Foul Play Report 2018 klaagt businessmodel van sportmonopolies aan
Wie wint Wereldbeker: Nike of Adidas? Aziatische textielarbeiders zijn bij voorbaat verliezende partij
GIE GORIS . 11 JUNI 2018
Adidas tekende in 2016 een sponsorcontract met de Mannschaft voor 65 miljoen euro per jaar, terwijl Nike een sponsordeal-voor-het-leven sloot met Cristiano Ronaldo die El Comandante jaarlijks 20 miljoen euro per jaar oplevert. Tot het einde van zijn dagen -wat het sportmerk dus wellicht een miljard euro zal kosten. Intussen zijn de twee sportgiganten bezig met het verhuizen van hun productiecapaciteit van China naar Vietnam, Indonesië en Cambodja, omdat de lonen in China “te hoog” worden. Hetzelfde gebeurt binnen die landen.
‘In Indonesië wordt de nieuwe productiecapaciteit niet gebouwd rond Jakarta, maar in Centraal-Java’, zegt Martua Raja Siregar, van de textielfederatie Garteks binnen de Indonesische vakbond KSBSI, in een gesprek met MO*. ‘De reden? De lonen in Centraal-Java liggen een stuk lager, en bovendien staan de vakbonden er een stuk minder sterk.’
De cijfers over Nike en Adidas komen uit het 2018 Foul Play Report, een rapport van de internationale Schone Kleren Campagne en de Franse ngo Ethique sur l’étiquette dat vandaag (11 juni) verschijnt. De basisstelling van het rapport leest als een heruitgave van een Nike-rapport uit de jaren 1990, maar dan tot de tweede macht: de twee grootste sportmerken investeren megabedragen in marketing en sponsoring, terwijl ze blijven drukken op de lonen en arbeidsomstandigheden van werknemers en vooral van onderaannemers of toeleveranciers.
In 2005 spendeerde Nike net geen 400 miljoen dollar aan sponsorships, in 2017 was dat bedrag gestegen tot 1300 miljoen dollar. Dat is een keuze, zegt het rapport. Nike had de sponsoruitgaven, die al erg hoog waren, constant kunnen houden en met die 900 miljoen dollar extra hadden ze al hun arbeidsters in China, Vietnam, Cambodja en Indonesië een deftig loon kunnen geven.
Raja Siregar is het daarmee eens: ‘Een paar jaar geleden nam Nike zijn verantwoordelijkheid en betaalde de overuren van de werkers die een van zijn toeleveranciers weigerde te betalen. Dat lijkt mij een veel beter gebruik van de enorme middelen van het bedrijf dan steeds meer geld te uit te geven aan sportvedetten. De vraag is waarom dit een eenmalige actie is, en andere werkers niet kunnen rekenen op een waardig en eerlijk loon.’
Lees verder bij MO