‘We willen nu ons volkslied horen!’

‘We willen nu ons volkslied horen!’
augustus 16, 2009



Sinds minister van Buitenlandse Zaken Bot in 2005 de onafhankelijkheidsdag voor het eerst bijwoonde, bloeit de vriendschap tussen Indonesie en Nederland. (Eigen foto)

Stel je voor dat Nederland op vier mei op de Dam het Wilhelmus vergeet te zingen.

Het was op zeventien augustus 1945 dat president Soekarno de onafhankelijkheid proclameerde.

De 64e viering van de Indonesische onafhankelijkheidsdag moet morgen nog plaatsvinden. Maar de eerste grote blunder is al begaan.

Hoewel onafhankelijkheidsdag in Indonesië uit een vrolijk volksfeest bestaat, is deze zeventien augustus ook de dag om de gesneuvelde onafhankelijkheidsstrijders te herdenken.

Rond de grote dag ‘Hari Kemerdekaan’ zijn er enkele belangrijke evenementen. Zoals wanneer president Yudhoyono zijn toespraak geeft in het Indonesische parlement. Het is een moment om zijn visie te geven op de komende jaren en zijn statemanship te ontplooien. Afgelopen vrijdag vond deze belangrijke ceremonie plaats.

De invloedrijke parlementsvoorzitter Agung Laksono begon de zitting ontspannen en zelfverzekerd. President Yudhoyono en Vicepresident Jusuf Kalla betraden het parlement, en alle aanwezigen stonden op. Daarna vond onverwachts een ongemakkelijk moment van stilte plaats. De parlementsvoorzitter hield eerst zelf een lange toespraak, en nodigde toen president Yudhoyono uit voor zijn magnifieke betoog. Intussen keken honderden leden in de enorme parlementszaal van de DPR/MPR in Senayan steeds bozer of ongeloviger naar het podium. Alle belangrijke ambassadeurs waren aanwezig, waaronder de Amerikaanse ambassadeur Humes en ook Zijne Excellentie Van Dam.

Sinds minister van Buitenlandse Zaken Ben Bot in 2005 de onafhankelijkheidsviering bijwoonde en voor het eerst daarmee 17 augustus 1945 en niet 27 december 1949 (formele soevereiniteitsoverdracht) als onafhankelijkheidsdatum erkende, bloeit de vriendschap tussen Nederland en Indonesië. Het gezicht van de Ambassadeur Van Dam verscheen dan ook regelmatig op de Indonesische televisiezenders tijdens de rechtstreeks uitgezonden ceremonie.

Een gigantisch journalistenleger registreerde intussen elk woord, begroeting of gezichtsuitdrukking. Er was slecht éen iets dat ontbrak tijdens de belangrijke nationalistische ceremonie van de Republik: Het Indonesische volkslied.

Het parlement was vergeten ‘Indonesia Raya’ te zingen.


De wet overtreden

Direct na de presidëntiele toespraak begonnen leden van de nationalistische PDIP-partij keihard te schreeuwen naar de zichtbaar gespannen voorzitter Laksono: “Wat krijgen we nou. We willen ons volkslied horen. Alle ambassadeurs zijn er. Maar geen Indonesia Raya. Wat is dit?”

Televisiepresentratices konden hun serieuze gezichtsuitdrukking moeilijk in bedwang houden temidden van de choas en het rumoer in volle parlement. Uiteindelijk werd het lied als nog ten gehore gebracht. Maar het kwaad was al lang geschied.

President Yudhoyono was te gast in het parlement, het hol van de leeuw voor SBY die niet van verrassingen houdt. Maar hem kan niks kwalijk worden genomen. Het parlement is immers verantwoordelijk voor het protocol. Duidelijk is dat er koppen gaan rollen na dit fiasco in een van de belangrijkste politieke evenementen in het jaar. Verschillende politieke partijen eisen het onmiddelijke ontslag van de parlementaire Secretaris-Generaal Nining Indra Saleh die verantwoordelijk is voor het protocol. Haar leven is in een hel veranderd, want zelfs de wet is overtreden.

Een artikel in wet 29 uit 2009 gebiedt dat het ‘Indonesia Raya’ gezongen moet worden bij elke staatsceremonie georganiseerd door de overheid, inclusief de opening van parlementaire vergaderingen. Net nu de politieke islam op de archipel bestreden moet worden met het verenigde nationalisme en de pancasila, wordt het volkslied niet uit de kast gehaald door het hoogste vertegenwoordigende volksorgaan.

Kwade tongen beweren dat er opzet in het spel is. President Yudhoyono had zijn uitstekende speech zorgvuldig gepolijst, en met inspirerende woorden omringd. Maar de Indonesische media praten nu vooral over wat er aanvankelijk niet gebeurde tijdens de ceremonie vrijdagochtend.


‘Order!‘

De dagen rond zeventien augustus zijn voor veel Indonesiërs een moment van reflectie en een terugblik op de ontwikkeling van hun jonge natie. Veel Indonesiërs doen dit met een flinke dosis humor. Parni Hadi, de voormalige hoofdredacteur van de krant “Republik” vatte in het boek ‘Dari Soekarno sampai SBY’ de zes presidentschappen van de jonge republiek Indonesië met éen mop samen:

President Soekarno had de Old Order.

Soeharto vormde de New Order.

Tijdens president Habibie was er No Order.

De regering van president Wahid was Out of Order.

Bij het presidentschap van Megawati was het Waiting for Order.

Bij president Yudhoyono is het Everyday another Order.

Je kan het Indonesia Raya vinden op youtube. Tik in of copy paste op je computer:


https://www.youtube.com/watch?v=6QvyLkdl1_s


Lepeltak