Exclusief boek Luitenant-Generaal Rost van Tonningen vol historisch materiaal!

Exclusief boek Luitenant-Generaal Rost van Tonningen vol historisch materiaal!

Regio | 01 maart 2012 | Ingezonden door: FJAM van der Helm


(Foto: FJAM van der Helm)


DEN HAAG - Deze week is het boek verschenen van luitenant-generaal Rost van Tonningen die twee jaar lang de hoogste baas was van het Koninklijk Nederlandsch-Indische Leger (KNIL). Het is beslist geen biografie, maar duidelijk een levensverhaal zoals zovele families dat leden met een verscheurde familie, die deels in Indie woonde en deels in Nederland.


In Den Haag kennen we van ouds een grote kolonie van mensen die met Indie van doen hebben. Het waren meestal ambtenaren of militairen. Rost van Tonningen van zo'n militair die het ver zou schoppen. Na in Paramaribo te zijn geboren met een vader als militair werd hij later grootgebracht op Sint Eustatius waar zijn vader gezaghebber werd van dat eiland. Zo'n goede conditie als de generaal had, had zijn vader duidelijk niet. Hij ging vervroegd naar Nederland en verbleef te Nijmegen waar hij op middelbare leeftijd voortijdig overleed. Zoon Marinus (voor intimi Marius genoemd) ging naar de KMA te Breda en vervolgens als officier naar de Oost. Hij was stabiel en gezagsgetrouw. Hij maakte verschillende oorlogen mee te Atjeh en Lombok en wist toch op oudere leeftijd een adellijke vrouw aan de haa te slaan, waarbij hij drie jongens verwekte.

In het boek lezen we over zijn priveleven thuis en over het mooie Indische land, waar hij zo gelukkig was. Maar toen zijn schoonouders naar Nederland teruggingen was dat een moeilijke gebeurtenis. Ze gingen wonen aan de Haagse Groot-Hertoginnelaan en hadden veel conatct met de Indiegangers. Marinus en zijn vrouw bleven met twee kinderen achter, want hun oudste zoon Nico werd naar Den Haag gestuurd voor zijn H.B.S.-opleiding. Later zou WIm volgen. Een verdeeld gezin, dat zich toch goed staande wist te houden.

Toen de generaal adjudant van Koningin Wilhelmina werd in 1898 was het groot feest in de familie. Wat een blijheid. De generaal reed zelfs mee naar de Ridderzaal waar de Koningin haar troonrede hield. Overigens was dat een andere route dan nu wordt gereden. En tevens een andere samenstelling van de 'trein', zoals de stoet werd genoemd. Hierover is allemaal uitgebreid geschreven na het waardevolle archief te hebben geraadpleegd dat door de schoondochter van de generaal F.S. Rost van Tonningen-Heubel altijd met grote trouw werd geconserveerd en beheerd. Het boek bevat dan ook vele onbekende aantekeningen en gebeurtenissen van het alledaagse leven van de generaal. Zelfs is een oorlogsverslag vrijwel geheel afgedrukt, omdat het een brief betrof die de generaal naar zijn vrouw schreef. Wat worden er in een oorlog toch veel wreedheden begaan!


F.J.A.M. van der Helm (2012)
M.B. Rost van Tonningen (1852-1927: het familieleven van de Lombokgeneraal
's-Gravenhage
af te halen bij de schrijver via helmhuis@ziggo.nl
Afhaalprijs 17,50 en verzendprijs 20,- euro.
240 blz.
Kirjaboek
ISBN 978-94-6008-140-8
Ook verkrijgbaar via Bol.com

Dit artikel is voor het laatst aangepast op: 03 maart 2012


dichtbij.nl

wat een mal artikel
zijn zoon Marinus is de beroemde NSB'er Rost van Tonningen en schoondochter Heubel is die 'zwarte weduwe', tot aan haar dood was ze nazi.
schrijf dat gewoon in 1 zinnetje .
Mensen willen dat weten vooraf als ze het boek kopen.

Nu dacht ik dat die beruchte zoon Meinoud werd genoemd in het dagelijks leven,
aldus riekt het hier naar bewust de naam Meinoud verbergen.
De schrijver was een vertrouweling van de zwarte weduwe Heubel

Citaat :

Haar archief is alleen toegankelijk via haar secretaris en vertrouwensman F.J.A.M. van der Helm, die haar 27 jaar heeft bijgestaan.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Florrie_Rost_van_Tonningen-Heubel

Die adellijke vrouw was Menauda van den Bosch, achterkleindochter van Johannes van den Bosch die gouverneur-generaal was in Indië en de stichter van de eerste koloniën te Veenhuizen.
Pas na zijn dood werd hier ook een strafkolonie gevestigd..
Daarvoor werd de vader van mijn oma geboren in zo'n kolonie en hij ging naar Indië.
Menauda was in Indië geboren, net als haar vader en grootvader ( niet moeder en oma vd B)
Allemaal totoks en ik weet niet hoe Indisch je hen kunt noemen.

