Met duizenden voetbalfans tot 4 uur ’s nachts in de mall

donderdag 28 mei 2009 door Elske Schouten

Met duizenden voetbalfans tot 4 uur ’s nachts in de mall


Voetbal in Citos, vannacht rond 3 uur (Foto door Sartoyo Toyo)

Ik wist al dat Indonesiërs van voetbal houden, maar dít had ik toch niet verwacht. Toen ik gisternacht rond één uur bij mijn favoriete shoppingmall Citos aankwam om te zien hoeveel mensen er naar de finale van de Champions League kwamen kijken, stond ik in de file. De parkeerplaats was vol, auto’s stonden in de berm naast de tolweg. Citos was afgeladen!

Duizenden mensen waren gekomen om van ruwweg 2 tot 4 ’s nachts naar Europees voetbal te kijken op gigantische, door Heineken gesponsorde schermen. De cafés waren nog open, je kon nauwelijks lopen, en de enkele schoonmaakster die haar werk probeerde te doen, had het moeilijk. Veel jonge mannen, maar ook jonge vrouwen en oudere mannen. De Manchester United-shirts leken een kleine meerderheid te hebben, maar er liepen ook veel Barcelona-shirts rond.

,,Ik steun MU al sinds ik klein ben, rond 1992″, zei een 26-jarige jongen in een rood Manchestershirt. Dat zijn vriend voor Barcelona is, maakte niets uit. ,,Néééé”, zei hij toen ik vroeg of ze elkaar straks niet de hersens zouden inslaan, en ze gaven elkaar een high five. Waren voetbalsupporters overal maar zo relaxed!

De jonge psychologe Ria van 28 - tenger, modieus brilletje, grijze hoofddoek, perfect Engels - vertelde dat ze niet zozeer van voetbal houdt, maar wél van de spelers. Vooral Giggs vond ze cute. ,,En Messi, maar die is van de tegenpartij.” Ze had ook nog een andere reden om naar voetbal te kijken. ,,Als je wat van voetbal weet, heb je altijd wat om over te praten met jongens.” Morgen meldt ze zich misschien maar ziek, als ze niet op tijd kan opstaan.

Ik denk dat er vanochtend wel meer mensen naar hun werk hebben gebeld dat ze thuis zitten met masuk angin of iets dergelijks. Niet alleen in Citos, op vele plekken in de stad werd er tot diep in de nacht voetbal gekeken.

De taxi-chauffeur die mij rond 2 uur naar huis bracht, zelf een Barcelona-fan, zei dat er bij uitgaanswijk Kemang ook file stond. Zoals vele Indonesiërs betoonde hij zich een ware voetbalkenner. Hij raadde meteen dat zijn passagier Nederlands-Surinaams was: net als Frank Rijkaard, toch?

Toen ik zei dat ik het zelf te laat vond worden en naar huis ging, begreep hij dat wel. ,,Het is lekkerder om thuis te kijken, hè? Fijn op de bank, met een fles cola.”. Dat ging hij straks ook doen.

NRC