Moeilijke toiletgang in Sumatra

Moeilijke toiletgang in Sumatra

17 maart 2015

Shit. Toiletpapier vergeten. Samen met een lege emmer sta ik in het schijnsel van een petroleumlamp op een gammel steigertje boven de Bohorok-rivier. Broek op de enkels, de edele delen beschermd door een wandje bamboe stokken. Sumatra probeert me in alle macht te verleiden met haar sterrenhemel die als een tapijt van flonkerende kristallen over de heuvels van de Gunung Leuser ligt. Maar haar flirt ontgaat me. Ik zie alleen het gapende gat en het water dat rusteloos onder me door glijdt. Mijn lijf is ziek en ontdoet zich onophoudelijk en onaangekondigd van haar ongerief. Dit wordt al de vierde keer. Het is me een raadsel waar de rotzooi vandaan komt.


De Indonesische volksmond spreekt over di belakang als het toilet wordt bedoeld. Letterlijk vertaald: achter. Het onverschillige gebaar waarmee wordt geduid waar ‘achter’ zich bevindt, verraadt het belang dat men aan enig sanitair hecht: geen.

Daar kwam ik achter op mijn eerste Indonesiëreis, tijdens een noodstop in een openbaar toilet in Medan. Een betonnen hok met hoge tralieramen waar de hitte van de muren droop en honderden vliegen mijn verrichtingen belangstellend volgden. Ik had geen toiletpapier bij me, want logeerde in een hotel en had met de grillen van de natuur geen rekening gehouden.

In het midden lonkte een onwelriekend gat met aan weerszijden een opstapje. De geur bracht me terug naar mijn kindertijd. Naar de vakanties bij oom Jan en tante Leen, een markant stel dat zich een paar weken van de zomervakantie liefdevol over mij ontfermde. Ze woonden in een klein huisje, verscholen tussen uitbundig groen. De wc stond achter in de tuin. Een houten hok, dat door oom en tante liefkozend ‘t huuske genoemd. Toch was het de enige plek waar ik me niet op mijn gemak voelde. En dat kwam door die geur. Toen ik door oom Jan voor de eerste keer met ontblote billen op de kakdoos werd gezet, moest ik kokhalzen. ‘Och da went wel jungske,’ had oom Jan gezegd en me gewezen op de zorgvuldig in vierkant gesneden velletjes krantenpapier die aan een touwtje tegen de wand hingen. ‘En daar hedde papier.’

Ach oom Jan. Aan die stank was ik nooit gewend geraakt, maar ik had een moord willen doen voor een paar van zijn velletjes toiletpapier. Hier stond alleen een emmer water met een steelpan erin, een gayung. Volgens goed Indonesisch gebruik is het de bedoeling met de gayung de bilnaad van bovenaf ....  

lees verder bij De Aziatische Tijger  

OP de website van Riny dit als reactie gevoegd:

...di belakang .... Is nog uit oude Indische tijden, want de huizen (der Europeanen) hadden het toilet altijd achter bij de bijgebouwen en niet zoals in Nederland somewhere in het huis.

Het te wassen deel van je lichaam welke gebruikt wordt om de zooi te dumpen, wordt altijd gewassen en wel om 2 redenen:

Het is zindelijker want er blijven geen bacterien achter (althans in veel mindere mate dan bij gebruik van papier en je krijgt geen remsporen te zien)

en reden 2: het gebruik van water is goedkoper dan papier. (De bevolking hobbelt niet snel ff naar de Jumbo om er een pak in de aanbieding te halen - no money.)...

Dus Riny, bij een volgende eventuele reis even vooraf dit soort "ongemakken" in de ogen van Westerlingen nachecken en mocht je geen westers toilet bij de hand hebben, dan is het raadzaam om een paar van die wettoweltjes bij je te hebben. Succes.

Moeilijke toiletgang in Sumatra
===============================================================================
Moet effe glimlachen toen ik dat las.
Kan me best voorstellen dat mbak Riny  de bibberatie kreeg als ze een gewone Indonesische kakus( kak hus) in Sumatra ( waar, Padang area ?) of in de kleinere steden tussen Padang en Medan  ziet.
Dat heb ik zelf ook , terwijl ik van daaro(Indonesia ) kwam.
Maar al gewend met een Europese toiletpot ( duduk) waar je lekker met je bips kan zitten .
Het hoeft niet een Grohe of design toiletpot te zijn met eigen verwarmde fonteintje(1) , van Gamma of Praxis mag ook
In Indosenia ben ik ook gewnd van kleins af om in een toilet "belanda" te gebruiken .

Toen ik voor het eerst naar Sumatra ging met een sobat ( dus 2 nog fitte vrijgezellen -hoop mijn njonja dit niet leest;) ) hebben we in de sea food restaurant Nelayan gegeten , pal voor de strand van Padang.
Ambiance is goed, er komen ook bule (katanya) toeristen , op dat moment domestic toeristen.
De pramusaji, meisjes zijn jong en vriendelijk , willen ook op de foto met die 2 aardige Om Om .
Toilet is super schoon voor  Indonesische of provinciale begrippen. mss omdat ook bule toeristen komen eten ?