....wat een mal artikel



PR, boeroeng....

PR = mensen misleiden..
schitterend voorbeeldje hier.

PR = Publiek Ruwet maken. (indewar.....Indowar....En in dit geval zelfs Indischwar....Indische familie toch???? zegt auteur)

Ik heb een foutje gemaakt in mijn eerste reactie.
Waar Marinus wordt geschreven bedoelde men papa Rost.
Zoon Meinoud wordt bewust niet genoemd, slechts verborgen in de zin " Marinus en zijn vrouw bleven met twee kinderen achter"
Ook wordt niet beschreven dat papa Rost een hoge officier was en betrokken bij de puputans te Bali.
Zie : http://home.iae.nl/users/arcengel/NedIndie/bali.htm

Het gezin Rost kwam in 1909 in Nederland, waar Meinoud de HBS afmaakte.
http://denhaag.digitalestamboom.nl/(fzn4uw4514ry0m55crmrky45)/scan.aspx?book=R&id=90220
http://nl.wikipedia.org/wiki/Marinus_Bernardus_Rost_van_Tonningen
http://nl.wikipedia.org/wiki/Meinoud_Rost_van_Tonningen

er blijft niks geheim voor onze grote speurder

Een paar jaar terug kwam ik op het internet het gerucht tegen dat fout Meinoud een indo was .
Als dat waar is, als je Indisch nieuws pretendeert te brengen, dan is alles rond die man mogelijk Indisch nieuws.
Ook zijn kleinzoon die mede-oprichter van hyves is.
Ik moest dat wel uitzoeken dus. Ondertussen was er al zoveel informatie op het internet gezet dat het mogelijk was met hulp van informatie op cd's een kwartierstaat te maken: niks te indo, deze ploppor.
De verschijning van dit boek is eigenlijk ook Indisch nieuws, maar toch heb ik de neiging om het gewoon te negeren, vanwege die foute zoon.
Heb ik met Geert W. ook. Negeren dat soort mensen.

Boeroeng, nu maak je me toch ruwet....

Jij schrijft :..... niks te indo, deze ploppor.


Hoe toch dese?

In Indonesia betitelt men de Indonesiers als Indo (afkorting.)
In Malaysia noemt men de Indonesiers Indon.(afkorting)
Hier in Holland zijn wij Indo en bij tijd en wijle zijn we Indisch dan weer zijn we Indonesiers (volgens menige media) of nog erger: Indisch uit India.

Pelopor is een Indonesische "voorloper", dus hoe dese allemaal. Ik ben nu helemaal bingung Boeroeng.

Al sudah laat maar, ik ga wel naar Madeira, is een buurlandje van Madura. Lekker rustig daar, behalve een zwaaiende Indo....

Boeroeng schreef:

De verschijning van dit boek is eigenlijk ook Indisch nieuws, maar toch heb ik de neiging om het gewoon te negeren, vanwege die foute zoon.
Heb ik met Geert W. ook. Negeren dat soort mensen.

Toen je met die extra info kwam dacht ik ook... "hmm... deleten? laten staan?"
ik laat het maar staan, die extra achtergrondinformatie over de familie uit dat boek is wel zo handig voor eventuele geïnteresseerden in het boek

ajoohhh

Indische vaders noemden hun lastige zoontjes ook ploppors .
Eigen ervaring hoor. !!
En die indische vader en indische zoontjes gingen ook andere lastige mensen zo noemen soms

Maar natuurlijk .. als je reclame/melding maakt van dat boek dan willen ev kopers graag van te voren horen dat de schrijver een fout iemand was, mogelijk nazi-achtig, wat men al snel is als men 27 jaar met de pro-nazi weduwe Rost van Tonningen omgaat.
De meeste informatie uit het boek komt ook uit haar archief.
Als je daar rekening mee houdt dan zal het boek nog wel voldoende historische informatie bevatten over deze familie RvT.

Dit artikel in dichtbij.nl is geschreven door van der Helm zelf... en ik vertrouw nu die man niet meer zo .
Misschien heeft hij toch een hoofdstuk over Meinoud eringefrommeld, wat een geweldig mens hij was ofzo.

de enige manier...
om daar dus achter te komen is... Kopen! dat boek.....




ik hou het graag op het lezen van een recentie..

