Trouwen voor een goedkope seksvakantie

Trouwen voor een goedkope seksvakantie
Sekstoerisme op Indonesië



In een toeristisch dorpje buiten Jakarta lopen opvallend veel kinderen met een Arabisch uiterlijk rond. Ze zijn geboren uit een nikah mutah, een reishuwelijk, dat volgens de sharia, de islamitische wet, zou zijn toegestaan. Hun vader kennen ze niet. De moeder was slechts de echtgenote voor de duur van de vakantie. Indonesische vrouwenorganisaties strijden al jaren tegen deze ‘versluierde prostitutie’. Het dorp zelf ziet, vanwege de florerende economie, geen kwaad in het vrouwenmisbruik.

Wilma van der Maten
21-10-2017

Met de auto rijden we over slingerende bergwegen door de theetuinen van de Puncak. De tocht gaat door Warung Kaleng, dat mijn Indonesische vrienden spottend ‘Klein Arabië’ noemen. Ze wijzen naar de uithangborden van winkels, restaurants en herenkappers die in het Arabisch zijn beschreven. Het bergresort, op twee uur rijden van Jakarta, is vooral buiten het toeristenseizoen populair onder mannen uit het Midden-Oosten die er graag ‘alleen’ hun vakantie doorbrengen. Volgens een ober in een van de ‘Arabische’ cafés ziijn vooral de groene heuvels en de theeplantages publiekstrekkers. “Het is hier heerlijk omdat het weer zo mild is. Ik ben veel actiever”, vertelt Mujahir uit Saoedi-Arabie. Maar Arabieren houden net zo min als Aziaten van wandelen.

“Deze mannen zijn niet voor de bergsport gekomen”, stelt psychologe Maria Arga Nita. Na onderzoek kwam ze tot de conclusie dat het vooral de goedkope seksindustrie is die ze trekt. Maar bijna niemand hier neemt het woord ‘seks’ in de mond. De vakantievierende mannen sluiten een nikah mutah, een reishuwelijk, met de lokale vrouwen.
De sjieten, de volgelingen van de profeet Mohammed, bedachten deze tijdelijke echtvereniging eeuwen geleden voor moslims die lange tijd op reis waren of elders oorlog moesten voeren. De sharia, de islamitische wet, verbiedt prostitutie. Via het tijdelijke huwelijk kunnen ze alsnog geoorloofde seks hebben. Maar in de Puncak wordt geen strijd gevoerd. Evenmin verblijven de vakantiegangers er lange tijd – hooguit een week of twee.

Dit ‘Kawin contrac’, een huwelijkscontract, wordt in het Indonesisch een schijnhuwelijk genoemd. Zonder dat de burgerlijke stand, een geestelijke of getuigen eraan te pas komen, sluiten de partners op papier een overeenkomst. Die kan van enkele uren tot hooguit een paar weken duren. Een man mag  zoveel van dit soort huwelijken met  zoveel vrouwen sluiten als hij wil.

Het tijdelijke huwelijk is in Indonesië strafbaar, maar de lokale overheid en de politie doen niets. De tijdelijke-huwelijkenindustrie is een goudmijn waar iedereen graag van profiteert. De politie laat zich door de rijke Arabieren omkopen. De ‘toeristen’ uit het Midden-Oosten brengen geld in het laatje. Pak Iwan, die al 21 jaar een kapsalon in Warung Kaleng bezit, vertelt dat vrijwel al zijn klanten Arabieren zijn. Hij spreekt inmiddels vloeiend Arabisch. Dat deze mannen op grote schaal de vrouwen in zijn dorp misbruiken maakt hem niet zoveel uit. “De vrouwen willen het toch zelf!”, is zijn zwakke verweer.

Onderzoekster Marga Arga Nita concludeert dat vrouwen uit vrije wil met Arabische mannen een tijdelijk huwelijkscontract afsluiten. “Ze menen dat ze op deze manier op een gemakkelijke en snelle manier geld kunnen verdienen.”
Journaliste Mariana Amiruddin spreekt in haar reportage van het ‘Cinderella Complex’. “Vrouwen zijn bereid tijdelijk met rijke Arabieren te trouwen. Ze hopen op mooie kinderen, die slimmer zijn en een betere toekomst hebben dan zijzelf. Met het geld dat ze verdienen zijn ze in staat ze een goede opleiding te geven.” Volgens haar beseffen zowel de vrouwen als de Arabieren niet dat ze met deze huwelijkscontracten de bevolking in de Puncak en de toeristen uit het Midden-Oosten een slechte naam bezorgen.

Indonesische vrouwenorganisaties verzetten zich, samen met de grootste moslimorganisatie Nahdlatul Ulama, al jaren tegen deze ‘seksindustrie’. Ze eisen van de regering in Jakara dat er een einde aan deze gesluierde prostitutie wordt gemaakt. Geestelijken wijzen het tijdelijk islamatisch huwelijk af. Het is haram, verboden, in de islam.

Jonge, opgeleide moslimvrouwen vinden dat moslim- en vrouwenorganisaties onnodig lastig doen. Zij zien de voordelen van een nikah mutah wel in. “Het tijdelijke contract biedt jongens en meisjes de gelegenheid elkaar te ontmoeten. We willen net zo goed daten, uitgaan en seks hebben. Met de nikah mutah houden we ons aan de sharia. Het geeft ons de seksuele vrijheid die we anders niet hebben”, vertelt Sara (21), die studeert voor apotheker.
Maar volgens onderzoekster Marga Arga Nita is er nauwelijks verschil tussen de nikah mutah en prostitutie. De man dient een bedrag, een ‘bruidsprijs’ aan de vrouw te betalen voordat hij met haar ‘trouwt’. Mochten er kinderen uit het huwelijk worden geboren, dan is hij na de scheiding financieel niet verantwoordelijk voor ze.
In de bergen buiten Jakarta lopen inmiddels heel wat kinderen rond die uit een tijdelijk huwelijk zijn geboren. Door hun Arabische uiterlijk worden ze op school gepest en gediscrimineerd. Ze zullen nooit weten wie hun vader is. Als de moeder te oud wordt om te ‘hertrouwen’, wie zorgt er dan voor ze?

Zowel de moeders als de uitbaters denken niet aan de toekomst of in het belang van de kinderen. “We hebben al twee koks uit Jemen gehuurd. Sindsdien blijft het aantal bezoekers toenemen”, zegt restauranteigenaar Agus opgetogen. Bijna iedereen verdient aan het sekstoerisme. De ojek (bromfietsrijders), de geldwisselaars en hotels zien hun inkomsten stijgen. De Arabieren besteden heel wat meer geld dan Chinezen of andere buitenlanders.
“De Arabische toeristen zorgen voor werkgelegenheid. Het is een wederzijdse relatie. Ze hebben onze service nodig en wij hun geld”, vertelt het dorpshoofd Asep Ma’mun. Hij wil geen kwaad woord horen over de uitbuiting van vrouwen. Op de vraag wie er straks voor de vrouwen zorgt als de vakantie voorbij is en de Arabieren weer bij hun families in het Midden Oosten zitten, wnst het dorpshoofd geen antwoord te geven. Hij haalt onverschillig zijn schouders op.

One World