Hij vond ook tijd voor een interview met een overlevende van de aanslag in het Marriott:
'Wij waren het doelwit, dat is het griezeligst'
Jakarta - Roy Widosuwito loopt nog op krukken en zijn twee trommelvliezen zijn gebarsten, maar hij gaat dinsdag toch weer naar zijn werk. De manager van Van Melle in Indonesië wil de gruwelijke gebeurtenissen van vrijdag zo snel mogelijk achter zich laten. Widosuwito is een van de drie Nederlanders die bij de bomaanslagen op de hotels van Marriott en Ritz-Carlton in Jakarta gewond zijn geraakt. Van de drie is hij er het best aan toe.
'Ik ben nog steeds een beetje doof. De dokter zegt dat dat nog zeker een paar weken zal duren', zegt hij. Widosuwito zat vrijdagochtend in het Marriott-hotel aan zijn maandelijkse zakenontbijt met zo'n 25 collega-directeuren van buitenlandse bedrijven in Jakarta, toen een bom het zaaltje waarin zij zaten aan flarden rukte. 'Ik zat zo'n vijftien minuten aan tafel, en toen, totaal onverwacht, was er die explosie bij de ingang', zegt hij.
De klap had hem verdoofd. Hij hoorde niets meer, en alles werd donker. Alleen van de kant waar het raam was, schemerde nog wat licht door de rook en het gruis. Met de twee tafelgenoten die het dichtst bij hem zaten, strompelde hij in de richting van het licht, en samen klauterden zij door het raam naar buiten. Op de parkeerplaats vonden zij een auto met chauffeur, die hen naar het dichtsbijzijnde ziekenhuis bracht.
'Ik heb zo'n geluk gehad', zegt Widosuwito. 'Ik zat aan het uiteinde van de tafel, het verst van de ingang en van de explosie vandaan. Goddank. De mensen die daar het dichtst bij zaten, zijn dood, of zwaargewond. Een van hen is mijn vriend Max Boon. Hij is nu overgebracht naar Singapore, maar met hem gaat het nog steeds heel slecht.'
De vrijdag was juist zo goed begonnen. 'Ik was net terug van een vakantie en ik keek uit naar het maandelijkse ontbijt, waar ik met mijn vrienden over economie en dat soort zaken praat. Ik vond het leuk om iedereen weer te zien. Het ging ook net zo goed met Indonesië.'
De vrolijke ontmoeting ontaardde in een drama, dat hij maar moeilijk kan verwerken: 'Wat ik het griezeligst vind, is dat deze aanslag ook echt op ons gericht was. Wij zaten in een aparte ruimte, de Coffee Lounge, en in de ingang van deze ruimte ontplofte de bom. Wij waren echt het doelwit.'
Hij is gewond geraakt en geschokt, maar zal zijn leven na dit drama niet door angst laten beheersen. 'Ik heb in de jaren '70 jarenlang in Engeland gewerkt, toen daar de IRA actief was. Destijds moesten wij herhaaldelijk hotels en bioscopen uit vluchten omdat er een bomdreiging was. En vorige maand was ik op vakantie in Washington. Een dag nadat ik daar het Holocaust Museum bezocht, werd daar een bewaker doodgeschoten. Waar moet je heen? Barcelona? Londen? Dit kan overal gebeuren.'
Michel Maas
Volkskrant, 22-07-2009
vr 24 jul 2009 - 10:27
