Ze is een vrouw met humor, maar ook stoer, een beetje drammerig. Een eigenheimer, maar een met een goed hart. Van wie zou ze dat hebben? Ik vind dat ik een beetje van mijn hoofdpersoon moet kunnen houden. Anders kan ik niet in haar hoofdje kijken. En haar Indische kant moet er ook uit komen. Ze is echt een familiemens, gaat regelmatig naar de feesten van families die vanuit Indië via Nederland uiteindelijk in de Verenigde Staten terecht zijn gekomen. Daar ontmoet ze ook de rechercheur die met de tatoeëerder bezig is.”

Waarom een boek over tatoeëren?
“Ik ben al van jongs af aan gefascineerd door tatoeages. Als student werkte ik in Paradiso in Amsterdam, waar de eerste tattoo-conventies plaatsvonden en ik heb sindsdien de scene zien groeien, exploderen. Een tatoeage is nu echt een statement. Maar ik vraag me af of mensen zich nog bewust zijn van de betekenis ervan, of dat ze het gewoon zien als een mooi plaatje. Ik begrijp niet dat mensen niet beter nadenken voordat ze zoiets doen. Zoals ik in mijn boek ook schrijf, staan er soms spelfouten in een tatoeage. Wat bezielt mensen om een tattoo in hun nek te laten zetten als er een fout in staat? Iemand als voetballer David Beckham heeft overal reli-tattoos, anderen laten tribale ontwerpen zetten waarvan ze de betekenis niet eens kennen. Waar ben je dan mee bezig?”

Heb je zelf ook tatoeages?
“Ja, die heb ik. Maar ze zitten op plaatsen die ik makkelijk met kleren kan bedekken. Mijn tatoeages zijn privé.”

Doet het pijn?
“Een beetje wel, ja. Hangt van je huid af. Ik heb een dunne huid en dan doet het meer pijn. Laat ik het zo zeggen: het is niet iets dat je lichtvaardig doet.”

Je boek speelt in de tattoo-scene van Los Angeles. Het volgende speelt in New Orleans. Had je genoeg van L.A.?
“Een beetje wel. Er gebeurt altijd wat in die stad met dertien miljoen inwoners. Heel veel entertainment, sport. Maar de stad doet iets met mensen, maakt dat ze zich arrogant gedragen. Allemaal filmsterren in de dop. Dat heb ik wel gezien. Los Angeles en de filmwereld geven je soms een beperkte kijk op de werkelijkheid. Ik wil me nu onderdompelen in de cultuur van New Orleans. De muziek, voodoo. Ik heb een huisje gehuurd en neem een fiets om me door de stad te bewegen. Mijn hoofdpersoon Fay krijgt een jaarcontract bij de plaatselijke krant. Zij is Los Angeles ook even zat. Bovendien moet haar krant bezuinigen. Meer presteren met minder mensen. Ze loopt tegen het plafond aan.”

Waarom moest je eerste fictieverhaal een thriller worden en geen roman?
“Ik ben compleet verslaafd aan thrillers. Als kind las ik detectives uit de kast van mijn moeder, als tiener pikte ik de Amerikaanse boeken die mijn vader had gekocht. Waar zijn mijn boeken, riep hij dan. Mijn vriend weet het al gelijk als hij mij met een boek en een pot thee ziet. ‘Je bent weer helemaal gelukkig met een nieuwe thriller’, zegt hij dan. Dat klopt.”




Griselda Molemans.
Geboren: Castricum, 1964.
Opleiding: Studie kunstgeschiedenis en archeologie aan de VU Amsterdam.
Carrière: Werkte als zelfstandig journalist voor kranten en tijdschriften en als tv-sportverslaggever voor de NOS, RTL4 en RTL5. Ze publiceerde de boeken Dochters van de Archipel, Erfgenamen van Indië en In het voetspoor van de panter, over de zoektocht naar de Afrikaanse stamvaarder van haar familie. Sinds 2005 woont ze in Los Angeles, waar ze persbureau QNA runt, dat interviews en features levert op het vlak van entertainment, sport, mode en lifestyle.


AD
Zaterdag 9 juli 2011