Een paar jaar later kwam ik weer terug met nyonya en junior.
La illah, die 2 verdiepingen seafood restaurant was en bleef(?) een ruine ( aardbeving van Padang).
Dus we zoeken naar een andere strand restaurant, is ter niet yang mooi en netjes , alleen een paar warung strandjes .
De prijzen zijn ook pittig , maar ya je hebt trek in vers gegrilde vis (siput=sea food), dus gewoon zitten en niet zeuren.
Tot dat ik naar de kamar kecil moet(toilet-kakus), normaal gesproken ga effe net doen of ik wil roken en dan in het donker effe plassen, de oceaan is toch groot ?
Toen kenniet, want de warungs zitten aan elkaar geplakt, dus moet ik een weg oversteken(donker weg) naar het huis van de uitbater van de warung.
Moet ik ke belakang ( naar achteren)*1 , niet alleen dat  maar ook een smalle betonentrap naar beneden, en donker seh.
Ben gewoon bang dat ergens een genderuwo of een mooie kuntilanak op mij staat te wachten.

Wat erg is, in de kakus ister geen lamp of lampu templek , dus effe mijn aansteker gebruiken.
Maar wel bak water met gajung om te tjebokken.
Zie ik een donkere gat in de grond met 2 plateau waar ik mijn Bally schoenen( niet waar heb ik niet) kan plaatsen .
Nou ik had het niet meer, want ik kan niet meer djongkokken , mijn knieen is niet zo soepel meer zoals toen ik 20 was .

En dan die donkere gat, ik zie me al , je gaat half djongkokken en dan komt zo'n grote rat of alligator die bepaalde edele delen gaat tjaplokken .
Lees je de volgende in de Padangse Courant dat een turis dari Belanda zijn dinges had verloren toen hij door een rat werd aangevallen tijdens een sanitaire stop.

*1 In Ollanda van nu zijn de kakus aan de voorkant, vaak naast de ingang .
Genderuwo= een soort enge geest
Kuntilanak= is een gestorven zwangere vrouw die mannen lastig vallen cq verleiden.
( Uitleg  is voor de jonge lezers   )
Gajung = een water schep van een half klappernoot of de moderne plastic versie (made in China).
Tjebok : je bips met water schoonmaken
Tjaplok= een hapje neemt.

Een andere verhaal: In Grand Indonesia Kempinski Jakarta zijn de openbare toiletten super schoon.
Bij elke rest room ( zo heten ze tegenwoordig) heb je hun eigen medewerker die alles schoonmaakt .
Ben een keertje nieuwsgierig geworden, kijken naar een knopje van de automatische Tjebok apparaat.
Ik dus dichterbij kijken met mijn snuffert , en kon niet laten om dat knopje of hendel te drukken.
Nou , kreeg toch een lading water op mijn gezicht (wacht kampungan dese)

OmSid

bang voor genderuwo en kuntilanak, ja, dat kan ik me voorstellen, die waren vroeger overal te vinden. Mijn vader kon altijd heel mooie verhalen vertellen over zijn ontmoetingen met die gasten op begraafplaatsen enzo.

Heb je die kakus nog gebruikt of toch maar ergens een een plekje gezocht tussen de alang alang?

En ja, die moderne automatische tjebok... Gelukkig hebben ze daar ook overal plastic flessen met frisdrank of water te koop en is er in de badkamer wel een kraan te vinden  


Die hurktoiletten..
Alweer jaaaren geleden dat we naar Frankrijk gingen om te kamperen. Tentje mee, en eerst zonder en later met de kinderen. Heb heimwee naar vroeger..
Vaak genoeg kwam je nog die ouderwetse hurktoiletten tegen op campings, ook langs de weg in België.
Het mooie is dat bij de dames altijd lange rijen stonden voor de 'zitpot' en je bijna altijd meteen aan de beurt was bij de jongkoks..
Zo waren we ooit op een kleine camping bij Beaune in de buurt. Het was niet druk bevolkt, veel kwamen er om te overnachten, wij bleven er een paar dagen om dat stukje Frankrijk te bekijken, om daarna verder te trekken. Op een gegeven moment zag ik een vrouw op de camping lopen, aan de andere kant van het veld. Ik veronderstelde dat ze Indisch moest zijn - op de een of andere manier is er altijd iets wat aantrekt, of je familie herkent of zo.. Wel gek dat ze altijd snel weg was, ik kreeg geen tijd om een praatje te maken. Ze deed alle moeite om mij niet te zien. Geen knikje, geen lachje, geen zwaai als groet.. Nou, dan niet toch? Ik ga me niet opdringen.
En toen op een keer.... zag ik haar een van de hurktoiletten in gaan. Moest lachen. Zou ik toch gelijk hebben gehad?

In 1990 waren wij met een groep vrienden op vakantie in Indonesië. En ergens, weet niet meer waar, moest ik echt heel nodig. Dus wij bij de eerste beste warung langs de weg stoppen. WC? Ze wees naar achter, en midden in de kali stond een bamboe wandje. Mijn (Hollandse) vrienden lachen. En ik, ik moest echt. Via wat gladde stenen naar de bamboe schermen. 2 platte stenen op de juiste afstand van elkaar, niets aan de hand. Hurken was geen probleem voor mij. Een van de anderen moest ook echt. Zij ging samen met haar partner. Kon hij haar vasthouden......

