website voor Herinneringen aan Vaassen

Herinneringen aan Vaassen op website

Auteur: door Floris Brandriet | woensdag 02 mei 2012 | 11:55 | Laatst bijgewerkt op: woensdag 02 mei 2012 | 13:46


Sanne Boersma (links) met de familie Nahuway in Vaassen, op de plek waar vroeger 'de klok' stond. De grote denneboom is op oude foto's terug te vinden, als een klein boompje. foto: eigen foto


VAASSEN - In het kader van de 62ste herdenking van de Republik Maluku Selatan, ging journaliste Sanne Boersma op zoek naar de herinneringen aan het woonoord voor Molukkers in Vaassen, alsmede de wrede ontruiming ervan in oktober 1976.

In vijf wekelijkse afleveringen presenteert ze op internet een crossmediale productie over die herinneringen. Vorige week verscheen het eerste deel van wat een serie wordt op de website van Geschiedenis 24. Vandaag het tweede deel.

Boersma heeft ook een speciale Facebookgroep in het leven geroepen. ''Die heeft intussen al elfhonderd leden, die allemaal op een of andere manier te maken hebben met de Molukse gemeenschap in Vaassen. Ze hebben samen al meer dan duizend foto's op de site gezet.'' De tweede generatie Molukkers in Nederland kan Facebook zo gebruiken om de derde en vierde generatie te informeren over de geschiedenis.

Naast de serie op de site van Geschiedenis24 heeft Boersma de site www.onderdeklokvanvaassen.nl opgezet 'om het in stand te houden'. ''En misschien kunnen we ooit een expositie inrichten met de foto's.''


Stentor

Onder de klok van Vaassen

Molukse herinneringen: ‘School, school, school’ (deel 4)

15 mei 2012
Sanne Boersma

Aan de eettafel na een doopdienst bij de familie Noija, Oma Au Noija staand.
Op de binnenplaats van het Museum Maluku in Utrecht reikt ‘de klok van Vaassen’ meters hoog de lucht in. Onder de klok wordt nu de geschiedenis van de Molukkers in Nederland verteld en bewaard. Jarenlang vormde deze klok het middelpunt van het woonoord ‘Berkenoord’ in Vaassen. In de eerste drie delen van deze serie vertelde de familie Nahuway over haar herinneringen ‘onder de klok’. Zij deelt haar verleden in Vaassen met ongeveer 175 andere gezinnen. Zo ook met de familie Noija. Berkenoord was een groot woonoord, waar vanaf 1958 volgens Karel Noija (48) de ‘restjes’ naartoe werden gestuurd. Conflicten in andere woonoorden door verschillende politieke of kerkelijke visies, de zoektocht naar werk in Nederland en ruimtegebrek in woonvoorzieningen zorgde ervoor dat Molukse families zich in Vaassen vestigden. Ondanks een gedeeld verleden heeft toch iedere familie uit woonoord Berkenoord haar eigen verhaal. De familie Noija verhuisde bijvoorbeeld al voor de ontruiming naar een stenen huis en bezocht meerdere malen het familiehuis op de Molukken. Voor geschiedenis24 gaat journaliste Sanne Boersma in vijf wekelijkse afleveringen op zoek naar de herinneringen aan het woonoord. In deel 4 en 5 de herinneringen van de familie Noija ‘onder de klok’.

Lees hier deel 4 bij Geschiedenis24.

Onder de klok van Vaassen

Molukse herinneringen: Maluku Manise (deel 5, slot)

23 mei 2012
Sanne Boersma

Op de binnenplaats van het Museum Maluku in Utrecht reikt ‘de klok van Vaassen’ meters hoog de lucht in. Onder de klok wordt nu de geschiedenis van de Molukkers in Nederland verteld en bewaard. Jarenlang was de klok het middelpunt van het woonoord ‘Berkenoord’ in Vaassen. Ook de familie Noija woonde er. Hoe ze er kwamen en leefden kon u vorige week lezen en bekijken. Ondanks een gedeeld verleden heeft toch iedere familie uit woonoord Berkenoord haar eigen verhaal. De familie Noija verhuisde bijvoorbeeld al voor de ontruiming naar een stenen huis en bezocht meerdere malen het familiehuis op de Molukken. Vandaag het slot: Nederland of de Molukken?


Eigen badkamer
De overgang van woonoord naar woonwijk in de tweede helft van de jaren 70. (Foto: Ulis Patty)

Terwijl de spanningen om politieke, religieuze en/of economische redenen in de jaren 70 in het woonoord toenamen, vonden ook de eerste verhuizingen van de houten barak naar een stenen huis plaats. De familie Noija behoorde tot een van de eerste families die een huis in de wijk betrokken. “We werden door een deel van het kamp gezien als een soort verraders”, zegt Karel. Dit vond de familie vervelend, maar toch was het nieuwe huis -met voor het eerst een eigen badkamer!- het waard. De enige dochter des huizes kreeg een eigen slaapkamer en de jongens konden per twee de kamers verdelen. Het was een enorme vooruitgang.

Lees verder bij Geschiedenis 24.