Het familieleven van KNIL-commandant Rost van Tonningen


zaterdag, 17 maart 2012 12:10 F.J.A.M. van der Helm

Generaal Rost van Tonningen
In de pers is al veel aandacht geweest voor dit boek dat al enkele weken via internet en de betere boekhandel verkrijgbaar is. De volledige titel van het boek luidt M.B. Rost van Tonningen (1852-1927): het familieleven van de Lombokgeneraal.

Uit de titel valt op te maken dat in het boek enthousiast is geschreven over het alledaagse leven van de generaal zoals hij dat thuis met zijn gezin had. Hoe is de man luitenant-generaal geworden en wat vond zijn familie daarvan? We leven mee met de familie aan de Haagse Groot-Hertoginnelaan waar zijn schoonouders woonden.

Den Haag was de stad met veel Indiëgangers, zowel ambtenaren als militairen. Een hechte gemeenschap waarin de nieuwtjes snel de ronde deden. Zo ervoer de Haagse familie dat toen hun schoonzoon ten strijde trok te Lombok. Het waren voor iedereen hachelijke tijden en de gemeenschap kroop dicht bij elkaar om de laatste nieuwtjes uit te wisselen. Dat was een hele klus in een tijd zonder internet, waarin men hoofdzakelijk was aangewezen op correspondentie en een enkele keer een (duur) telegram. Ook wisten ambtenaren op het ministerie van Defensie nogal eens nieuwtjes uit te lekken. Het was dus zaak om dicht bij de bron te zitten.

Overigens is het boek geen biografie. Wie uitgebreid informatie zoekt over de Atjeh-oorlogen of de gebeurtenissen te Lombok zal deze -zoals in het voorwoord reeds staat- niet vinden. Dat neemt niet weg dat we kennis nemen van de invloed van deze oorlogen op de familie. Rost van Tonningen, die zelf te Paramaribo is geboren als zoon van eveneens een militair, was een krachtdadig en voorbeeldig generaal, die rust kalmte en stabiliteit uitstraalde in zijn werk. Niemand weet dat hij het liefste thuis was bij vrouw en drie kinderen. Ook weet niemand hoe hij heeft moeten vechten om zijn jongere vrouw te veroveren. Wat zaten zijn adellijke schoonouders vol wantrouwen jegens deze versierpogingen aan te kijken.

Wie was deze Marinus Rost van Tonningen? Vanwege het grote leeftijdverschil dachten de aanstaande schoonouders dat hij wellicht elders nog kinderen had rondlopen. Die geruchten gingen in Indië nog vlak voor het huwelijk. Er was niets van waar. Marinus Rost van Tonningen heeft zich zijn hele leven moeten bewijzen jegens zijn schoonfamilie. Overal werd geïnformeerd naar de achtergrond van deze man en zijn familie. Dankzij het particuliere archief dat beheerd en geordend is door de schoondochter van de Lombokgeneraal F.S. Rost van Tonningen-Heubel en de schrijver van het boek, komen veel unieke feiten boven tafel die in de uitgebreide correspondentie te vinden is.

De koloniale families hadden het goed in Nederlands-Indië of het nu militairen waren of ambtenaren. Het was een wereldje van ons kent ons en Nederland was erg ver. Met andere woorden ze hadden zo hun eigen mores en de salarissen waren meer dan goed. Daarbij nog de tropenjaren en de baboe dan heb je een aardig beeld van de Nederlander in Indië. Natuurlijk waren er wel eens ruzies tussen de verschillende families en zeker lag de ene beter in de markt dan de andere, maar over het algemeen was het toch een gezamenlijk snoepen van de Indische taart. Rost van Tonningen was aanvankelijk goed bevriend met gouverneur-generaal Van Heutsz. Samen hebben ze heel wat bedisseld en geregeld.



M.B. Rost van Tonningen (1852-1927) - F.J.A.M. van der Helm
De topfunctie van luitenant-generaal van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger kwam voor Marinus Rost van Tonningen dan ook niet als een verrassing. De oppercommandant vervulde de functie de laatste jaren van zijn loopbaan van 1907 tot 1909 tegen een vorstelijk jaarsalaris van ƒ 9.000,- Enkele dagen na het eervol neerleggen van zijn functie vertrok hij naar Nederland, waar twee van zijn drie kinderen reeds bij hun grootouders verbleven vanwege hun studie.

