Osse ’bodyguard’ in West-Papua

Osse ’bodyguard’ in West-Papua

OSS – Het is nogal een omschakeling. Van het koude Nederland naar het bloedhete West-Papua. Charlotte Peeters (25) ziet het wel zitten. De Osse gaat volgende week voor twee jaar vrijwilligerswerk doen in de Indonesische provincie. ”Als ik het nu niet doe, doe ik het nooit meer.”

Peeters werkte al eerder in Zimbabwe, waar ze een sportproject begeleidde. Het kriebelde bij terugkomst in Oss zo, dat ze op zoek ging naar een nieuwe uitdaging. Ze reageerde op een vacature van Peace Brigades International (PBI) en doorliep daarna een lange sollicitatieprocedure. ”In januari vorig jaar was ik bij een informatiebijeenkomst. Daarna heb ik mijn cv met een sollicitatiebrief gestuurd. In februari kreeg ik in Nederland een trainingsweekend waarin hun meer duidelijkheid over mij kregen en ik over hun. Ze gaven een positief advies aan de internationale groep van PBI. Ik moest een essay schrijven over Papua, waarna ik ook nog een Engels telefonisch interview van 90 minuten kreeg. Het ging zo goed, dat ik naar een training van een week in Portugal mocht. Ik kreeg een positief advies, maar ze zeiden wel dat ik nog erg jong was. Maar door mijn karaktereigenschappen en eerdere ervaringen mocht ik komen.”



Charlotte Peeters op vakantie in Indonesië

Problemen
Uit de vele mogelijke landen, koos Peeters voor West-Papua. ”Mijn vader is daar geboren. Ik ben al verschillende keren in Indonesië op vakantie geweest. Al is Papua wel wat anders. Daar is een eigen cultuur en zijn er ook veel problemen.” Peeters gaat werken voor PBI: een door de Verenigde Naties erkende non-gouvernementele organisatie. In West-Papua gaat ze meewerken aan ’Positive Peace Building’. Ze biedt (geweldloze) beschermende begeleiding aan bedreigde mensenrechtenactivisten. Door de hulp van de vrijwilligers wordt de organisaties de ruimte gegeven hun werk voor vrede en mensenrechten te doen. ”Ik schrijf ook rapporten over de observaties die ik heb gedaan.”

Bush
Maandag 16 maart vliegt ze naar Indonesië. Daar gaat ze vijf maanden naar een talenschool en krijgt ze trainingen. ”Ik ken nu wat basiswoordjes. Maar het is een vrij gemakkelijke taal om te leren. Daarna ga ik naar West-Papua. Het is nog onbekend waar ik daar ga wonen. Of in een stad óf ergens in de bush. Ik ga er minimaal achttien maanden werken, maar als het goed bevalt, is er een mogelijkheid om het contract te verlengen.” De voorbereidingen voor de reis zijn al maanden in de gang. ”Er zijn heel veel kleine dingen die geregeld moeten worden. Ik heb het zelf een beetje onderschat. Ik bof wel dat ik op mijn werk (Sportstimulering Gemeente Oss) werd gestimuleerd om dit te gaan doen. Ze wisten dat het een droom van me was.”

Weekblad Regio Oss 11 maart