Kleine aanvulling op de uitleg van OmSid over KUNTILANAK.

Kuntilanak = Kunti = Puntianak = -------> Afkorting van Perempuan Mati Beranak = Zwangere vrouw die een doodgeborene baart en zelf ook sterft aan de gevolgen van het baren -----> Pontianak ----> Kunti is ook de benaming voor een kind/anak.

De Kuntilanak verleidt geen mannen, doch probeert kinderen te stelen om deze als vervanging van haar eigen verloren kind te beschouwen.

De geestverschijning die mannen verleidt wordt genoemd WEWE Gombel/Gembel, een beeldschone vrouw van voren gezien en van achteren een vreselijk stinkend gat in de rug. Haar verschijning gaat altijd gepaard met een penetrante geur.

Normaliter is de Gendruwo een geestverschijning gelijkend op een aap. (In het Sundanees zegt men Gandaruwa.) Het woord is afkomstig uit het Sanskriet,  namelijk GANDHARVA ( De oude Persen kennen deze benaming ook als GANDAREWA), maar hij/zij/het kan ook in andere vormen voorkomen.

De Gendruwo is een plaaggeest en is in Indonesia ook bekend als de geest die wel eens stenen op het dak gooit of mensen tijdens hun slaap stoort en plaagt. Hele vaak heeft de Gendruwo het voorzien op eenzame vrouwen die niet gehuwd zijn (vrijgezel of weduwe) en neemt de Gendruwo de gedaante aan van een man om seks met haar te hebben.

PONTIANAK, hetgeen ons brengt naar de mythe van het ontstaan van de stad PONTIANAK gesticht door Abdulrahman Alkadrie, stichter van het Sultanaat Pontianak in 1729/1730 oftewel volgens de Mohammedaanse kalender het jaar 1143 Hyriah. De sultan werd geplaagd door een geestverschijning toen hij het paleis liet bouwen op een plaats/plek dat "anker" was. Het Indonesische woord "anker" gelieve men in dit geval niet te verwarren met het Nederlandse woord anker, een scheeps uitrusting/benodigdheid om niet af te drijven.

Vele willekeurige plekken kunnen "anker" zijn, m.a.w. een plaats die zich toegeëigend is door een geestverschijning, hetzij een goed- of kwaadwillige geest. Dit kunnen dus ook bomen (bv Beringin/waringin/weringin) of struikgewassen (bv een soka en het liefst een roodbloemige of de pacar cina) zijn.

Verhalen gebaseerd op volksoverlevering van diverse Aziatische landen. Het is niet enkel Indonesia dat zich bezig houdt met de geestverschijningen/gebeurtenissen. (Zelfs in de streng orthodoxe Muslimlanden ondanks dat het Muslim geloof het verbiedt om er "aandacht" aan te spenderen of er überhaupt in te geloven).

Persoonlijk - mede doordat ik opgegroeid ben met de kunsten van mijn pleegvader die een dukun was ( in zijn geval de zwarte kunst) - geloof ik in dit soort verschijningen en gebeurtenissen en daar heb ik genoeg ervaringen in opgedaan. Een dukun hoeft niet altijd enkel de zwarte kunst te beoefenen; de "witte" dukun doet bijvoorbeeld aan genezing en heeft een grote kennis van geneeskrachtige kruiden.

Maar er is nog zoveel over die andere diverse verschijningen te vertellen.

Over de geesten wereld en andere hokus pokus verhalen in Indonesia , toen en nu .

Er zijn veel films in You tube , kuntilanak, pocong full movie , voor de liefhebbers effe kijken , maar soms is het eng ( kan ik niet meer tegen)
Mijn nyonya is heldervoelend (apa itu) , ze kan overleden mensen zien en soms "communiceren".
Na het overleden van mijn ouders tot minimaal 300 dagen, komen ze volgens mijn vrouw vaak op bezoek als we samen aan het bidden zijn ( tijdens de dzikir .
En als we naar hun graf gingen(bijna jaarlijks) staan ze op ons te "wachten".
De laatste jaren kon ze alleen nog "voelen" .
Toen we omstreeks 1985 naar het oude huis van een bekende Kiayi Haji M in Cigombong gingen ( oude guru/geparanteerd) wilde mijn vrouw niet binnenkomen.
Daarna gingen we naar zijn graf (hij werd vermoord door Darul Islam-doodgeschoten) .
Pas in de auto vertelde ze dat achter de deur een licham van een ouwe man zag op de vloer.
En ze zag die man weer bij de graf .Wat bleek die man was doodgeschoten toen hij zijn deur wilde openen, de kogelgat aan de deur is nog te zien.
Hoe ken , zulke verhalen.

Ook ziet mijn vrouw toen ze nog werkte (verzorgingshuis) in de nachtdienst soms oude overleden "clienten" in de gangen.