Indonesië
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

Indonesië

Informatie- en nieuwsforum over Indonesië en Nederlands-Indië
 
IndexLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

 

 Ik hoor niet in Fryslân, maar in Indonesië

Ga naar beneden 
AuteurBericht
ElEl

ElEl


Aantal berichten : 8018
Registratiedatum : 08-12-08

Ik hoor niet in Fryslân, maar in Indonesië  Empty
BerichtOnderwerp: Ik hoor niet in Fryslân, maar in Indonesië    Ik hoor niet in Fryslân, maar in Indonesië  Icon_minitimezo 4 dec 2011 - 17:28

Ik hoor niet in Fryslân, maar in Indonesië

,,Misschien was ik liever daar gebleven.” Jelle van der Meer (28) was drie maanden toen hij werd geadopteerd. Toen hij in april zijn echte moeder opzocht in Indonesië, voelde het als thuiskomen.

Majelle Hoek

De eenzaamheid die hij in Nederland vaak voelde verdween toen Jelle van der Meer in Indonesië kwam. ,,Ik heb altijd iets gemist in mijn leven. Toen ik daar was, klopte het voor het eerst.”
Dat hij geadopteerd was, hadden zijn ouders hem al vroeg verteld. Er echt mee bezig was hij nooit. Tot hij begon te puberen. Toen kwamen er veel vragen. ,,Ik was erg op zoek naar mijn identiteit. Ik herkende niets in mijn adoptieouders.”
Thuis ging het steeds slechter met Jelle. Met zijn ouders lag hij constant in de clinch en met zichzelf wist hij geen raad. ,,Het uitte zich in extremen. Ik had stemmingswisselingen, ging veel drinken en gebruikte drugs. Ik kon het nergens vinden.”
Jarenlang proces

Jelle zocht hulp, met zijn ouders, bij de Fiom in Leeuwarden. Dit is een stichting die begeleidt bij onder meer onbedoelde zwangerschap, adoptie en het zoeken van je biologische familie. Ze voerden gesprekken en kregen informatie over wat adoptie voor een adoptiekind en het gezin betekent. ,,Wat adoptie voor invloed kan hebben op een gezin, wordt nogal eens onderschat. Toen mijn ouders mij adopteerden, was er ook nauwelijks voorlichting over. Je staat sowieso snel alleen met je verhaal. Wat het echt is om geadopteerd te zijn en wat het met je doet, kan een buitenstaander niet begrijpen. Mensen hebben snel een mening klaar. Dat je gelukkig moet zijn dat je hier gekomen bent. Dat je hier beter af bent. Lange tijd heb ik gedacht dat dat ook zo was. Maar er is altijd een soort blinde vlek geweest in mijn ontwikkeling. Dat stukje Indonesië miste. Ik zag pas later in dat mijn gedrag ook door de adoptie komt. Nu denk ik wel eens: misschien was ik ook wel liever daar gebleven dan dat ik werd geadopteerd.”
Na een lange tijd van begeleiding durfde Jelle de knoop door te hakken om zijn moeder te zoeken. De Fiom hielp hierbij en schakelde de ISS in (International Social Services, onderdeel van de Fiom). De ISS is gespecialiseerd in het zoeken van mensen in het buitenland. De zoekactie leverde snel resultaat op. ,,Na drie maanden is mijn moeder gevonden, inclusief halfzusjes- en broertje. Het is heel onwerkelijk. Je hebt er een hele familie bij, terwijl je nog niet bij ze hebt kunnen zijn. ”
Jelle stapte niet gelijk in het vliegtuig zodra hij wist dat zijn moeder is gevonden. ,,Het is een jarenlang proces. Ik had het wel eerder willen doen, maar ik weet niet of ik het eerder had gekund. Fiom heeft me veel handvatten gegeven. Zonder hen, en ook mijn vaste contactpersoon daar, had ik het niet gered.”
Sonny

Twee jaar nadat Jelle wist dat zijn moeder gevonden is, was hij zover om haar te bezoeken. Zijn adoptiemoeder ging mee naar Indonesië. ,,Ik dacht dat ik daar voorbereid zou worden, maar er zwaaide een deur open en daar zaten ze. Ik ben naar mijn moeder toegerend en ben in haar armen gevallen. Het eerste wat ze zei was: ‘het spijt me, wil je me vergeven?’ Dat had ik allang gedaan. Wat de reden ook zou zijn dat ze me ter adoptie heeft afgestaan.”
In Indonesië merkte Jelle wat hij al die tijd heeft gemist. ,,Het is goed dat mijn adoptiemoeder is meegeweest. Ze heeft me daar gelúkkig gezien. Ze zei met pijn in haar hart: ‘Hij hoort daar’. Toen ik voor het eerst in Jakarta liep, voelde ik dat ik er thuis hoorde. Het klopte gewoon. Mijn ouders hier staan ook achter me. Die gunnen het me van harte.”
Nu wil Jelle, die zijn door zijn adoptieouders gegeven naam na zijn reis naar Indonesië heeft veranderd in Sonny, opnieuw naar Indonesie. Eigenlijk voorgoed. Hij is bezig met zijn laatste stage als docent Engels, maar als zijn studie erop zit, wil hij snel terug. ,,Ik ben hier in feite al lang niet meer. Ik ben hier met frisse tegenzin. Mijn doel in mijn leven is om voor mijn familie te zorgen en dichtbij hen te zijn. Ik had ook graag mijn leven hier verder opgebouwd, maar ik hoor hier niet.”

* Woensdag 7 december organiseert de Fiom een avond voor mensen die overwegen op zoek te gaan naar biologische familie. Sonny is op deze avond aanwezig om over zijn persoonlijke ervaringen te vertellen en
vragen te beantwoorden.
Kijk voor meer informatie op www.fiom.nl

FrieschDagblad
Terug naar boven Ga naar beneden
http://www.tileng.nl
 
Ik hoor niet in Fryslân, maar in Indonesië
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» „Niet provoceren maar luisteren in Indonesië”
» Indonesië kan goed bouwen, maar niet bewaren
» Wieteke wil televisiereeks over de oude Nederlandse kolonie Indonesië, maar de omroepen willen niet...
» Indonesische olietanker niet gekaapt, maar overgenomen door bemanning
» Niet handwerken maar dansen en zingen

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Indonesië :: Diversen :: Praatcafé/Ngobrol-
Ga naar: