60 jaar Molukkers in Nederland. Reden voor een feestje?

60 jaar Molukkers in Nederland. Reden voor een feestje?
Zaterdag 20 augustus 2011 | Melissa Valk

De herdenking van zestig jaar Molukse aanwezigheid in Nederland roept vragen op. Hoe is het gesteld met de integratie van Molukkers? En wat brengt de toekomst, nu de overheid zich terugtrekt als het gaat om integratie en emancipatie van etnische groepen?

Dit jaar staat voor de Molukse gemeenschap geheel in het teken van 60 jaar Molukkers in Nederland. Op 21 maart werd herdacht dat de eerste boot met migranten aanmeerde in Rotterdam, en op 4 mei werd op de Nationale Dodenherdenking een krans gelegd namens en voor de Molukse gemeenschap. In het verslag van het Nationaal Comité 4 en 5 mei staat: ‘De aanwezigheid van dhr. Tuhuteru was extra bijzonder omdat het dit jaar 60 jaar geleden is dat de Molukse gemeenschap naar Nederland is gekomen’.

Niet alleen Molukkers hebben dit jaar een jubileum. Ook Chinezen staan er dit jaar bij stil dat zij 100 jaar geleden voet op Nederlandse bodem zetten. Hiervoor zijn verschillende feestelijkheden georganiseerd. En voor de Hindostaande gemeenschap is ter ere van Diaspora Leerstoel Hindostaanse Migratie stilgestaan bij de aankomst van de eerste Hindostaanse contractarbeiders in Suriname 138 jaar geleden. De start van de band met Nederland.


Een feestje ter ere van succesvolle integratie

In berichtgeving over de Chinese en Hindostaanse gemeenschappen wordt een positief beeld geschetst ten aanzien van de integratie in de Nederlandse samenleving. Zo betoogt prof. dr. Chan Choenni dat de gemiddelde Hindostaan in Nederland op sociaal- economisch vlak goed is geïntegreerd en op sociaal cultureel vlak toch ook zijn eigen identiteit heeft kunnen behouden. Hij geeft aan dat integratie met behoud van eigen cultuur dan ook een goed en succesvol proces is geweest voor de groep. Met betrekking tot de Chinese gemeenschap in Nederland geeft Eberhard van der Laan aan dat er niet meer gesproken hoeft te worden over integratie. De gemeenschap hoeft nog maar één laatste centimeter te gaan tot volledige integratie en kan het zelf, aldus van der Laan. Met name op sociaal-economisch vlak doen Chinezen het goed, zij profileren zich steeds meer in verschillende sectoren.


Ook voor Molukkers?
Kunnen we ook zo stil staan bij 60 jaar Molukkers in Nederland? Zijn Molukkers geïntegreerd en is er rede voor een feestje? Het antwoord is ‘Nee’. In 2010 werd in het Manifest Molukse Onderwijsagenda nog een alarmerend signaal afgegeven met betrekking tot de slechte onderwijspositie van Molukse leerlingen. Een meerderheid kampt met onderwijsachterstanden ten opzichte van autochtone leerlingen en leerlingen van andere migrantengroepen. Een grote groep jongeren maakt hun ambities niet waar of heeft geen goed beeld over wat ze later willen worden. Daarnaast is de taalvaardigheid van veel jongeren nog niet op het niveau van autochtone Nederlandse jongeren. De derde generatie Molukkers scoort zelfs slechter dan de tweede generatie.
Wordt er dan gewerkt aan een betere toekomst? Als het aan de overheid ligt in ieder geval zonder steun van de staat. Het Landelijk Steunpunt Educatie Molukkers, dat zich juist richt op de onderwijspositie van Molukse jongeren, houdt per 2014 op te bestaan. Subsidies ten behoeve van de emancipatie van de Molukse gemeenschap in Nederland worden geheel stopgezet.
In het kader van de laatste beleidsontwikkelingen in de politieke arena is dat niet vreemd. Het gehele integratie- en emancipatiebeleid gaat op de schop. De overheid richt zich nu alleen op inburgering, met andere woorden op ‘nieuwkomers’. Verder wordt er geen onderscheid gemaakt in verschillende doelgroepen, ook die visie gaat geheel op de schop. Althans selectief. In de hoofdlijnen rondom het emancipatiebeleid, geschreven door minister van Bijsterveldt, wordt totaal geen aandacht geschonken aan etnische minderheden. Wel is er volop aandacht voor homo's, lesbiënnes en transgenders.


Wel emancipatiebeleid voor homo’s,
niet voor etnische minderheden

En dat vind ik vreemd. Niet omdat ik tegen een gelijke behandeling van homo’s ben. Maar omdat ik een groot verschil zie tussen een emancipatiewens voor een etnische gemeenschap ten opzichte van een gay-community. De homo-gemeenschap bestaat uit mensen uit allerlei gelederen in de samenleving. Uit armen en rijken, geschoolden en ongeschoolden. Op sociaal- economisch vlak kan dan ook betoogd worden dat de groep divers is. Waar zij voornamelijk mee te kampen heeft, is discriminatie. Emancipatie gaat dus niet zozeer om het vormen van de gemeenschap zelf, maar om het vormen van de wereld rondom die gemeenschap. Als het gaat om Molukkers, gaat de emancipatiewens om het vormen van de gemeenschap zelf, zodat deze voldoende is toegerust om te kunnen slagen in de samenleving. Ik zou zeggen, twee verschillende werelden die in één beleidsnotitie geheel aan elkaar gekoppeld worden, en waarmee wordt aangetoond dat een gelijkheidsstreven van etnische minderheden niet wordt ondersteund. Ongelijkheid is en blijft.

En dan blijft er maar één conclusie over: kennelijk doet de Molukse gemeenschap in Nederland er in symbolisch historisch opzicht wel toe, maar niet als het gaat om toekomstgericht perspectief.


Bron: Wereldjournalisten