Charlie Chan wil mensen ontroeren
Zaterdag 14 januari 2012 begon op Nederland 2 de serie Lijn 32. In dit drama speelt Charlie Chan Dagelet één van de hoofdrollen.
Een doodgewone lijnbus rijdt door Amsterdam. De camera zoomt in op de passagiers. Een vrolijk stelletje, een wat dikkige man, een Marokkaans joch en een paar anderen. Terwijl de bus van halte naar halte rijdt, wordt de spanning via muziek opgevoerd. Een paar minuten later vliegt het voertuig door de lucht en ontploft.
De nieuwe serie Lijn 32 (NCRV/KRO) start spectaculair. Meteen na de explosie gaat de tijd terug. In een mozaïekvertelling worden de verhalen verteld van de verschillende personen die bij de aanslag betrokken zijn. Van de politicus Thomas de Zwart (Reinout Bussemaker) – duidelijk geënt op Geert Wilders – tot winkeleigenaar George (Marcel Musters), twee Marokkaanse pubers (Aziz Akazim en Anouar Ennali) en de vrolijke studente Pauline Achterberg.
Die laatste wordt gespeeld door Charlie Chan Dagelet (25). “Het was een ontzettend groot project,” vertelt ze in een Amsterdams café. “Over een periode van vier maanden speelde ik mijn scènes, maar kon absoluut geen totaalbeeld van de serie maken. Inmiddels heb ik een paar afleveringen mogen zien en ik ben erg trots. Voor mij als jonge actrice is het heel bijzonder om samen met grote acteurs zoals Peter Blok en Elsje de Brauw in beeld te zijn. Dat zijn mensen die ik echt bewonder.”
Charlie Chan Dagelet – dochter van acteur Hans Dagelet en altvioliste Esther Apituley, bovendien halfzus van presentatrice Tatum Dagelet – studeerde pas een jaar geleden af aan de Amsterdamse Kleinkunstacademie. Als actrice maakte ze snel furore. Ze speelde al in de films Vox Populi, Loft en De President, was te zien in de serie Seinpost Den Haag en staat momenteel op de planken met Toneelgroep Amsterdam. “Ik heb geluk gehad,” vindt de goedlachse Charlie Chan. “Sinds mijn afstuderen heb ik aan één stuk door kunnen acteren. Dat is in dit vak best bijzonder, want je komt als actrice in een grote snelkookpan terecht van meisjes die allemaal heel goed zijn. Dan moet je maar steeds weer hopen dat ze jou eruit pikken.”
Haar keuze voor de toneelschool, een paar jaar geleden, was een logische stap. Want al op jonge leeftijd is haar leven doordrenkt van kunst en cultuur. Dat begint al bij de geboorte. Haar ouders – beide jazzfanaten – vernoemen haar naar altsaxofonist Charlie Parker en diens vrouw Chan. “Als je ouders acteur en muzikant zijn, leer je die werelden snel kennen. Muziekmaken en toneelspelen vond ik al snel het leukst om te doen. Maar hoewel ik met plezier de cello bespeelde, was ik niet erg ambitieus. Studeren op het conservatorium heeft er nooit ingezeten. Wel wist ik al vroeg dat ik naar de toneelschool wilde. Mijn ouders stimuleerden mij daarin. Zij vinden het belangrijk dat ik dingen doe die ik leuk vind. Mijn vader beleeft ook zelf veel plezier aan acteren, dus hij snapt heel goed dat ik wil acteren.”
Pas op die toneelschool leert ze het werk van vader Hans Dagelet echt kennen. “Als kind zag ik hem vaak spelen, maar dat vond ik meestal nogal gekkig. Ik snapte weinig van dat experimentele theater. Op de toneelschool kreeg ik les van leraren die mijn vader kenden. Door hen dook ik steeds dieper in het vak en begon veel meer van de experimentele stukken te begrijpen.”
Ze is trots op haar ouders en wat die allemaal bereikt hebben, maar benadrukt dat ze graag haar eigen weg gaat. Ze wil haar bekende familie zeker niet als kruiwagen gebruiken. “Ik vraag mijn vader heus weleens om advies, maar meestal zoek ik het zelf uit,” glimlacht ze. “Uiteindelijk hoop ik een mooie acteercarrière te hebben, al heb ik op dit moment weinig grote ambities. Mijn doelen zijn simpel: ik wil mensen ontroeren of laten lachen met mijn spel. Daarom speel ik graag in producties waarvan ik verwacht dat mensen ervan zullen genieten. Zoals Lijn 32 inderdaad. Daar is echt met heel veel liefde aan gewerkt door een mooie groep acteurs en een geweldige regisseur (Maarten Treurniet, red.).”
In de serie vertolkt ze de rol van de jonge studente Pauline. Een meisje dat huppelend door het leven gaat met haar vrijzinnige vriendje Dennis (Tobias Nierop) en opeens voor een aantal problemen komt te staan. “Je wordt toch vaak gecast zoals mensen je zien. In mijn geval is dat het vrolijke, bijdehante jonge meisje. En je moet niet vergeten: voor televisie en film wordt je vaak gecast op je uiterlijk. Ik ben nu eenmaal jong en speel dus vaak een jong, vrolijk meisje. Pauline is dat ook, al twijfelt ze over heel veel dingen. Ik hoop dat ik die twee kanten geloofwaardig heb neergezet.”
De veelbelovende serie kan zomaar de grote doorbraak betekenen voor de jonge Charlie Chan, al is ze daar zelf helemaal niet mee bezig. “Het doet me niet zoveel dat ik iedere week op televisie te zien ben. Ik vind het belangrijker dat veel mensen genieten van een mooie serie. Roem zegt me weinig, ik hoef niet zo nodig in die blaadjes te komen.”
AD, 14-01-2012
do 19 jan 2012 - 23:34
foto: internetpluk
foto: internetpluk