Poetsen in Singapore: elk half jaar een zwangerschapstest

Poetsen in Singapore: elk half jaar een zwangerschapstest

18/08/2017 08:19 by Farid GaradiViews: 8
Arbeidsmigratie

Dit verhaal is deel 4 van een vierluik over arbeidsmigratie. Correspondenten van NRC gingen in verschillende landen op onderzoek uit om te kijken hoe met arbeidsmigranten wordt omgegaan.

Deel 1: Rusland

Deel 2: Zuid-Afrika

Deel 3: Koeweit

Deel 4: Singapore.

Elke zes maanden moeten buitenlandse dienstmeisjes in Singapore naar een arts voor een zwangerschapstest. Ze krijgen dan ook meteen een check op de geslachtsziekte syfilis. Een hiv-test is elke twee jaar verplicht. Zwanger of ziek? Dat betekent het land verlaten, zo snel mogelijk. Terug naar de Filippijnen, Indonesië of Birma.

Ondanks dit soort strenge regels is stadstaat Singapore een aantrekkelijke bestemming voor inwoners uit de rest van Zuidoost-Azië. Ze krijgen er een hoger salaris dan in hun eigen land. En in Singapore is de werkgever verantwoordelijk voor huisvesting, levensonderhoud en ziektekosten van de migranten. Al komt dat laatste soms neer op een papieren werkelijkheid.

Singapore op zijn beurt heeft migranten nodig om de economische groei op peil te houden. Zonder hen zou het land handen tekort komen, vooral waar het om laaggeschoold werk gaat. Buitenlanders doen het werk dat de ‘gewone’ inwoners van Singapore niet willen doen. Ze noemen het ‘banen met de drie D’s’: dirty, dangerous en demeaning: vies, gevaarlijk en vernederend. Vrouwen werken vooral als hulp in het huishouden en oppas voor de kinderen. Mannen werken in de bouw, in fabrieken of in de haven.

Ongeveer één op de vijf inwoners van Singapore woont er op tijdelijke basis. Al is dat een relatief begrip. Voor het laaggeschoolde werk krijgen migranten een werkvergunning voor maximaal twee jaar. Die kan daarna telkens worden verlengd en dat gebeurt ook vaak. De meeste migranten komen uit Maleisië, China, Bangladesh, India, de Filippijnen en Indonesië.

Het aantal arbeidsmigranten stijgt wereldwijd. Ondanks hun bijdrage aan groei, komen er steeds meer regels, schrijft Marc Leijendekker.

Amsterdam no.1 tijdschrift