Voor het leven een band met Ommen Auteur: Sandra Veltmaat | zaterdag 22 september 2012 | 07:00 | Laatst bijgewerkt op: zaterdag 22 september 2012 | 09:31
(
1/3, de andere 2 op de site te zien.)
Julia Scholten (links) en kunstenares Dorina Sedoeboen: "Het steriele water uit de klappernoot werd gebruikt bij bevallingen, vandaar de klappernoot uit de tuin van mijn vader in dit werk over nieuw leven."
foto FFU Press AgencyOp Laarbrug is een put, ooit door de Duitsers geslagen. "Dat water, is het lekkerste water in Ommen. Julia Scholten-Rada is opgegroeid in woonoord Laarbrug, samen met veel Molukse gezinnen die in 1951 daar gevestigd werden.
Nu heeft ze een kunstwerk ontworpen, gebeeldhouwd door beeldend kunstenaar Aart Prins uit Hoorn, om de geschiedenis levend te houden. Maar vooral om te herinneren hoe in het oude woonoord Laarbrug de Molukse gezinnen door de regering hier naar toe zijn overgebracht, daar met elkaar leefden, werkten en woonden. Het monument is symbolisch elk deel van het monument heeft een verhaal.
Scholten is nu zo'n vijf jaar actief met onderzoek naar de herinneringen en geschiedenis van de Molukkers die in Ommen belandden. Een boek met herinneringen van oud-bewoners is begin dit jaar gepresenteerd. De rest van dit jaar is ze volop aan het werk geweest om in Ommen een bijzondere expositie samen te stellen over geschiedenis, heden, maar vooral ook toekomst van de Molukkers in Nederland. "Ik ben op zoek geweest naar jonge kunstenaars die laten zien hoe ver we zijn gekomen in Nederland."
Dorina Sedoeboen is één van de kunstenaars die haar werken in een deel van de Carrousel in Ommen gaat exposeren. Gemengd werk: beelden, foto's en schilderijen. Ze gebruikt veel natuurlijke materialen. Uit de tuin van het huis van haar vader op het Zuidoost-Molukse eiland Kei heeft ze hout van de kersenboom meegenomen, en klappernoten (kokosnoten, red). Maar ook kruidnagel. "In het oud-Indonesisch heet dat djenkeh. Een heel belangrijk kruid voor de geschiedenis van Indonesië. Die voorwerpen gebruik ik om mijn verhalen te vertellen." Net als haar ouders haar verhalen vertelden. Zelf groeide ze op in Vaassen, maar ze heeft ook familieleden die in Laarbrug woonden. "De sfeer, de verhalen, ik heb daar een sterk beeld van meegekregen."
Sedoeboen is, net als vroeger haar ouders, de wereld over getrokken. Ze werkte voor de vluchtelingenorganisatie van de VN. In Timor, in Afrika en in Atjeh (Indonesië). "Daar was ik niet vrij om overal heen te gaan. Mijn verhalen verwerkte ik door dingen te gaan maken, kunst." Sedoeboen merkt dat Molukkers van de derde en vierde generatie in haar kunstwerken de verbanden zien die er zijn tussen de Molukken, de oude verhalen en het nu. Julia Scholten is wel twee jaar op zoek geweest naar Sedoeboen. "Ik kende haar kunst, maar het was anoniem, dus het was moeilijk om haar te traceren. Dat is nu gelukt. Ik wil in deze expositie het werk van jonge kunstenaars laten zien. Mijn doel hiermee is inspiratie doorgeven naar de volgende generatie."
Scholten breekt een lans voor jonge Molukse kunstenaars. "Ze zijn heel actief. Ze hebben zich met respect voor hun afkomst steeds verder ontwikkeld." De band tussen Ommen en de Zuidoost-Molukken is sterk. Niet alleen heeft een grote groep Molukkers onderdak gekregen in de kampen Eerde en Laarbrug. De kinderen die daar geboren zijn en opgegroeid, hebben nog steeds warme herinneringen aan Ommen. "Wij waren kind, onbevangen, over armoede en politiek kregen wij niets mee. We werden opgenomen in de gemeenschap. In de school hoorden we er gewoon bij. Ja, we waren donker, maar dat was alleen maar bijzonder. Met onze klasgenoten van toen hebben we een band voor het leven."De kinderen fungeerden als bruggenbouwers. De ouders konden vaak via hun kinderen aarden in het nieuwe land. En nu zorgt Scholten weer voor een brug naar de toekomst. "We hopen dat er veel jongere generaties komen, vooral ook op het feest volgende week zaterdagavond in de Carrousel."
destentor.nl