Jos van Beuningen ontdekte snel nieuwe liefde

Door Robert Toret | 2 april 2014 7:00

Jos van Beuningen ontdekte snel nieuwe liefde


OEGSTGEEST - Vol twijfels vertrok Jos van Beuningen van de zomer naar Bandoeng, de hoofdstad van West-Java, om een paar weken terug als een ander mens terug te keren. ,,Ik was op slag verliefd. Op het land, het eten, de mensen en hun levensopvatting.’’


Oud-speler van Rijnsburgse Boys als een ander mens terug uit Bandoeng

Het afscheid van ‘zijn’ Rijnsburgse Boys – na zeven seizoenen - viel de verdediger (25) zwaar. ,,Alsof je het na jaren uitmaakt met je vriendinnetje’’, liet hij destijds optekenen. Toch was er ook het besef: het is misschien wel nu of nooit, die buitenkans om te ontsnappen aan de sleur van het dagelijks leven. En dus koos de student technische bedrijfskunde aan de TU Delft voor het grote avontuur: verder studeren aan Bandung Institute of Technology, waar hij met zijn master kan beginnen.

Was die stap voor de honkvaste Van Beuningen al niet groot genoeg, zijn trip kent een valse start. ,,Vlak voor vertrek brak ik mijn enkel. Dus stapte ik strompelend op krukken het vliegtuig in. En ja hoor, geen plekje bij het gangpad, maar opgehoopt tussen twee dikkerds. Ik dacht nog: het is een voorbode. Maar toen kwam er een stewardess naar me toe, die me gebaarde mee te komen. Ze schoof een gordijn opzij en er kwam een heerlijk bed tevoorschijn. Champagne sir? Toen voelde ik: dit gaat goed komen.’’

Het blijkt een understatement. Van Beuningen heeft op het Indonesische eiland de tijd van zijn leven. ,,Het begon al bij aankomst. ‘Ben je er nu al?’, vroeg de internationale studentenbegeleidster. Bleken de colleges een maand later te beginnen dan ik dacht. Het toeval wilde dat mijn suikertante Ingrid en haar zoons net in de buurt waren. Heb ik drie weken met ze rondgereisd door Java en Bali. We verbleven in de vetste resorts. De perfecte start.’’


Verwend

Daar doet het vervolg niets voor onder. ,,Het heeft mijn ogen geopend. Wij zijn zo verwend. Maken ons druk als internet een keer stoort, de trein vertraging heeft of we in de file staan. Daar kennen ze die stress niet. Ben je een kwartiertje te laat? Insjallah, bij Gods wil. Die ’Indovibe’, daar kunnen wij nog een hoop van leren.’’

Van Beuningen leert de taal, begeeft zich vooral onder locals en proeft ruimschoots van al het mooie dat Bandoeng te bieden heeft. Als hij hersteld is, wil hij bovendien weer gaan voetballen. ,,Ik was al eens naar een wedstrijd van Persib Bandung, het Ajax van Indonesië, geweest. Daar gaan vijftigduizend fans negentig minuten los. Ik had een zaakwaarnemer met contacten daar, maar die had net flink verdiend aan twee Chinezen en die bleek alweer in Nigeria te zitten. Dus stapte ik zelf op het management van de club af. Kan ik de trainer spreken? Een man van aanzien, maar gelukkig wilde hij me wel ontvangen.’’

,,Ik zei meteen: jij hebt mij nodig. Een grote, sterke Nederlandse verdediger, dat zag hij wel zitten. Ik kon de volgende dag meetrainen en dat ging heerlijk. Ik mocht terugkomen en ging zelfs mee op trainingskamp. Een geweldige ervaring. Het niveau was niet best, met Rijnsburgse Boys winnen we ruim van ze. Maar de spelers zijn daar halfgoden. De trainer zag het in me zitten en ik was dicht bij een contract. Tot daar ineens die Rajovic was. Montegrijns international en nog twee keer zo breed. Aardige gozer, maar hij pikte mooi mijn plekje in.’’


Familie

En dus keerde hij begin maart terug naar Oegstgeest. ,,Fijn om familie en vrienden weer te zien, maar daarmee is alles gezegd. Ik mis Bandoeng enorm. Ik zou daar echt kunnen wonen. Op mijn vakgebied, duurzame energie, valt er nog veel te winnen.’’

Zijn nabije toekomst ligt in Nederland, waar hij naast het afronden van zijn studie ook het voetbal weer op wil pakken. ,,Ik ben natuurlijk even van de radar geweest, maar ben superfit. Ik heb voor het universiteitsteam gezaalvoetbald en heb veel tijd doorgebracht in de sportschool en op de atletiekbaan. Ik ben nog sterker en sneller dan voorheen en denk dat ik voor menig top- en hoofdklasser van waarde kan zijn. Bovendien ben ik als mens enorm gegroeid. Die levenservaring neem je mee het veld in.’’

leidschdagblad.nl