nieuwe foto

Mooie foto, en een fraai stukje batik!

siK.

Nog het echte handwerk!

DK

en dan kom je in Yogya en dan zeggen ze: "Heb je zin om naar een zilverfabriek te gaan? Batik zien maken? Ramayanadans zien?"

dus deden we dat braaf

Ja WU, de Batik, Zilverfabriek en de Ramayanadans zijn wel de toeristische topics! Maar ook het paleis. Is dat nog steeds (deels) toegankelijk voor toeristen?

Kijk het voordeel als je niet via een reisbureau gaat, dan heb je alle vrijheid.
Toen wij met ons gezin in Yogya waren, zijn wij natuurlijk ook naar de Ramayana gegaan.
Na afloop (de avondvoorstelling) bleven wij, terwijl de toeristen weer afgevoerd werden door hun reisbureaus. Daarom konden wij een praatje maken met de acteurs en actrices en ze vroegen om de volgende ochtend eens langs te komen.
Dat deden wij.
Voor omgerekend 50 gulden hebben onze 3 dochter een paar uur dansles (ging natuurlijk erg houterig) kregen en wij kregen uitgebreide uitleg over de muziek en de muziek instrumenten, onze muzikale zoon mocht ook wat les krijgen.
Onze oudste dochter had haar vriend (nu al 12,5 jaar haar man) meegenomen, hij is elektricien en zag dat er het nodige mankeerde.
De actrices mopperden dat de verlichting in de kleed kamers slecht was, dat klopte, maar ook bij de toneel verlichting waren mankementen.
Mijn schoonzoon zei dat hij dat wel in orde kon maken, maar hij had wat onderdelen nodig.
Er werd ergens een mannetje vandaan getoverd en samen met de tolk legde Robert uit wat hij nodig had en we gaven die man een handjevol Rp.
Na een uurtje deden alle schakelaars, lampen en alles wat met elektra te maken had het weer.
De acteurs/actrices waren dolgelukkig.

Ondertussen kregen de 3 dochters dansles en toen de elektra ook in de kleedkamers het perfect deed, werd er besloten om onze 3 dochters om te kleden en te schminken zoals de danseressen uit de Ramayana.
Natuurlijk hebben wij onze dochter (onherkenbaar) gefotografeerd:



let op het rood wit blauw.
Op deze foto was de schmink op het gezicht nog niet klaar.

Mijn schoonzoon was het jaar ervoor met vakantie in Thailand geweest. Hij had deze foto in de gang in zijn huis (Leiden) hangen, dus iedereen vroeg hem: Robert, je bent net getrouwd en nu hang je een een foto op van mooie meisjes op, zeker in Thailand ontmoet?
Wat vind je vrouw (onze oudste dochter, rechts op de foto) er wel van?
Nou, ze vind het niet erg en ik ook niet.
Zijn familie vond dat dit eigenlijk niet kon en wilden de foto weghalen. Toen zei Robert: kijk dat is mijn vrouw en dat zijn mijn schoonzussen.
Niemand geloofde het, tot één van onze kinderen het bevestigde.

Kijk zo'n belevenis krijg je nooit als je met een reisgezelschap op pad gaat.


DK

Mooi verhaal DK, mooie herinnering aan een leuke tijd met het gezin.. Dat pakt niemand jullie nog af. Dank je wel.
En wat heb je mooie dochters!