~ F.J.A.M. van der Helm

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
M.B. Rost van Tonningen (1852-1927), Het familieleven van de Lombokgeneraal, door F.J.A.M. van der Helm ISBN 9 789460-081408, 17 euro (ook afhaalprijs bij auteur via helmhuis@ziggo.nl) , 240 blz, paperback, uitg. Kirjaboek. Verkrijgbaar via internet Bol, Ako, Bruna en de betere boekhandel.
Boek: M.B. Rost van Tonningen (1852-1927) - F.J.A.M. van der Helm

N.B.: F.J.A.M. van der Helm (1956) studeerde kerkgeschiedenis. In 1980 leerde hij Florentine Rost van Tonningen-Heubel, de weduwe van NSB-leider Meinoud Rost van Tonningen, kennen. Van der Helm raakte bevriend met deze vrouw die in de media ook wel de zwarte weduwe genoemd werd omdat ze na de dood van haar man actief bleef in verschillende extreem-rechtse bewegingen. Ze overleed in 2007. Haar archief droeg ze over aan F.J.A.M. van der Helm.

In 1997 wist Van der Helm de familie Rost van Tonningen te laten opnemen in het Nederland's Patriciaat.

Historiek.net

Maar wat is eigenlijk de historische waarde van deze Rost van Tonningen?

Heeft hij Atjehers de eeuwige jachtvelden ingestuurd?
Of heeft hij bij Rawagede kampongbewoners afgeslacht?
Of met een snelvuurmitrailleur op Bali wat Hindoenezen over de kling gejaagd???

In Rijswijk werd door oud-Burgemeester een hele wijk naar beroemde(sic) KNIL generaals genoemd: Generaal Vetter, van Daalen, Swart, Beerenschot en natuurlijk Generaal Spoor, maar ook SBN Doorman worden vernoemd. En een ADM Helfrich zit in een andere wijk. Zelfs Pa van der Steur wordt in Rijswijk geeerd. Maar van deze wereldberoemde en krijgszuchtige KNIL-generaal geen spoor.

Zijn zoon is om andere redenen wereldberoemd maar daar geuren Nederlander niet mee

Valerio schreef:

Maar wat is eigenlijk de historische waarde van deze Rost van Tonningen?

arcengel schrijft:

Troepen o.l.v. Generaal-Majoor Rost van Tonningen (een nog steeds bekende naam uit WOII) werden overgebracht vanuit Java. Een snelle overwinning bleef echter uit. Ondanks alle moderne wapens duurde het dertig dagen voordat Den Pasar was veroverd. Den Pasar was de zetel van de vorst van Kloengkoeng die het antwoord had gegeven " Wij zullen u terug betalen met de punt van onze lansen".
De vorst van Kloenkoeng, I Dewa Agoeng Djambe, had zijn familie en al zijn onderdanen (mannen en vrouwen) opgeroepen tot de Perang Poepoetan / Puputan: de strijd tot de laatste man. Net als op Atjeh stortten vrouwen met kinderen op de arm of baby's op de rug, gewapend met speren of krissen, zich tot verbijstering van de Nederlandse officieren (w.o. de toenmalige luitenant Colijn) , op de aanvallende koloniale troepen. Met als resultaat een bloedbad en natuurlijk moest ook nog even de puri verwoest worden......
http://home.iae.nl/users/arcengel/NedIndie/bali.htm

Mij gaat het erom wat voor historische waarde hij heeft dat hij een boek verdient.

Als ik zo het rijtje commandanten van het KNIL, veelal mannetjesputters, langs gaat dan kom ik snel bij de schilderachtige Generaal van Daalen, die heeft toch wel heel hardhandig huisgehouden in Atjeh en daar zelfs een MWO verdiend. Ik weet niet of hij of een familielid een GG niet de hand wilde schudden omdat hij geen inlander de hand wilde schudden. Dat is toch wel opmerkelijk in dat milieu. Als ik de oude foto's goed bekijk dan schijnt van Daalen Indo te zijn, des te opmerkelijk.

Maar Rost van Tonningen lijkt mij alleen interessant omdat zijn zoon Meinoud een rasechte met nadruk op zuiver ras, NSBer was. Het lijkt me wel interessant wat zijn ouders, zijn milieu met zijn rassenhaat te doen heeft. Hij is eigenlijk de Nederlandse Rosenberg. De zwarte weduwe zou zich in haar graf omdraaien

http://nl.wikipedia.org/wiki/Atjeh-oorlog_(tocht_van_G.C.E._van_Daalen)

Hij was indo. En kennelijk deed hij neurotisch zijn best dat te ontvluchten, vandaar zijn inlanderhaat.?
Hij haatte de inlander in zichzelf ?
Teveel gepest op de KMA ?

Ik krijg meer de indruk, gezien de krijgshaftige verrichtingen van de andere KNILcommandanten en daar gaat het tenslotte om , dat de bedoeling van het boek is de naam Rost van Tonningen op te poetsen. Want zeg nou zelf de naam Meinoud spreekt toch veel meer tot de verbeelding dan zo'n KNIL-generaal. Jammer dat hij geen Indo is.