De background van zo'n verhaal is veelal hetzelfde.
Het speelt zich af in de desa waar de boerenbevolking bijna allemaal erg goblok en tolol zijn. Is allemaal te begrijpen, want de orang tani moet keihard werken, dus geen tijd en rupiah's om zich te ontwikkelen.
Daarbij komt dus dat "Mister Imam Jorok" een machtspositie heeft in zulke dorpen, vanwege zijn religieuze funktie (en vaak de onuitgesproken banvloeken waarmee zulke Imams dreigen naar de goedgelovige volgelingen.)
Denk aan de scene uit Land van de Zon, waarbij de plaatselijke Imam een andersdenkende verbiedt om afscheid te nemen van haar eigen neef, die op Haj vertrekt !!!! (Rumijah in haar eigen desa.!!!)
Wat natuurlijk niet inhoudt dat Mister Imam Jorok juist handelt. Het blijft dus een verderfelijke machtswellusteling in tweeërlei opzichten.(Behalve religieus is ie natuurlijk ook nog jorok.)
Er zijn echter ook gevallen bekend van geen-religieuze leiders in een desa, maar bijvoorbeeld een landeigenaar of lurah of wat dan ook, die hetzelfde flikken. Hun macht gebruiken om hun wellust te bevredigen.
De beste remedie voor zulke figuren, religieus of niet, is simpel mijns insziens: Geef ze een jampot vol met sambel bajak gemaakt van de meest erge soort cabe rawit en laten ze hun "geval" er maar een weekje in dopen, dacht en nacht.
Na dat weekje mogen ze zich afspoelen met carboleum.
Genezing gegarandeerd en nooit meer last van neigingen. Tanggung ada hasilnya, zegt deze
Dokter Rujak Cingur