Mijn moeder werd in nov. 2004 80 jaar, en wel heel erg opmerkelijk: dat jaar heeft ze precies de eerste 40 jaar van haar leven in Indonesië doorgebracht, en de tweede 40 jaar in Nederland. Nou: dat was dus wel heel speciaal, toch? Dat hebben we gevierd door met ons allen een reisje te maken naar Indonesië. We hebben via een reisbureautje de vliegreis, hotels en vervoer geregeld, de reis hebben wij zelf uitgestippeld: een combinatie van terug naar vroeger en bezienswaardigheden voor de nieuwelingen in de familie.
Mijn moeder zit in een rolstoel en ik heb op de verschillende internetsites gevraagd waar je allemaal rekening mee moet houden en wat je verwachten kan als je met een rolstoeler reist in Indonesië. Ik kreeg te horen: op vliegvelden geen probleem, in vliegtuig hebben ze speciale rolstoelen, er zijn vliegvelden in Indonesië die alleen met trappen werken en niet met slurf maar in dat geval heb je rolstoeltillers die haar naar boven kunnen helpen. Geen mooie brede trottoirs en de toiletten… uhh.. Heel spannend allemaal.
Zo zijn we dus in Manado geweest en daarna gingen we naar Jakarta en daar stond dus een bus met chauffeur op ons te wachten. Plus een extra auto en chauffeur, want reisbureautje kwam zelf tot de ontdekking dat een Susukibusje eigenlijk te klein is voor 8 personen plus chauffeur, plus bagage en rolstoel.
We hadden een hulp voor mijn moeder voor op Java geregeld - heel handig! Kon zij mijn moeder met alles helpen en kwam niet alles op mij terecht. Dat scheelt veel….
Van Jakarta naar Bandung gereden, de jongens gingen met de trein en wachtten in het hotel tot wij aankwamen. Daarna via de onderkant van Java naar Baturraden en Yogya. Daar dus de batik, zilver en Ramayana gedaan, en ook de kraton hebben we van binnen bekeken, rondgeleid door een oude mevrouw die Nederlands sprak. Daarna hadden we ook nog de Borobudur en Prambanan bekeken en zijn we bij de Merapi geweest. Moeders bleef in het hotel, ze zei dat ze moe was en ach, ze had die vroeger toch ook al gezien. Maar later vertelde ze dat zij lekker zijn gaan rondkijken in de Mall, pal naast het Ibishotel.
Toen van Yogya met het vliegtuig naar Bali waar we alleen in de buurt van het hotel zijn gebleven, heerlijk ontspannen in het zwembad, voor de laatste 2 dagen. In Yogya zouden we eigenlijk afscheid van onze hulp nemen, maar mijn moeder wilde haar graag meehebben tot einde reis. Het meisje wilde dolgraag mee. We hebben haar wel een halve dag vrijgegeven zodat ze zelf wat rond kon kijken.

We hadden een geweldige reis gehad! Zoo trots op mijn moeder dat ze die reis met ons wilde maken ondanks al het ongemak voor haar!
Ze is daar ook ziek geworden door steeds die wisselende temperaturen: verschrikkelijke hitte buiten en airco in de bus, auto, hotel, mall, noem maar op… We hebben in Yogya een dokter erbij geroepen, en het eerste wat hij zei: wil je de dure behandeling, de minder dure of de goedkope…..

Filmpje geschoten, nog met mijn oude toestel. Ik had op het laatst een lamme arm.
Is vreselijk ingekort want die voorstelling duurde wel even.. en zulke lange filmpjes kan Youtube niet aan.

Is dit dezelfde voorstelling die jullie hebben gezien DK?

Mijn moeder was in nov 2004 jarig en we zijn in mei 2005 naar Indonesië gegaan omdat 2 jongens nog met school zaten, examens enzo...

In 2007 zijn mijn man en ik samen weer die kant opgegaan Java via bovenkant naar Semarang, Surabaya en via onderkant terug naar Bandung. Daar de trein naar Jakarta genomen. Deze keer op zoek naar mijn vaders voetsporen.
Ook deze keer hadden we de reis zelf uitgestippeld, en hetzelfde bureautje in de arm genomen voor vervoer en overnachtingen.
Het is prima bevallen!
Helaas sprak de chauffeur ook Nederlands

WU,
Ik heb het filmpje bekeken, er zijn delen die mij bekend voorkomen, maar ook delen (zoals het vuur, althans niet in deze vorm) komen mij niet bekend voor.
Maar er zijn vele variaties op hetzelfde (Hindu) verhaal. Men beweerde dat de Indonesische variant(en) het meest lijken op de originele epos.
Ik heb destijds ook film opnames gemaakt, maar mijn jongste zoon is nu bezig om het film materiaal van de 6 weken vakantie op DVD te branden.
Het schijnt veel werk te zijn en hij heeft ook zijn eigen bedrijf. Zo af en toe werkt hij er aan.
Het zijn geloof ik een stuk of 10 of 11 filmbandjes.
Hij wil het inkorten tot ongeveer 10 GB.
Ik moet dus afwachten tot hij klaar is dan kan ik het vergelijken.
De hoofdlijn is natuurlijk hetzelfde, maar de uitvoering kan anders zijn.

