Zesde editie van Rob Malasch' Indomania, ik was er en heb even rondgekeken. Ik was eerder al naar de Indomania in 2013 gegaan die in het teken stond van eten. Aan eten ben ik deze keer wonder boven wonder niet toegekomen, in plaats daarvan heb ik een selectie gemaakt uit het aanbod van optredens. Opvallend genoeg was een goede dertig procent van de optredende gasten niet van Indische of Indonesische origine; percussonist Niek Kleinjan en Surinaamse theatermakers Wijdenbosch en. Dannaragh trokken nauwelijks publiek en wisten het aanwezige publiek ook niet mee te slepen. Niet geheel onbegrijpelijk, aangezien deze optredens niet direct de doelgroep aanspreken. Ik zet dan ook mijn vraagtekens achter de keuze van Malasch en het Indomania team in de samenstelling van het programma. Veel geslaagder waren de interviews en het voorlezen van schrijvers die recentelijk boeken hebben geschreven met als thema Indonesië of Indië of een Indische achtergrond hebben, o.a. Baay, Freriks, Gustaaf Peek. Mooi was ook de percussie door tifagroep Sapa Lawan (ook dankzij de geweldige samenzang van deze dames, maar ook hun optredens mochten niet lang duren (circa een kwartier). Moderne dans vanuit Indonesië werd gebracht in de korte solo-show van actrice/danseres/zangeres. Sekar Sari en het grappige danstoneel door Bulantrisna Djelantik, Kenzo Kusuda en anderen. Sekar Sari was tevens hoofdrolspeelster in de afsluitende film Siti, andere films die vertoond werden zijn Gordel Van Smaragd, Act Of Killing, Look Of Silence, en Masked Monkey.
Ondanks enkele lege zalen werd dit evenement goed bezocht; persoonlijk vraag ik mij af of ik de toegangsprijs van 25 euro wel vind opwegen tegen het aangeboden programma, waar andere Indisch -gerelateerde evenementen maar vijf tot vijftien euro vragen voor een prima combinatie van eten, muziek, lezingen, en stands. Eveneens vraag ik me af of Indomania dit jaar wel recht doet aan de citaat uit de krantenrecensie waarmee ze op hun affiches adverteerden: "Wel Indisch, géén Tempo Doeloe“. Want als een relatief jong project als Indomania geen beroep kan of wil doen op jonge Indische artiesten en theatermakers. (cultuurdragers), en in plaats hiervan een substantieel deel van de artiesten uit andere hoek haalt, mag men zich afvragen of het woord Indisch niet inderdaad synoniem aan Tempo Doeloe aan het worden is.
ElEl
Aantal berichten : 8018 Registratiedatum : 08-12-08
ma 20 apr 2015 - 20:53