Ik zag wel dat het podium en de muur erachter gerestaureerd is. De kleedkamers zaten toen helemaal rechts achter de muur.
Achter de muur zijn diverse kamers voor aparte kleedkamers: helemaal rechts voor de dames en helemaal links voor de heren en daar tussen opslag voor de muziek instrumenten, oefenruimtes etc.
Had je ook live muziek? Of wordt er tegenwoordig de muziek via computers of zo afgespeeld?



DK

Echte gamelan, en echte zingende dames, onverstaanbaar

Gelukkig nog echt!
Ik was even bang dat de moderne techniek misschien ook daar te ver was door geschoten.
Het is een top evenement voor toeristen, vrijwel elk reisbureau van welk land dan ook stuurt zijn klanten naar deze voorstelling.


DK

6 weken daar vakantie gevierd..! toe maar... snakten jullie tegen het einde niet naar een lekkere hutspot? bruine boterham met kaas?


Mijn man heeft ongeveer 10 dvd's van 1 uur gemaakt van de Indonesiëreis 2005, het was inderdaad een hele klus want al die bandjes moesten eerst op de computer worden overgezet, dan selecteren wat mooi genoeg is en wat weggegooid kan worden (ik heb nog weleens hele stukken straat opgenomen, haha), mooie overgangen maken tussen de verschillende scenes, teksten erbij, muziek eronder.. dan bekijken, verbeteren, en voor je echt tevreden bent is er een hoop tijd overheen gegaan... dan nog branden, een mooie foto op maat snijden voor in het doosje (of hoe dat ook heet..)
Nu gaat het een stuk sneller want ik heb nu een harddisk dus scheelt weer.
Man doet het ook in zijn vrije tijd. Dus petje af voor de mensen die vakantiefilms op dvd gaan branden! Ook voor jouw zoon!
En als je de film later dan weer terugkijkt met z'n allen: ...






ja, elk reisbureau heeft de voorstelling in de aanbieding. Maar ook de verschillende fabriekjes.. of restaurantjes.. Onze chauffeurs hebben vast commissie gehad toen ze ons voor de deur afzetten..

6 weken vakantie in Indonesië.
Ja het was precies in de schoolvakantie van de meeste kids, alleen de oudste en haar verloofde moesten een deel onbetaald verlof vragen bij hun baas, ik niet, ik had veel vakantie dagen opgespaard (kon toen nog: 5 jaar sparen).
Mijn vrouw was net een jaar daarvoor volledig afgekeurd (WAO, wegens een ongeneeslijke oogziekte, ze wordt langzamerhand blind) dus zij had alle dagen toch vrij.

Zo'n verhaal over het overzetten op de computer, slechte stukken eruit halen hoor ik ook van mijn zoon (ik had ook stukken straat opgenomen, gewoon vergeten de filmcamera uit te zetten en dan hing de lens naar beneden gericht, de kinderen vonden het prachtig: Pa ga je stratenmaker worden en wil je kijken hoe de straat er in Indonesië erbij ligt?), dan passende stukken aan elkaar "knopen" ook teksten etc. erbij, vloeiende overgangen maken en weet ik al niet meer, en pas daarna branden op DVD.

Tiono, mijn zoon die hier verstand van heeft, die maakt het.
Zijn Hollandse vrouw (die kende hij toen nog niet, hij was toen 17, nu 34 jaar) kijkt steeds mee en vraagt hem honderd uit.
(tot vervelens toe, mijn zoon heeft haar toegezegd dat ze later als hun kinderen groter zijn ook een reis naar zijn en mijn geboorteland gaan maken).




DK